Həmin dövrdə «Yurmala» qəzetinə «Azərbaycan gəncləri»
və «Kommunisti Sumqaita» (indi «Exo Sumqaita» qəzeti) cavab
verdi. Azərbaycan KP Mərkəzi Komitəsinin orqanları «Kom
munist» və «Bakinskiy raboçiy» qəzetləri isə nədənsə susdular.
Qərb ölkələri, transmilli korporasiyalar, xarici mətbuat
Azərbaycanda gedən ictimai-siyasi proseslərdən, Sumqayıt
da baş verən qanlı aksiyadan, Dağlıq Qarabağ problemindən
SSRİ-nin dağıdılmasında və Kommunist Partiyasının ləğvində
bir alət kimi istifadə etdilər. Erməni millətçiləri isə bu hadisə
lərdən tarixi şans kimi istifadə etməyə çalışdılar.
Həmin illər ermənilər informasiya müharibəsində üstünlük
təşkil edirdilər. Fransada, Kaliforniyada, Hollandiyada kütləvi
informasiya vasitələrində ermənilər və ermənipərəst siyasətçi
lər, politoloqlar Azərbaycanın ünvanına hədyanlar yağdırırdı
lar.
«Sandi Tayms» qəzeti yazırdı: «Azərbaycanlılar ermənilər
dən aciz və gücsüz deyillər. İnformasiya müharibəsində isə
azərbaycanlılar ermənilərdən aciz və gücsüzdürlər».
Bu, həqiqətən, belə idi. İllər sonra Azərbaycan iqtisadi cə
hətdən inkişaf etdikcə paralel olaraq ideologiyamızda da ciddi
dönüşlər yarandı. Alimlərimiz, tarixçilərimiz, politoloqlarımız
ermənilərin xəyanətkar düşmən olduğunu, ədalətsiz müharibə
apararaq 20 faiz torpaqlarımızı işğal etməsini bütün dünyaya
çatdırmağa səy göstərdilər.
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyev
İstanbulda keçirilən sammitdəki çıxışında demişdir ki, biz in
formasiya müharibəsində həmişə ermənilərdən geri qalmışıq.
İndi hücuma keçməyin vaxtı gəlib çatmışdır.
Son illər ideoloji cəbhədə atılan addımlar onu göstərir ki,
artıq dünya ictimaiyyəti erməniləri işğalçı kimi tanıyır, azər
baycanlıların isə sülhpərvər bir millət olduğunu dəstəkləyir.
209
Sumqayıt hadisələri və Dağlıq Qarabağ problemi ilə bağlı
çəkilən sənədli film lər və kitablar rus, ingilis, fransız, alman,
çin, ərəb, ispan dillərinə tərcümə olunub dünya ictimaiyyəti
nə çatdırılır. Bu sahədə Heydər Əliyev Fondunun prezidenti
Mehriban xanım Əliyevanın əməyini də xüsusi qeyd etmək
lazımdır.
Erməni millətçiləri Azərbaycanın güclü təbliğat maşını qar
şısında artıq tab gətirə bilmirlər. Son vaxtlar onlar Sumqayıt və
Dağlıq Qarabağla bağlı siyasətlərində dönüş yaratmağa çalışır
lar. Onlar Azərbaycanın tarixini, adət-ənənəsini, mədəni irsi
ni təhrif etməyə başlayıblar. Bu sahədə Melik Arsen-Barsam,
Vitaliy Danilov, Samvel Şaxmuradyan, Aleksandr Vasilevski,
Anatoliy Mostovoy və başqaları internet səhifələrində gen-bol
çıxış etməklə məşğuldurlar. Onların çıxışlarına qiymət ver
mək istəmirəm. Lakin Marksın bir kəlamını xatırlatmaq yerinə
düşərdi: «Həqiqət o vaxt həqiqət olur ki, o, həqiqət olsun».
Ermənilərin tarixində və söylədiklərində isə həqiqət yoxdur!
Sumqayıtda qanlı terror fevralın 27-də baş tutsa da, bu sse
nari çoxdan hazırlanmışdı. Əslində, bütün bunlar nə Sumqa
yıtla, nə də sumqayıtlılarla bağlı idi. Bu şəhər yalnız əlveriş
li məkan, sərfəli mövqe kimi seçilmişdi. Araşdırmaçılar belə
qənaətə gəliblər ki, hadisələrin törədilməsində üç tərəf olub:
birincisi, bəlkə də ən fəal tərəf SSRİ-ni dağıtmaq siyasətinə
rəhbərlik edən qüvvələr olub. İkincisi, məqamdan, qarışıqlıq
dan istifadə edərək Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayətini Azər
baycandan qoparıb Ermənistana birləşdirmək istəyən separat
çılar fürsətdən gen-bol faydalanmaq istəyiblər. Üçüncü qüvvə
isə təxribat qrupu tərəfindən öyrədilən, cinayətə təhrik olunan
nəzarətsiz gənclər idi.
Amma hadisələrin ssenarisi çox məxfi şəkildə hazırlan
dığından iğtişaşlar başlanandan sonra da həqiqət dünyadan
gizlədildi, cinayətkarlar istintaqdan. Hadisələrin xronikası, ar
210
dıcıllığı sübut edir ki, erməni millətçi və separatçı qüvvələri
bu qanlı terrorun məxfi planını, parol və işarələrini çoxdan
hazırlayıblar. Bir-birinin ardınca təşkil olunan aksiyalar, siyasi
gedişlər də bunu sübut edir. Eyni vaxtda Stepanakertdə və Ye
revanda Qarabağ uğrunda mitinqlər təşkil olunur, yığıncaqlar
keçirilirdi. Ermənistanda yaşayan azərbaycanlılar mıitəşəkkil-
liklə ata-baba yurdlarından zorla qovulurdular. İlk qaçqınlar
Bakıya, Sumqayıta gəlirdi. Əlbəttə, bu gəlişin ardınca cavab
aksiyaları təşkil olunurdu. Nümayişçilər, yürüşçülər arasında
Azərbaycan dilində sərbəst danışan saqqallı erməni emissarları
görünürdü. Rəsmi Bakı çaşqın günlərini yaşayırdı. Vəziyyətdən
istifadə edən erməni separatçıları məqsədlərinə çatmaq üçün
hər cür hiyləyə əl atır, dəridən-qabıqdan çıxırdılar. Elə bir
məqam yaranmışdı ki, Moskva hadisələri sükutla izləyir, əs
lində isə daha riyakar və dəhşətli planların konturları cızılırdı.
1988-ci il fevralın 27-29-da Sumqayıtda törədilən qanlı cina
yət də bu planın tərkib hissəsi idi. Statistik məlumatlara görə,
hələ 1988-ci ilin əvvəllərində Sumqayıtda müxtəlif millətlər
dən olan 258 min 200 nəfər yaşayırdı. Onların 14.208 nəfə
ri milliyyətcə erməni idi. Doğrudur, həmin illərdə Gəncədə,
Şəkidə, Bakıda da ermənilərin sayı az deyildi. Amma iğtişaş
üçün məhz Sumqayıtın seçilməsinin səbəbləri vardı. Sumqayıt
Dövlət Universitetinin Rus dili kafedrasının müdiri, filologiya
elmləri doktoru Ramazan Məmmədov hadisələrin Sumqayıtda
törədilməsini belə əsaslandırır:
- Sumqayıtın yerləşdiyi ərazi paytaxta - Bakıya daha ya
xındır. Bakıdan dərhal dünya ictimaiyyətinə hadisə barədə
məlumat yaymaq, antiazərbaycan şəbəkə ilə çevik əlaqə ya
ratmaq imkanları geniş idi. 80-dən çox millətin yaşadığı Sum
qayıt təkcə kimyaçılar, metallurqlar şəhəri kimi yox, həm də
xalqların dostluq şəhəri kimi tanınırdı. Maraqlı olan qüvvələr
bu hadisələri törətməklə dünya ictimaiyyətinə bəyan etmək is
211
Dostları ilə paylaş: |