47
yüksəldirlər. Türkçülük – İslamçılıq təzadı göz qabağındadır; islam
qorxuçuluğu, xofçuluğu – türk qorxmazlığı, cəsurluğu; islam itaət-
çiliyi – türk yenilməzliyi; islam axirətçiliyi, dünyasızlığı – türk
Tanrıçılığı, təbiətçiliyi, dünyaçılığı; islam şəhvətçiliyi, hərəmxana-
çılığı – türk qadınçılığı, ailəçiliyi. Bu baxımdan Asif Ata deyir:
“İslamlaşma Türkün belini əyməsəydi, Batıçılıq türkün belini
qırmazdı”.
Çağdaş dövrdə dinə inanmağın ən təhlükəli cəhəti odur ki, çağdaş
dinçilik daha çox mənəviyyat amili kimi çıxış edərək özünü Batı
əxlaqsızlığına, açıq-saçıqlığına qarşı qoyaraq çaşqınlıq yaradır. Ona
görə də “Ruhaniyyatçılıq” dedikdə ən birinci göz önünə dinçilik
gəlir. Hansı ki, din özü ruhaniyyat adından nə qədər danışsa da,
Batıçılıq qədər antiinam, antiidrak, antimənəviyyat, antiiradədir.
Türkçülüyün ikinci düşməni yenə də əvvəllər olduğu kimi
Avropasentrizmdir. Avropasentrizmin məğzi Avropa irqini yeganə,
əsil, üstün irq saymaqdır. Belə olan halda Batı özünü xüsusi mərkəz,
sivilizasiya təmsilçisi kimi təqdim və təlqin edir. Batı sivilizasiyası
maddiyyatçılıq, texniki tərəqqi və demokratiya birliyidir. Maddiyat-
çılıq, pulçuluq insani münasibətlərin üzərində mənafe, fayda münasi-
bətlərini qurur, praqmatizm yönü dünyaya, həyata, insana baxışın
canı olur.
Texniki tərəqqi insanın insan kimi yaşamasına, onun zəruri tələb-
lərinin ödənilməsinə qulluq etməli olduğu halda məqsədə çevrildi.
Texniki tərəqqi maddiyyatçılığı qızışdırdı, artırdı və qorudu.
Demokratiya xalq hakimiyyəti yalanının təbliğidir. Demokratiya
yarandığı gündən bu günə kimi bir saat da xalqın hakimyyəti
olmayıb. Əvvəldən seçilmişləri seçmək hələ hakimiyyətə gəlmək
deyil, həmin seçilmişlərin xalqüstü hakimiyyətidir, azad ağalıq, azad
köləlik,
azad pulçuluq, azad antiinsanlıq həşiridir.
Demokratiya türkçülüyə qarşıdır, bir zaman sosializm rusçuluq
olan kimi, indi də demokratiya deyən kimi Batı anılır. Köklü keçmişi
olan Batı – türk təzadını heç vaxt unutmaq olmaz.