11
50 illik ədəbiyyatımızın həmiĢəyaĢarlıq fondunun vəsiqəsini
almıĢdır.
Ġstedadlı tənqidçi Q.YaĢar yazır: Elçin Əfəndiyev ― gözəllik
uzaqda deyil, həyatımızda, məiĢətimizdədir‖ – prinsipi ilə hərəkət
edərək adi adamların daxilən gizlədib xəlvətdə saxladığı mənəvi
keyfiyyətləri hamımız üçün estetik sərvətə çevirir‖. Bu ədalətli
qiymətə belə bir fikir də əlavə etmək olar ki, yazıçı bu adi
adamların heç birinin tərəfində dayanmır, onların həyatını,
mübarizəsini təsvir etdikcə bu adamların daxilində gizlənən və
qətrə-qətrə üzə çıxan bütövlükdə; - Ġnsan gözəldir! Təbiətin
yaratdığı ən gözəl varlıq insandır! – fəlsəfəsinin ifadəsinə çevrilir.
Müxtəlif əhvali-ruhiyyəli, müxtəlif fərdi həyat yolları keçən
adamların mənəvi aləminə eyni səviyyədə dərindən nüfuz etmək
qabiliyyəti onun yazıçılıq istedadının ən qüvvətli amillərindəndir.
Elçin Əfəndiyev uzun illər boyu Azərbaycan ədəbiyyatının ən
müxtəlif problemləri barədə keçmiĢ ittifaq mətbuatında çıxıĢlar
etmiĢ və bu professional səviyyəli yazıları ilə milli ədəbiyyatın
uğur və problemlərini iĢıqlandırmağa nail olmuĢdur. Onun həm
bədii, həm də elmi-tənqidi yazılarında əsas özül sabitlikdir.
Ədəbiyyat elminin bu və ya digər sahəsi ilə, milli mədəniyyət və
mənəviyyatın ayrı-ayrı problemləri ilə bağlı fikir və qənaətlərin
sabitliyi, daha artıq dərəcədə qəlbən və ağlın gücü və iĢığı ilə
inandığı, tanındığı həqiqətlərdən üz çevirməmək, onları hər
Ģeydən qabaq milli mənəviyyatla bağlamaq, araĢdırıb öyrənmək
adəti. Yazıçının bir çox tənqidi məqalələri dünya ədəbiyyatı və
mədəniyyəti kontekstini əhatə edir. Bu tipli yazıları diqqətlə
nəzərdən keçirdikdən sonra dərk edirsən ki, əsas məqsəd yenə də
məhz milli ədəbiyyatın indiyə kimi gün iĢığı düĢməyən, kölgədə
qalan cəhətlərini öyrənməkdir. Elçin müəllim təsvir etdiyi
obrazları içinəcən, daxili aləminin bütün çalarlarınacan görməyi
12
bacarır, bu görüntülərdə ən dəqiq, ən səciyyəvi olan cizgiləri seçə
bilir. Yazıçı nə elmi, nə də bədii yaradıcılığında rəng adiliyi,
həyata münasibətin birtərəfliliyi ilə barıĢmır. Əsərlərində varlığın
Ģeriyyətini açır, ehtiyac duyanda onun sərt və acı həqiqətlərini
göstərir. Dinamiklik, hadisələri daxildən açıb mənalandırmaq,
surəti təbii və həyati ifadə etmək onun hekayələri ilə povestləri
arasında rabitə yaradır.
Elçin müəllim mövzu seçəndə, həyatın
bir ―parçası‖nı təsvir edəndə, surətin daxili-mənəvi aləminə
enəndə heç kimə bənzəmir, həmiĢə özünün üslubuna, Ģirin və
axarlı yazı tərzinə sadiq qalır, geniĢ əhatəli təbiət təsvirləri vermir,
əlavə haĢiyələrlə düĢünmür, bir qayda olaraq mahiyyətə,
psixologiyaya, his və düĢüncə aləminə enir, surətin daxilində
gizlətdiyi ziddiyyətləri, qeyri-adi keyfiyyətləri açır. Buna görə də
oxucu bu istedadlı sənətkarın yaratdığı surətlərin taleyi, əxlaqi-
mənəvi keyfiyyətləri, istək və arzuları, onların özlərinə məxsus
hərəkət və fəaliyyətləri ilə maraqlanır.
Elçin Əfəndiyev ―Yaxın, uzaq Türkiyə‖ əsərində özünü iĢgüzar
bir tədqiqatçı kimi göstərir. Türkiyədəki kitabxanalardan,
arxivlərdən əldə etdiyi məlumat, dövri mətbuatı hərtərəfli
nəzərdən keçirməsi nəticə etibarilə onun oçerklərinin elmi və
faktik sanbalını daha da artırır. Elçin Əfəndiyevdə görmək,
seçmək, səciyyəvini sənətə gətirə bilmək, ümumiləĢdirmək və
mənalandırmaq, gözəlliyi məiĢətdə, yaĢayıĢda, davranıĢ və
münasibətdə axtarıb tapmaq bacarığı çox güclüdür. Onun bədii
nəsrində hər Ģeyin, hər kəsin öz yeri, öz məqamı, öz məna və
məzmunu var. Yazıçı rəmzdən, bədii-fəlsəfi Ģərtilikdən, kəskin
məcazdan cəsarətli istifadə edir, psixoloji əhvali-ruhiyyəni detalda
əyaniləĢdirən mizanlar və cizgilər axtarır, onları görümlü, baxımlı,
obrazlara çevirən epitetlər tapır. Məhz bu epitetlərin təĢkil etdiyi
bir mozaikada bəzən nağıl və hekayə, əfsanə və həqiqət bir- biri
13
ilə
barıĢa və qaynayıb qarıĢa bilir. Elçin müəllimin
laboratoriyasında yerində istifadə oluna bilən bir çox vasitələr
vardır. Hazırla keçmiĢi, ayıqlıqla yuxunu, həqiqətlə xəyalı, real
hadisələrlə nağılı, əfsanəni yanaĢı təsvir etmək, daxili
dioloqlardan öz-özü ilə söhbətdən, dramaturji səhnələrdən,
mozaik parçalardan, mübaliğə, ĢiĢirtmə üsulundan istifadə etmək,
onun təsvirlərinin emosional qüvvəsini artırır, fikrimizi də bir
qədər hərəkətə gətirir.
Elçin Əfəndiyevin dünyanın Ģah əsərləri arasına girən və ədəbi
dəyəri üzərində həssaslıqla durulan ―Ağ dəvə‖, ―Ölüm hökmü‖,
―Mahmud və Məryəm‖ əsərlərini də türk ədəbiyyatsevərlər
tanıyırlar, bu əsərlər ədəbiyyat tarixinə düĢmüĢdür. Mənim
fiktimcə, insanlar nə ilə iftixar edərlər? Ya keçmiĢi, tarixi,
ədəbiyyatı, mədəniyyəti, ya da bugünkü beynəlxalq siyasət
səhnələrindəki
müvəffəqiyyətləri ilə. Bu xüsusiyyətlərin
əksəriyyəti Elçin Əfəndiyevdə var.
Elçin Əfəndiyev atası, müəllimi olmuĢ Ġlyas Əfəndiyevdən
müasir həyatı dərindən duymağı, insan taleyinə, insan mənəviyyat
və psixologiyasına sənət qayğısı ilə yanaĢmağı, mövzuya vətəndaĢ
münasibəti bəsləməyi, bədii yaradıcılığın sirlərini və dilin daxili
imkanlarını axtarıĢda mənimsəməyi, oxucunun zövqü və yüksək
tələbi səviyyəsində dayanmağı öyrənmiĢdir. Çünki yazıçıda Ġlyas
Əfəndiyev sənətinə bir obyektiv yazıçı-tənqidçi məhəbbəti vardır.
Elçin Əfəndiyev bu görkəmli ədibi yaradıcı Ģəkildə duyur, onun
boya və rənglərindən təzə axarda istifadə edir. Sirr deyildir ki,
―Aman ovçu, vurma məni‖ kinopovesti Ġlyas Əfəndiyevin ―Mahnı
dağlarda qaldı‖ pyesinin motivləri əsasında, ―Hökmdarın taleyi‖
kinopovesti isə Ġlyas Əfəndiyevin qələmə aldığı ―Hökmdar və
qızı‖ faciəsinin motivləri əsasında yazılmıĢdır. Elçin Əfəndiyev
fasiləsiz yaradıcılıq axtarıĢındadır, onun bədii Ģəkillərin
Dostları ilə paylaş: |