Vaqif nəSİR
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ƏLCƏZAİRƏ BALACA PARİS DEYİRLƏR
160 Hər suala cavab verdikcə yenisi ortaya çıxırdı. Dərsin ikinci hissəsinin baĢlanması canımı bu suallardan qurtardı. Dərs qurtaran kimi özümü evə yetirdim. Hiss etdim ki, həyatımda bugünkü kimi heç vaxt yorulmamıĢam. Beləliklə mənim həyatımın qürbətdəki fəal hissəsi baĢlandı.
161 QÜRBƏTDƏ HƏYAT
Ġnsan qəribə məxluqdur. Taleyin ondan
əsirgəmədiyi Ģeyə o, çox vaxt biganə qalır. Bəzən görürsən ki, bir əziz adamınla illərlə görüĢməyir və hətta görüĢməyə can atmırsan. Lakin onu həmiĢəlik itirdikdən sonra isə, həmin adam haqqında xatirələr toplayır, onun çəkdiyi siqaretdən tutmuĢ əlyazmasına qədər yığır və saxlayırsan, əzizləyirsən. Qürbətdə həyat nələri adama xatırlatmır? Kimləri görmək istəmirsən? Elə adamları ki, vətəndə onlar bəlkə də ildə bir dəfə yadına düĢmür belə. Bəli, qəriblikdə, qürbət eldə Vətənlə bağlı nə varsa, hamısı sənə əziz olur; hamısı sənin xatirində özünə yer tapır. Arada bir “Mayak” radiostansiyası vasitəsilə Moskvanı dinləmək imkanına malik olanda, heç bilmirsən sevindiyindən nə edəsən. Sənə elə gəlir ki, indi eĢitdiyin veriliĢ və yaxud musiqi sənin illərlə eĢitdiklərindən deyildir. Kosmonavtlar qeyd edirlər ki, Yer kürəsinin gözəlliyini, cazibəsini hiss etmək üçün gərək kosmosa çıxasan. Doğrudan da Vətənin cazibəsini, əzizliyini, doğmalığını və ona olan böyük məhəbbəti hiss etmək üçün bu doğma torpaqdan azacıq uzaqlaĢmaq kifayətdir. Məhz buna görə də Vətəndən ayrılan kimi bu müqəddəs torpaq üçün, el-oba üçün darıxmağa baĢlayırsan:
162 Mənzil uzaq, ayaq iĢdə, baĢ iĢdə, Bax beləcə karıxmıĢam, ay Vətən. Balalarım dörd yanımı tutsa da, Mən səninçün darıxmıĢam, ay Vətən...
Qürbətdə Vətən həyatını yaĢamaq üçün bizim mütəxəssislər xeyli iĢ görmüĢlər. Həm Neft Ġnstitutu və həm də MYSĠ sovet mütəxəssisləri üçün xüsusi klublar ayırmıĢdı. Klub deyəndə bu heç də bizim baĢa düĢdüyümüz mənada klub deyildir. Ġrəlidə qeyd etdiyim kimi beĢ-altı otaqlı villalardır. Orada bizim kitabxanamız, bufetimiz, kiçik iclas zalımız (biz iclassız keçinə bilmərik) var idi. ĠĢdən sonra mütəxəssislər ailə üzvləri ilə birlikdə hər iki klubun qarĢısına yığılır, bir-birindən hal-əhval tuturdular. Klublardan birinin (Neft Ġnstitutunun) iclas salonu nisbətən böyük olduğundan orada kinoqurğu yerləĢdirilmiĢ və həftədə iki dəfə rus dilində filmlər nümayiĢ etdirilirdi. Klubların nəzdində iki musiqi məktəbi vardı. Orada bizim uĢaqlar təhsil alırdılar. Musiqi
məktəbində dərs
deyən müəllimlər mütəxəssislərin həyat yoldaĢları olub, ali təhsilli musiqiçilərdirlər. Bəzi ərəb uĢaqları da bizim musiqi məktəbində təhsil alırdılar. Bunlar atası ərəb, anası rus olan uĢaqlar idilər. Musiqi müəllimləri demək olar ki, ictimai əsaslarla iĢləyirdilər. Ayda iki dəfə məktub alır və yola salırdıq. Bizim məktublar kluba gəlir və oradan paylanırdı. Məktublar əvvəlcə institut, sonra isə kafedralar üzrə bölünürdü.
163 Hər kafedranın öz poçtalyonu vardı. Poçtalyon- müəllim məktubları sahiblərinə çatdırırdı. Həyatımın ən dəhĢətli günləri evdən məktub almadığım günlərdir. Məktublar paylananda hansı hissləri keçirmirsən? Məktub almayanda nələri düĢünmürsən?
...Ġndi qərib diyarda Həsrətlə gözləyirəm Dörd bükülü varağı – Adi varaq deyil o, Mənim əziz anamın Mürəkkəbli dodağı.
Hər iki institutdakı mütəxəssislərimiz nəqliyyat kooperativi yaratmıĢdılar. Hər iki kooperativin bir neçə avtobus və minik maĢını var idi. Ekskursiyaları bizim nəqliyyat kooperativləri təĢkil edirdi. Bu yerli ekskursiya bürolarının təĢkil etdiyi səyahətlərdən çox- çox ucuz baĢa gəlirdi. Təbiidir ki, bu kooperativin sürücüləri biz mütəxəssislər idik. Bizim kafedranın əməkdaĢı, Leninqrad Elektrotexnika Ġnstitutunun dosenti L.Ulpe həmin kooperativin sürücülərindən idi. Əsil səyahət aĢiqi olan L.Ulpe zarafatla deyirdi ki, evə qayıtdıqdan sonra beynəlxalq nəqliyyat xətlərində sürücü iĢləyəcək. Klubda tez-tez nərd, Ģahmat və dama yarıĢları keçirirdik. Bundan əlavə bizim yaxĢı voleybol və futbol
komandalarımız var
idi. Sovet
164 mütəxəssislərindən ibarət yığma Ģahmat komandası hətta Əlcəzairin milli yığma komandasına qalib gəlirdi. Bumerdesdə bir tibb məntəqəmiz var idi. Təkcə məntəqənin müdiri Ģtatlı idi. Yerdə qalan iĢçilərin hamısı ictimai əsaslarla iĢləyirdilər. Mənim həyat yoldaĢım da həmin məntəqədə həkim-allerqoloq vəzifəsini daĢıyırdı. Sovet
səfirliyinin səkkizillik məktəbi də
Bumerdesdə yerləĢir. Əlcəzairin müxtəlif Ģəhərlərində iĢləyən sovet mütəxəssislərinin uĢaqları oxumağa bu məktəbə gəlirdilər. Paytaxtın özündə belə səkkizillik məktəb olmadığından diplomatların uĢaqları da bu məktəbdə oxuyurdular (1978-ci ildə
Əlcəzair Ģəhərində də sovet səfirliyinin yeni səkkizillik məktəb açıldı).
Deyirlər ki, avropalılar ƏXDR-in paytaxtı Əlcəzair Ģəhərini balaca Paris adlandırırlar. Mən Parisdə bir ilə yaxın yaĢadığımdan bu iki Ģəhəri müqayisə edə bilərdim. Ona görə də Əlcəzair Ģəhərinə ayaq basan kimi onunla Paris arasındakı oxĢar cəhətləri axtarmağa baĢladım. Tezliklə belə qərara gəldim ki, bu Ģəhər bizim Bakı ilə əkiz qardaĢdır. Aralıq dənizi sahilində yerləĢən Əlcəzair özünün ruhu, binalarının arxitekturası, bizim ĠçəriĢəhərə bənzər “Qasba”sı ilə Bakıya daha çox bənzəyir, nəinki Parisə.
Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|