Yazi-yurnal indd



Yüklə 2,88 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə13/77
tarix19.07.2018
ölçüsü2,88 Mb.
#57069
1   ...   9   10   11   12   13   14   15   16   ...   77

N1(6) mart 2013
34
kimi başa düşürlər. Tənqid birinci növbədə  təhlildir
oxucuya hesablanmış  təhlil. Tənqid, gəmi losmanı 
gəmini dərin dəryalardakı qayalıqların ara sıy la  aparan 
kimi oxucunu əsərin içərilərinə apara bilməlidir. Bax, nə 
vaxta qədər ki, bizdə müəllif, oxusu, tənqidçi üçbuca-
ğı öz həllini tapmayıb, nə vaxta qədər ki. ədəbi nəşrlər 
tamamilə  mənasız bir şəkildə  çıxacaqlar,  ədəbiyyata 
dəxli olmayan bir şəkildə çıxacaqlar, nə vaxta qədər ki, 
mübahisələr ciddi, professional şəkildə aparılmayacaq, 
nə vaxta qədər ki, biz bəyənmədiyimiz, zövqümüzcə 
olmayan bir əsərə “bu mənim əsərim deyil, zövqümcə 
deyil, amma əsərdir, bu yazıçıdır, amma mənim yazı-
çım deyil, deyə bilməyəcəyik, demək o vaxta qədər biz 
“ədəbi proses nədir?” sualına cavablar axtaracayıq.
A.Q - Onda gəlin sualı bir qədər də inkişaf 
etdirək: sizcə  ədəbi prosesdən kənarda, hücrədə bö-
yük  ədəbiyyat yarana bilərmi? Siz özünüzü yazıçı 
hücrənizdə necə hiss edirsiniz?
K.A - Mən öz hücrəmdə çox rahatam. Siz hücrə 
deyirsiniz, mən buna “təkcənəlik” vaxtı deyirəm. Mən 
o vaxtın içində özümü çox rahat hiss edirəm, heç kimə 
nə borcum var, nə heç kimin mənə dəxli var. Nə mənim 
bu Azərbaycan ədəbiyyatına dəxlim var, nə Azərbaycan 
ədəbiyyatının mənə  dəxli yoxdur... Mənə elə  gəlir ki, 
özünün yazıçı rahatlığın üçün sizin hücrə, mənim isə 
təkcənəlik dediyim o vaxtın çox böyük əhəmiyyəti var.
A.Q - Çox qorxulu dövrdə yaşayırıq. Nanotexnolo-
giyalar, QDO məhsullar, saxta ərzaqlar... belə dövrdə 
ədəbiyyatla imitasiyanın da yeri dəyişik düşmür ki? 
Həqiqi  ədəbiyyat və saxta, yalan üzərində qurulan 
ədəbiyyat... Nə bilim bəlkə burda bir fərqli düşüncə 
hakimdir? Bizim eradan əvvəlki bir korun - Homerin 
və bizim eradakı ikinci bir korun – Borxesin arasında 
qalan ədəbi söz mahiyyətini itirmək qorxusuyla üz-üzə 
deyil ki?
K.A - Çox elmi bir sual və maraqlı bir müqayisə... 
İki böyük dahinin, mən kor deməzdim, işıqdan məhrum 
adamın arasında vurnuxan ədəbiyyat... Borxesin bir 
sözü var, deyir ki, mən ədəbiyyata kitabdan gəlmişəm 
və bununla fəxr edirəm. Bizim əski sovet zamanında 
litinistut vardı, və orda qəribə söyləmələr, lətifə kimi 
deyimlər vardı, məsələn, “ədəbiyyata gərək torpaqdan 
gələsən”, “ədəbiyyat ürəkdən gəlmir, beyindən gəlir”, 
“səmimidir, qeyri-səmimidir”, bir nəfər mənə bunu 
başa sala bilərmi, bu nə deməkdir ki, səmimidir, qeyri-
səmimidir? Bunlar sovet məktəbinin düşüncələrinin 
məhsuluydu, sovet ideologiyasının dayaqlarını qur-
mağın sonucuydu... Sizə bir şey deyim: əgər mənə 
bir ədəbi nümunə təsir edəndə tüklərim biz-biz durur-
sa, bu mənimçün meyardır... Ona görə  də  mənimçün 
həmişə çətin olub deyəm ki, əsil ədəbiyyat nədi, qeyri-
ədəbiyyat nədi...
A.Q - Mən imitasiyadan danışmışdım?
K.A - İmitasiya özü də... mən xoşuma gələn, xoşu-
ma gəlməyən deyərdim... Məsələn “Don Kixot” mənim 
əsərimdir, amma sentimentalizm mənimçün deyil, 
adamın zövqünə bağlıdır mənim aləmimdə. Lap bir 
yazıçıdan götürsık, məsələn Borxesdən mənim “Alef” 
xoşuma gəlir, sizin “Zair”, yaxud başqası... Məsələn 
Mən Homeri deyil, Safoklu sevirəm... onun ehtirasla-
rı, mifoloji taktları, “Antiqona”sı, “Edip”i və sair... O 
ki qaldı  sizin dediyiniz imitasiyaya, əslində ədəbiyyat 
özü elə imitasiyadır, amm həyatın imitasiyası!
A.Q -“Bəşəriyyətin verə biləcəyi bircə sual qalıb – 
bizi nə vaxt məhv edəcəklr?” – Folknerin sözüdür. Siz 
başlayanda pessimizmlə başlamışdınız... 
K.A - İnsanda həmişə özünüqoruma instinkti 
olur. Ədəbiyyat isə heç kimi xilas edən deyil. O xilas 
edəndisə, onu yaradanı xilas edər. Kimsə yazıçının, 
ədəbiyyatın ardınca gedib ondan ruh alacaqsa, bu baş-
qa məsələdir... Mənim bir hekayəm var... Bilirsiniz də, 
“Bibliya”da deyilir ki, əvvəl söz olub, orda isə deyilir 
ki, axırda da elə söz olacaq, əslində axır olub e...
A.Q - Niyə daha çox tarixi mövzularda yazırsınız?
K.A - Vallahi ki heç mən özüm də bilmirəm. Bir 
onu bilirəm ki, yazdıqlarımın heç birinə tarixi demək 
doğru deyil... Ola bilsin ki, o hissin bizə tanış olmayan 
variantıdır... məsələn indiki sevənlər və 15-ci əsrdəki 
hücrədə oturmuş bir mirzənin sevgisi necədir? Yaxud 
Puşkinin zamanında olan hisslər... “Unutmağa kimsə 
yox”, yaxud “Yarımçıq əlyazma” olsun... mən güman 
etmirəm ki, mən tarixi mövzuda yazıram...
A.Q - Əkrəm  Əylisli haqqında demişdiniz ki, o 
mənim yazıçım deyil?
K.A - Hə, məni yazıçım deyil. Mənim yazıçım 
Haqverdiyevdir, Mirzə  Cəlildir, Platonovdur, Bulqa-
kovdur...Borxesdir, Servantesdir, Safokldur...
A.Q - Yorğun görünürsünüz?
K.A - Çox...
A.Q - Sizi başqa yönə aparacağam, ona görə so-
ruşdum. Vaxtilə sizin gözəl esseləriniz vardı, o zaman 
esse demirdilər... o vaxt balaca bir kitabınız vardı, 
nəydi adı?


Rüblük ädäbiyyat därgisi
35
K.A - “Əvvəl-axır yazılanlar”...
A.Q - O kitabdakı esselər... necə gözəl idi... indi 
beləsi yazılmır... orada bir obraz vardı, Kentavrdan 
sonra məni sehrləyən qəribə bir obraz idi, gəmilərin 
qabağına düşüb onlara bələdçilik edən o qəribə quş-
mu, ya nəmi?..
K.A - Albatros...
A.Q - Hə, hə, albatroslar... Bu çox qəribə bir hiss 
doğururdu bizdə o zamanlar...
K.A - Bodlerin bir şeri var “Albatros” adında, mən 
ordan götürmüşdüm o ifadəni... 
A.Q-Hə, elədir... Sözümün canı var: siz yazıçısı-
nız, şeir də yazmısınız, dram da, indi də ciddi nəsrlə 
məşğulsunuz, bunlarla işim yoxdur, amma sizə elə 
gəlmirmi ki, Azərbaycan ədəbiyyatı sizin timsalınızda 
çox görkəmli bir essesisti itirdi? Axı o esseləri heç kim 
yazmayacaq? Siz o yazıların həsrətin çəkmirsiniz?
K.A - Mən özümü yazdığım janrların içindı çox ra-
hat hiss edirəm. Tutalım ayrı-ayrı vaxtlarda bir əşyanı 
götürüb ora aparıram, sonra ordan başqa yerə... Əgər 
fikir vermisinizsə, mənim romanlarımda pyeslərimin 
süjetləri var...
A.Q - Hətta şeirinizin...
K.A - Hətta şeirimin də. Amma son nəticə mənim 
aləmimdə prozadır, nəsrdir... romandır. Roman pik-
dir...
A.Q - Sizin kitablarınız, romanlarınız haqda çox 
yazılıb, çoxu da tənqid, təhlil yox, tərifdir. Sizə elə 
gəlmirmi ki, burda bir qədər  əndazədən çıxmaq var, 
məsələn, bir dostumuzun dediyi kimi xorda oxumaq 
var. Yəni ən çox da zəif  yazıları deyirəm. Bunların ipi-
ni çəkmək olmazmıdı? Bilirsiniz, gərək düzünü deyək: 
hətta  fikir səsləndirilirdi ki, bunları siz özünüz təşkil 
etdirirsiniz...
K.A - Çox maraqlı sualdır, hətta istərdim ki, belə 
bir sual versinlər mənə. Hətta lazımlı sualdır. Amma 
necə? Bax, gəlirəm işə, səhər açıram qəzetləri, görürəm 
bir məqalə çıxıb, mən nə edə bilərəm? Deyim yazma, 
necə deyim? Mən heç bir yazı  təşkil etdirməmişəm, 
sadəcə kitabımı vermişəm. Hər bir yazıçı özü haqqın-
da çıxan məqaləyə şad olar, elə deyil? Mən desəm ki, 
istəmirəm, yalan olar. Amerikadan məni tanımayan bir 
professor kitabım haqqında yazı yazdı, ciddi yazıydı... 
Bizdə də ciddiləri də oldu, siz deyən kimi bayağıları 
da... Mənə lazımdı bu? Ondansa məni söyən yazı daha 
maraqlı olardı... nəinki diletant səviyyəli bir yazı...
A.Q - Bizim bir dostumuz vardı,  gözəl yazıçı 
Tofiq Qəhrəmanov... Biz onun başına yığışar, dünya 
ədəbiyyatından, dünya müsiqisindən, rəssamlığından, 
intibahdan söz açardıq... Sizin haqqınızda da orda 
söhbət olurdu.
K.A-Tehran da sizin dəstədən idi?
A.Q - Bəli. Biz o zaman düşünürdük ki, haçansa  
bir vaxt olacaq,  ədəbi intibah yaşayacağıq... Nə yazıq-
lar ki, deyəsən intibah həsrətiylə, renesasns havasıy-
la yaşamaq yazılıbmış qismətimizə... Siz necə, intibah 
həsrəti çəkirsiniz heç?
K.A - Bilirsiniz... Maraqlı şeydir... Amma sən hər 
dəfə gözəl bir cümlə yazanda elə hesab elə ki o intibahı 
yaşamısan...
A.Q - Yazıçının ən böyük qələbəsi məğlub olduğu 
andır. Bəs siz hansı əsərinizdə məğlub olmusunuz?
K.A - Hə,  Folknerin məşhur sözüdür... Mənə elə 
gəlir ki, mən bütün əsərlərimdə  məğlub olmuşam, 
amma hansında daha gözəl, bu başqa bir söhbətdir.
S.A (Söz ardı)
Kamal müəllimlə söhbətə başlayanda  şərtimiz o 
oldu ki, AYB-ın bədnam  müsabiqəsindən danışmaya-
cağıq. Əslində danışdıq, amma... bura üçün deyil. Daha 
bir neçə məsələdən də danışdıq, onlar da bura üçün de-
yil. İki yazarın söhbətində bütün məqamlar açılmaz ki. 
Yaxud zamanı gələndə açılar. “Zamanı gözləmək” – bu 
özü də bir söhbətin mövzusudur, deyilmi? 
                                        
Kamal Abdullanı  Azad Qaradərəli söhbətə tutdu.
 


Yüklə 2,88 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   9   10   11   12   13   14   15   16   ...   77




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə