Görünmez Adam

BÖLÜM 
25
GÖRÜNMEZ ADAM’IN AVLANIŞI
Bir süre boyunca Kemp, Adye’ye biraz önce hızla gerçekleşen olayların ne olduğunu anlatamayacak
kadar karmakarışık konuşup durmuştu. Her iki adam da sahanlıkta duruyorlardı, Griffin’in o tuhaf
sargıları hâlâ kolunun üzerindeydi. Ama o sırada Adye de durumla ilgili bir şeyler kavramaya
başlamıştı.
“Delirmiş,” dedi Kemp, “insanlıktan çıkmış. Kendi çıkarları, kendisinin güvenliği dışında bir şey
düşünmüyor. Bu sabah ondan öyle hayvanca bir kendini koruma öyküsü dinledim ki! İnsanları
yaralamış. Engel olamazsak, cinayet de işleyebilir. Panik yaratacakmış. Kimse durduramaz onu.
Dışarı çıktı şimdi... küplere binmişti!”
“Yakalanması gerek,” dedi Adye. “Bu kesin.”
“Ama nasıl?” diye bağırdı Kemp ve birden düşüncelere gömüldü. “Hemen başlamalısın. Bütün
adamları işe koşmalısın. Bu bölgeden ayrılmasına engel olmalısın. Bir kaçarsa, bütün taşrada, cinayet
işleyerek ve insanları sakat bırakarak istediği gibi dolanabilir. Bir Terör Dönemi başlatmayı
düşlüyor! Terör Dönemi, anladın mı? Trenlerde, yollarda ve gemilerde gözcüler bulundurmalısın.
Garnizondan yardım gelmeli. Yardım istemek için telgraf çekmelisin. Onu burada tutabilecek tek şey,
çok değer verdiği birkaç defteri kurtarma düşüncesi. Bak sana anlatayım! Sizin karakolda bir adam
var... Marvel.”
“Biliyorum,” dedi Adye, “Biliyorum. O defterleri de... evet. Ama şu serseri...”
“Onun yiyecek bir şeyler ya da uyuyacak bir yerler bulmasını da engellemelisin, gece gündüz bütün
kasaba onun gelişine karşı uyanık olmalı. Yiyecekler kilitlenip, saklanmalı, bütün yiyecekler, öyle ki
yiyecek bulmak için bir yerlere zorla girmek zorunda kalsın. Her taraftaki evler onun gelişine karşı
kapılarını pencerelerini sürgülemeli. Tanrı bize soğuk geceler ve yağmur bahşetsin! Kırlarda ava
başlanmalı ve bırakılmamalı. Bana bak, Adye, bulunup bir yere kapatılmadığı sürece o tehlikeli bir
adam, bir felaket, olabilecek şeyleri düşünmek bile korkunç.” -
“Başka ne yapabiliriz?” dedi Adye. “Bir an önce aşağı inip, organizasyona başlamalıyım. Ama sen
niye gelmiyorsun? Evet... sen de gel! Gel hadi, bir tür savaş konseyi gibi bir şey toplamalıyız...
yardım etmesi için Hopps’u alırız... ve demiryolu yöneticilerini. Vallahi! Bu çok acil. Hadi gel...
giderken bana anlatırsın. Başka yapabileceğimiz ne var? Şu şeyleri de bırak.” Bir an sonra Adye
önde, merdivenlerden iniyorlardı. Ön kapıyı açık, polisleri de dışarıda bomboş havaya bakarken
buldular. “Gitti, efendim,” dedi biri.
“Bir an önce merkez istasyona gitmeliyiz,” dedi Adye. “Biriniz aşağı gidin ve gelip, bizi alacak bir
fayton bulun, çabuk. Şimdi, Kemp, başka?”
“Köpekler,” dedi Kemp. “Köpek bulun. Onu göremezler belki ama, kokusunu alırlar. Köpek bulun.”
“Peki,” dedi Adye. “Pek bilinmez ama, Halstead’deki
47
hapishane görevlileri tazıları olan bir adam

---

tanıyor. Köpekler. Başka?”
“Aklınızda olsun,” dedi Kemp, “yedikleri görünüyor. Bir şeyler yediği zaman, yiyecekler
hazmedilene kadar görülebiliyorlar. Bu yüzden bir şeyler yedikten sonra saklanması gerekiyor. Her
yerde devriyeler dolaşmalı, her çalılığı, her sessiz köşeyi aramalısınız. Bütün silahları, silah yerine
kullanılabilecek her araç gereci kaldırın. Öyle şeyleri uzun süre taşıyamaz. Birinin elinden kapıp,
insanlara saldırabileceği her şey saklanmalı.”
“Yine peki,” dedi Adye. “Onu yakaladık sayılır!”
“Yollarda ise...” dedi Kemp, sonra durakladı.
“Evet?” dedi Adye.
“Toz haline getirilmiş cam,” dedi Kemp. “Bu çok gaddarca, biliyorum. Ama onun yapabileceklerini
bir düşün!”
Adye dişlerinin arasından havayı çekerek tısladı. “Bu pek sportmence değil. Bilmiyorum. Ama toz
haline getirilmiş cam hazırlatacağım. Eğer çok ileri giderse...”
“Adam insanlıktan çıkmış, diyorum,” dedi Kemp. “Bir Terör Dönemi başlatacağından -şu kaçışının
yarattığı heyecandan kurtulur kurtulmaz- şu anda seninle konuştuğuma emin olduğum kadar eminim.
Tek şansımız onun bir adım önünde olmak. Kendi türüyle ilişkisini koparmış. Günahı boynuna...”

---