Haci səbuhi İbrahimov heydəR ƏLİyev
Yüklə 192 Kb. Pdf görüntüsü
|
gəldi. Sonra balıq elə bir fəryad qopardı ki, sanki az qala göy yerə töküləcəkdi və bütün dünya alt-üst olacaqdı. Bundan sonra nəhəng balıq suya baş vurdu və gözdən itdi. Bu anda iblis gözdən itdi, dənizin dibinə batdı. Oradan əsrarəngiz və mənalı-mənalı qeybdən gələn səslə ‘inanın! inanın!” dedi. Dağ Yunus elə bildi ki, danışan nəhəng balıqdır: ‘inanın!”. Dənizin dərinliklərindən gələn səsi eşidərək və təlatümlü dənizi görərək Dağ Yunus qətiyyətlə özünü artıq allah hesab etdi. Onu xudpərəstlik və təkəbbür çulğadı, əvvəlcədən miiəyyən edildiyi kimi o təntənəli səslə elan eldi: “Mən allaham!” Onu müşayət edən əyanlar və məmurlar, dövlət işçiləri və yaxmları yekdinliklə ona inandılar və onun allah olduğunu etiraf etdilər. Bundan sonra Dağ Yunus iftixarla və təbəssümlə öz çadırma getdi, taxtına oturdu və altı yeniyetməni çağırdı. Onların böyüyü Təmleyxaya müraciət edərək buyurdu: “Mən allah imişəm və bu vaxtadək bunu bilməmişəm”. Buradaca iblis əvvəlkindən fərqli ayrı bir sifətdə peyda oldu. O, salamlaşdı, Dağ Yunus onun salanıma həvəslə cavab verdi. Ona hörmət göstərdi və ondan soruşdu: “Sən kimsən və nə məqsədlə buraya gəlmisən?” - “Mən allahın mələyiyəm - iblis cavab verdi - o, məni buraya göndərmişdir ki, sənə deyəm: dənizlərin bütün sakinləri etiraf etdilər ki, sən yerin allahısan. Sən xəzinənin qapılarını açmalı, qızıl və gümüşü paylamalı, yerin sakinlərini mehribanlıqla öz allahlıq himayənin altına almalısan ki, onlar sənin allahlıq mənsəbini etiraf etsinlər. Səni allah kimi tanıyan hər kəsə qızıl və gümüş hədiyyə ver, səni yerin allahı kimi tanımayanlara isə əzablı işgəncələr ver. Bunu deyərək lənətə gəlmiş iblis qeyb oldu, sanki havada əridi. Dağ Yunus düşərgəni qaldırmağı əmr etdi və şəhərə yollandı. O, açıq surətdə özünü allah elan etdi və insanlara onu tanımağa və ona itaət etməyə çağırdı. O, insanlara qızıl, gümüş, mirvari və daş-qaş səpirdi. Hər yerə carçılar göndərərək öz təbəələrini yanına dəvət edirdi. Onu allah kimi tanıyanlara o, zəngin hədiyyələr və qızıl verir, onları yüksəldirdi, onun allahlığını tanımayanları isə işgəncə ilə öldürür və bu zaman 107 deyirdi: Bizim allahlıq' mənsəbimizi tanımayanlar belə qəddarcasma ölümə layiqdirlər”. Özünün allah olduğuna əmin olduqdan sonra Dağ Yunus rəssam və inşaatçıları dəvət etdi və onlara cənnət adlandırıla biləcək bir yerin-sarayın himini qoymağı buyurdu. O, əmr etdi ki, bu sarayda özünün danışıqlardan eşitdiyi cənnətin bütün möcüzələri və gözəllikləri canlandırılsın. O, sarayı əlvan ipəklər, parça və atlaslarla bəzətdirdi, oraya zərif, nəfis miixəlləfet düzdürdü, yanaqları Zöhrənin yanaqlarından da gözəl çoxlu aysifət gözəllər gətirtdi və bu sarayı “Cənnət” adlandırdı. Saray qızıl və gümüş kərpiclərdən tikilmişdi: kərpicin biri qızıldan, digəri gümüşdən idi, bütün qapılar və divarlar bahalı daş-qaş və mirvarilərlə, bütün otaqlar əlvan daşlar, dinar və dirhəmlərlə bəzədilmişdi. Çoxlu sayda qızlara və oğlanlara şahanə libaslar geyindirərək və onların başına qızıl tac qoyduraraq, qiymətli daş- qaşlar düzdürərək Dağ Yunus onlarla öz cənnət sarayını bəzəyirdi. « • Oz təbəələrini qəbul edərək və onları onu allah kimi tanımağa çağıraraq Dağ Yunus cənnət-sarayında eşidilməmiş, bənzərsiz gözəllik və möhtəşəmlik içərisində otururdu. Onu yetmiş vəzir, əlli ayüzlü cavan, əlli gözəl qız əhatə edirdi. Qızıl manqallarda və məcməilərdə müşk, ənbər və digər ətirsaçan maddələr yandırılırdı. Bunların zərif qoxusu göylərə, aya qədər yüksəlirdi. Əlahəzrətin şəxsi xidmətçiləri olan altı yeniyetmə ən gözəl libaslara bürünərək Dağ Yunusun taxtı qarşısında durur, öz baxışları və qabliyyətləri ilə onun istənilən arzusunu öyrənir və bir göz qırpımında yerinə yetirirdilər. Bir neçə il beləcə davam etdi. Bu müddət ərzində bir neçə yüz min təbəə Dağ Yunusa tərəfdar çıxdılar və onun allahlıq mənsəbi bütün yer üzünə yayıldı. Bu müddət ərzində Dağ Yunus onun allahlığmı tanımayan minlərlə adamı tonqalda yandırdı. Altı yeniyetməyə gəlincə, onlar səmimiyyətlə və düzgünlüklə ona xidmət edirdilər və rahatlığını qoruyaraq daim ona diqqət edirdilər. Onlar öz sahibinin hərəkətlərinə bəzən haqq qazandırır, bəzən isə onu məzəmmət edirdilər. Onlardan ən böyüyü və ən ağıllısı Dağ Yunusun hərəkətlərini müşahidə edərək tez-tez öz 108 ürəyində deyirdi: Bu adam özünü allah mənsəbində hesab edənə qədər daim ibadətlə məşğul olur, itaətkarcasma bütün iman qaydalarını yerinə yetirir və istənilən işə başladıqda Allahdan kömək diləyir, ona dua edirdi. Bu gün isə o deyir: “Mən allaham və indiyə qədər bunu bilmirdim, indi isə çox aydın bilirəm ki, yeri və onun bütün sakinlərini mən yaratmışam. Əgər o dediyi doğrudursa, onda o, əvvəllər kimə itaət və ibadət edirdi? Məgər allah olaraq buna şübhə etməyən adam allalılığa layiqdirmi? Bundan başqa mən görürəm ki, o da hamı kimi yeməyə, içməyə, istirahətə və yuxuya möhtacdır. Məgər belə zəif məxluq Allah ola bilərmi?” Bu fikirlər tez-tez Təmleyxanın ağlına gəlirdi amma o, bunu səylə gizlədirdi və ətrafdakılarm heç biri ilə bölüşmürdü. Bu şübhələri ürəyinin dərinliklərində saxlayaraq o, Dağ Yunusun bütün gizli və aşkar işlərinə diqqət yetirməkdə davam edir, onları müqayisə edir və nəticələr çıxarırdı. Allahın iradəsilə bu cür fikirləri Təmleyxanın ürək dostları-beş qardaş da gizlədirdilər. Onların özü də öz sahiblərində allahlığı etiraf etmirdilər. Lakin bu fikirləri onlar bir-birindən gizlədirdilər və bir-birinin ürəyində nələr olduğundan xəbərdar deyildirlər. Onlar gecə və gündüz səbrlə Dağ Yunusa xidmət edir, o isə saatbasaat onların sədaqət və səylərinə daha çox sevinirdi. Bu haqda başqa bir rəvayətdə belə deyilir: Bu altı yeniyetmə qədim peyğəmbərlərdən birinin nəslindən idilər. Bir dəfə Dağ Yunus hansısa bir bayramı qeyd etmək istəyir və bu təntənələri şəhərdən kənarda, çöldə keçirməyi əmr edir. Döyüşçülər və qulluqçular bütün lazımi avadanlığı - mətbəxi, qab-qacağı, su ehtiyatını və s. aparırlar. Hökmdar saray çadırını qurmağı və şadlıq üçün hər şeyi hazırlamağı əmr edir. Yeniyetmələr özləri hökmdara xidmət edirdilər. Onun qarşısında süfrə açaraq ona yemək və içmək verirdilər. Dağ Yunus yeməyə hazırlaşdı və birinci tikəni götürüb ağzına yaxınlaşdmanda birdən bu tikənin üstünə bir milçək qondu. Dağ Yunus bu tikəni kənara ataraq başqasını götürdü. ITəmin milçək bu tikənin də üstünə qondu. Dağ Yunus bu tikəni də kənara atıb yeni bir tikə götürdü. 109 Yüklə 192 Kb. Dostları ilə paylaş:
|