N ə civ ə su kim i iç m ə y e yarar.
O yer tutulm uşdu b elə bir dərdə,
Çöknıüşdü torpağa qara bir pərdə.
Harda ki, iç m əli bir ç eşm ə vardı,
İçində su ilə c iv ə qaynardı.
Su civ ə üstündə tutmuşdu qərar,
Ordan çü rətlə su içirdi onlar.
Çalxalanm asaydı əg ər çeşm ələr,
C ivəd ən görm əzdi heç kim sə zərər.
Ç eşm ələr bulanıb qaynaşan zaman
H eç k im sə ə y ilib içm əzdi ondan.
B ilm əyib içsəyd i bir adam əgər,
Onu öldürərdi sudakı zəhər.
Şah bunu b ilən d ə, tez verdi fərman:
Hamı ayıq olsun su içən zaman!
H ər kim axar sudan istə sə içm ək,
Onu ehtiyatla durultsun gərək.
Bir ay y o l getdilər onlar bu sayaq,
Öldü susuzluqdan bir çoxu ancaq.
Güm üşlü çöllərd ən keçərək yenə
G əlib yetişd ilər vətənlərinə.
D üşdülər torpağa yorğun, natəvan,
Torpaqda d in cələr torpaqdan olan.
Gördülər qarşıda bir düşərgə var,
Z ülm ətdə G ünəştək par-par parıldar.
Q abaq-qarşı duran dağda bir qala
Tutmuşdu başını g ö y ə vüqarla.
Qala arxasında bir dağ da vardı,
B elində k əm əri sarp qayalardı.
Orda p eyğəm b orə etm əyib beyət,
Bir tayfa yaşardı sakit, səlam ət.
Onlar ilham alıb böyük Tanrıdan,
Ö zləri olm uşdu allahtanıyan.
Onlar İskəndəri paksifət görcək,
Q əbul elə d ilə r bir peyğəm bərtək.
B ilik li, adil bir hökmdar kimi
Q əlbləri b ə z ə d i onun təlim i.
İskəndər onlara haqqı göstərdi,
Din, bilik, m ərifət, - çox şeylər verdi.
Şahı m ərhəm ətli, qayğıkeş görcək,
A çıb dərdlərini umdular kömək:
“Ey qəlbi şəfq ətli qadir hökmüran.
Müti qullarına, g ə l, ol pasiban!
Bu dağdan o yana vardır bir diyar,
Sonsuz bir səhradır, sərt qayahqlar,
Oranı yəcuclar etm işlər m əskən,
İnsana bənzərlər, divdirlər əslən!
Şirtək alm azcaynaq, sərt, dəmirürək.
Ham ısı xaindir yırtıcı qurdtək.
T əp əd ən -d ım a ğ a tükləri b iz-b iz,
Y oxdur üzlərində burundan bir iz,
Boyları bir qariş, yem əkləri çox,
İstidən, soyuqdan qorxuları yox;
D işdən, dımaqdan da - yırtıcı heyvan,
Qana herisdirlər onlar hər zaman.
Y eyinlikdə üstün g ələrlər yelə,
Poladı deşərlər dımaqlar ilə.
Y em ək d ə, içm əkdə naşükürdürlər,
Allahı tanımaz orda bir nəfər.
Dünyada bu qədər yem əli şey var,
Ancaq ki, o t - ə lə f yeyerlər onlar.
Y eyərlər, yatarlar, iş-g ü c bilm əzlor,
M ini doğulanda bircəsi ölər.
Onların yerində bir cür ot bitor,
V erər istiottək çox tünd donələr.
Hər gecə-g ü n d ü zd ə ondan bir azca
Y eyərər yatarlar e lə ordaca.
Bir xırman başqa ot versən do ogor,
Y eyərlər, yen ə d ə doym aq bilmozlor.
A yla, Gün səm ada ü z -ü z ə gəlcək
Onlar qaynaşarlar xırda qurdlartək.
N ə düşsə, qorxusuz tutub yeyərlor
Bu sayaq, A y yarı olana qədər.
G öyd ə A y kiçilib olanda yarı.,
Azalar bir qədər iştahaları
Qara buludlardan ildə bir kərə
B öyük bir əjdaha düşər o yerə;
Yam an y e k ə olur, h əm in o heyvan,
Y əcuclar doyunca y ey ərlər ondan.
Y ıxılıb qalarlar, bir aya qədər
Sərxoştək yatarlar, heç n ə yem əzlər.
K öklə otdan başqa b ilm əzlər yem ək,
X ə stə lik görm əzlər ö lən günədək.
Bir n əfər ö lərsə onlardan əgər,
H am ısı y ığ ışıb ölünü yeyər.
Şoran torpaqlarda nə murdar qalar,
N ə də ö lü lərə qazılar məzar.
Y axşı cəh əti də budur: o torpaq
M əzardan xalidir, murdardan uzaq!
Arabir hücum la talayıb bizi,
Xaraba qoyarlar evlərim izi.
Q oyun-quzum uzu aparıb onlar,
Y eyərlər n ə qədər azuqəm iz var.
Bu itsifətlərd ən qorxduğu qədər
Canavardan qorxmaz bizim sürülər.
B izləri qırmaqçün edərlər qovğa,
D idərgin salarlar yurddan uzağa.
B iz uca dağlara qaçıb qorxudan
Q uştək ağaclarda salaraq məkan.
Ancaq ayaqları süstdür bir qədər,
A rdım ızca dağa çıxa bilm əzlər.
Bu böyük bəlanı bizdən əg ə r sən
D ə f etsən, çox böyük səvab edərsən!
İskəndər bildi ki, zordur yəcuelar,
Y əqin hər birində bir fıl gücü var.
Bir sədd ucaltdı ki, orda poladdan,
O lm az həşrə qədər onu dağıdan.
O na uea b əxti köm əklik etdi,
Tikilib qurtardı İskəndər səddi.
Dönüb bir şə h ə rə gəld i şah ordan,
Axtarıb tapmadı orda bir insan.
Y e n ə səfərin ə davam etdi şah,
K ö ç m əy ə başladı ordan qərargah.
Bu işd ən keeəndə bir xeyli müddət,
Bir ay dağlar, çö llər aşıb, nəhayət,
G ö z əl bir m ən zild ə m əsk ən saldılar,
Bu yerdən hamısı m əm num qaldılar.
Bir y o l töhfəsi, tək böyük hökmüran
G östərdi qoşuna şəhri uzaqdan.
Başqa cürə idi burda təbiət,
Su ilə , ək in lə tapmışdı ziynət.
H asarsız, divarsız bağlardı hər yan,
B o l-b o l sürü vardı, yoxdu bir çoban.
Qoşundan birisi tər m ey v ələrə
Ə lini uzadıb istədi dərə,
H əm in m eyvələrd ən birini dərcək
B əd ən i qıç olub qaldı kamantək.
Başqa bir atlı da qoyun tutanda
Onu bərk qızdırma tutdu bir anda.
İskəndər: “Bax, bunlar ibrətdir”, - d cyə
Ə lini vurmadı orda heç n əyə.
Q oşuna əm r edib şah dedi: “Heç kəs
Ö zgən in bağına toxuna b ilm ə z!”
T ələ sik gcdərək ordan bir qədər,
O axar-baxarlı yerdən keçdilər,
C ənnəttək, nem əti b ol-b ol, firavan
Bir şəh ər gördülər onlar uzaqdan.
G əlib darvazaya çatdı İskəndər,
Gördü ki, qapıdan yoxdur bir əsər.
Müdrik qocalarla girdi şohərə,
Baş vurdu onlarla burda hər ycrə,
Gördü çox b əzək li, dolu dükanlar,
Ancaq nə qapısı, nə qıfılı var.
N əcib şəhər əhll onu görəntək
Ç ıxdı qarşısına təzim edərək.
G ətirdilər qəsrə bir mehman kimi,
Saray ziynətliydi asiman kimi.
Süfrə b əzəd ilər, büsat qurdular,
Dostları ilə paylaş: |