Itlə ri sa x la y a n g əld i çaparaq,
D ed i ki: “ E y şahım , sə n sirrə b ir bax,
B u g ə n c - insan deyil, m ə lə k d ir, m ə lə k ,
O n u sa y ə sin d ə sa x lay ır fələk .
Q alx , g ə l, b ir o n d ak ı işığ a b ax sən ,
T a n n s ə n ə tin i b ə lk ə g ö rəsən .
İtlə rin a ğ z m d a sağ oturm uşdur,
O n ların a ğ z m a m ö h ü r vurm uşdur.
O ə jd a h a ü z lü can av ar itlə r
O n u n tü k ü n ə d ə v e rm ə m iş zə rə r.
Ş ah ə m r e y lə d i ki: “D ay an m aq olm az,
O ə ld ə n g etm işi tez e d in x ilas” .
İtlə rin y an ın d an , yol m ə m u rla n
G ə n c i g ə tird ilə r saraya sarı.
Şah h e y ra n qaldı ki, o igid cavan
N e c ə ca n q o ru m u ş o quduzlardan.
A ğ la y a -a ğ la y a göz y aşı tökdü,
O n d an ü z r istəy ib , d iz ü stə çökdü,
D edi ki: “A ç, sö y lə sə n , e y q ə h rəm an ,
N e c ə c a n q u rtard ın o q u d u zlard an ” .
G ə n c dedi: “Ə v v ə lc ə çək in ib sə n d ən ,
T ik ə lə r atm ışd ım o itlə rə m ən.
E td iy im y a x şılıq g e tm e d i h əd ər,
İ tiə r öz a ğ z ım m ö h ü rled ilər.
L a k in q u llu q etdim d üz on il sə n ə ,
A x ırd a b u c ü rə haq verdin m ene.
S ə n m en i itle rə atd ın sa ə g e r,
Y ax şı ki, d o s t y e y ə n d ey ilm iş itler.
D o stlu ğ u s e n d ə yox, itd e gördüm m en ,
İt b ilə n h ö rm e ti ay aqladın sen.
İt s e n e d o st o lar, b ir sü m ü k atsan,
N a m e rd q e d ir b ilm ez, o lsan da q u rb a n ” .
Ş ah h ey ran q ald ı ki, b u n e h ikm etdir,
B ild i ki, s e a d e t - insaniyyetdir.
Q e fle t y u x u su n d an ayıldı birden,
Ə1 ç ə k d i itlik d e n , itp erəstlik d en ...
B u n u s ö y le m e k d e n b ir m e q se d im var:
S e x a v ə t q ə le d ir, o, can q o ru y ar.
M ə c n u n b e slə d ik c ə o h e y v an iarı,
Ç ə k d i d ö v re sin e b ir can h asarı.
H a sa r etrafm d a g e z e n h ə r h e y v a n
M ə c n u n u n işin ə y arard ı h ə r an.
B ir y e rd ə dursa da, q alx sa d a ə g e r,
Y an ın d an g etm əzd i d o stu v ə h şile r.
M e c n u n a b ə n z ə s e n in sa n h q d a sən,
D ü n y ad a n ə q ü ssə, n ə d e rd ç ə k e rsə n .
X ə lifə d ə y esə sü frə n d ə n e m e t,
Y e m e y i se n d ə n sə , q u lu n d u r, ə lb e t.
MƏCNUNUN ƏZƏMƏTİ HAQQINDA
M ə c n u n u se rseri z ə n n e tm ə ki, sən,
D ey ild i gördüyün d iv a n e le rd e n .
O ru clu , n am azlı, n u rlu b ir ç ıra q ,
Ə q lə y a d deyildi, ə d e b d ə n uzaq ,
V ax tm ın ə n b ö yük b ir alim iy d i,
A le m i şərh ed ən L o ğ m an kim iy d i.
G izli m ə n a la ra o yol açardı,
Q e lb in d ə g ö y lerin m in sirri vardı.
Q ızıl s ik k e site k h ə r sözü g ö zel,
L ə lə b ə n z e y ird i dediyi q ə z ə l.
D elin in ağlına b e le d d ir h ə r k e s,
O ndan bu in c ilə r saçıla b ilm ez,
D ü n y an ın qeydini tam am ataraq ,
Q e y d siz b ir h e y at sürürdü ancaq.
O ndan ölüm fikri aşıb daşırdı,
K öç tə d a rü k ü n e hazırlaşırdı.
D eyirdi: “C an evim a lışır-d ə rd d ə n ,
Ö lüm qurtaracaq m ən i m ö h n ə td ə n ” .
K im ki d üz g ə lm ə sə dü n y ay la, inan,
Ç ə tin can qurtarar bu d ar d ünyadan.
D ünyanı dörd əlli tu tsa b ir n ə fe r,
Ç ə tin lik lə köçüb d ünyadan g ed er.
M ecn u n yol yoldaşı g ə z m ə d ə n b ir an,
Açırdı zən ciri öz varlığından.
Ta ki, can ovuna çıx sa Yaradan,
“ G ətir” dediyi vaxt desin: “Budur can”.
Ömür g əm isin d ə can qorxusu var,
B u qorxu ucundan geym əzd i paltar.
X örəyi olm uşdu acı tikələr,
Y em əzd i dünyada o heç bir bəhər.
D ünyadan ə l üzüb, düşmüşdü uzaq,
L eyli bəhanəydi bu yolda ancaq.
N ə vaxt ki arzusu bir y o l vurardı,
Dünyadan qaçacaq yeri də vardı.
Onun da qəlbində yaşardı dilək,
Qında saxlayırdı onu qılmctək.
V üsal gəzm əyirdi bizim pərizad.
Ta ki eşqin evi yaşasın abad.
B ir alim ustaddan soruşdum ki, mən:
“A şiqin halm ı şərh et b iz ə sən.
Onu ki vü salə çağırırdı yar,
M öh lət verm əyinin nə m ənası var?
N eçin muradma yetm ədi o da?
Ömründən otuz il o verdi bada?”
D ed i ki: - Y etsəydi murada bir an,
Ə bədi çıxardı n ə şe canından.
U ym adı bir anlıq kefə dünyada,
Otuz il n əşən i verm ədi bada.
Bir qəd əh alsaydım o şərabdan m en,
T əm ənnam qalmazdı iki aləm den.
YEDDİGÖZƏL
BAHARIN TƏRİFİ
M ü şteriylə Zühəl qovuşan zaman
G ünəş daxil oldu H əm ələ Hutdan283.
Otlar X ızır kim i bütün çöl boyu
Tapdı hər tərəfdə dirilik suyu.
Ç eşm ələr göb əyi oldu axar N il,
Yolların üstündə coşdu selse b il.
Yer m üşk ilə doldu, ud geydi her yan,
N a fə satan külək oldu müşk alan284.
N ovruz havasında olan etidal,
A lə m ə b əxş etdi nurani bir hal.
Novruzun nesim i yeni əhd ilə
Qatdı ö z canını ç iç ə y ə , gülə.
Göründü otların baş qaldırması,
Silindi aynadan günəşin pası285.
Efır ətəy in d ə şəbnəm oturdu,
Həraret şaxtaya bir zərbə vurdu.
Dağlardan əriyən kafuri qarlar
Çaya gö z yaşıyla verirdi vüqar.
S ə b z ə y ə baxdıqca nurlandı gözlər,
Hər şey cavanlaşdı, oldu tə zə-tər.
N ərg iz gözlərini süzəndən bəri
Y uxusuz eylədi bütün gözləri.
Saçdı n əfəsin i sabahın yeli,
Səpdi b ən ö v şə y ə ətirlər əli.
Serv k ölgelik d ə yelkən quraraq
Şüm şadın saçına çəkirdi daraq.
N eylü fər qalınca həsrət yuxuya
Özünü yetirdi ə lb ə ə l suya286.
Ç içəkli şaxlarda qönçe açıldı,
Lalə yarpağıtek lö -lö saçıldı.
N ərgizin bu serxoş gelh agelin d ə
Süsən zer çubuğu tutdu əlin d ə 287.
T ə ze q ön çələrlə o g ö zə l bahar
Etdi qiyam ətsiz ulduzlar nisar.
Ş en b əlid gözündən yaşlar tökuldü288,
Z efəran yeyerək təzəd ən güldü.
G öy g ü lə bəxş etdi abi-həyatı,
Ş əq ayiq e yazdı qanlı baratı289.
N əsrinin gövhərə sinm iş yarpağı,
Tutiya əzirdi süsen budağı290.
Siçanqulağı da saçını aldı,
Dostları ilə paylaş: |
