www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
104
104
Eyni xətt «din islahatı» adı altında da aparılır, «İslam
birliyi»ni parçalamaq üçün ayrı-ayrı təriqətlərin inkişafına geniş
şərait yaradılırdı (biz bu gün də həmin xəttin davam
etdirilməsinin şahidləriyik). Belə ki, çar Rusiyasının şərqşünas-
ları İslam dininin əsasını təşkil edən Quranı və Sünnəni bir
kənara qoyaraq, ayrı-ayrı təriqətlərlə bağlı tədqiqatlar aparır və
əsərlər, jurnallar nəşr edirdilər. Onlar bu işə Mirzə Kazım bəy
kimi Azərbaycan türk mütəfəkkirini də cəlb etməklə məsələnin
əsil mahiyyətini gizlətməyə çalışırdılar. Məsələn, Axundzadə
«əlifba və din islahatları» uğrunda çalışdığı bir zamanda,
M.Kazım bəy türk dilinin ayrı-ayrı ləhcələri və ənənəvi İslam
dininə aidiyyəti olmayan ayrı-ayrı təriqətlərlə bağlı əsərlər
yazmışdır. Çar Rusiyası maraqlı idi ki, burada yaşayan türk-
tatarların vahid millət (türk-tatar: azərbaycanlı, başqırt, özbək,
qazax və b.), vahid dil (türk dili: Azərbaycan, tatar, qazax və s.),
vahid din inancları (İslam dini: sünni, şiə, bəhai, vahabi, şeyxilik
və b.) aradan qaldırılsın və parçalansın. Bu mənada, çar
Rusiyasında sünni və şiə ayrımçılığı açıq şəkildə təbliğ olunurdu.
Çar ideoloqları bu işə Axundzadə, Mirzə Kazım bəy kimi yerli
aydınları da cəlb etməyə çalışırdı.
Məsələn, Axundzadə XVIII əsr fransız maarifçilərinin
(J.J.Russo, F.Volter və b.), təsiri altında hesab edirdi ki,
müsəlman dünyasının geriliyinin yeganə səbəbkarı İslam dinidir.
Bu mənada, xristian dinində olduğu kimi (protestantizm, lüteran-
çılıq və b.), hökmən İslam dinində də islahatlar aparmaq
lazımdır. Eyni zamanda, o, Qərb mədəniyyətinin təsiri altında
konstitusiyalı dövlətin yaranmasının, dinin dövlətdən ayrı
olmasınının zəruriliyni yazmışdır [21, 268].
Fikrimizcə, Axundzadə dini dünyagörüşdə, dini şüurda
yeniləşmələr edilərək yalançı ruhaniləri və din xadimlərini ifşa
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
105
etməkdə haqlı olsa da, ancaq dövrünün antiislam, antitürk ruhlu
rus, fars, erməni ideoloqlarının təsiri altında İslam dini ilə bağlı
həqiqətəuyğun olmayan mülahizələr irəli sürməklə doğru
etməmişdir. Bu isə Axundzadənin dini şüurda etmək istədiyi
yeniləşmələri yarımçıq qoymuşdu. Başqa sözlə, o, dini dünya-
görüşdə yeniləşmənin aparılmasının vacibliyini doğru müəyyən-
ləşdirsə də (din dövlətdən ayrı olmalıdır və s.), ancaq ümumi-
likdə müsəlman dünyasının bütün problemlərini yalnız İslam
dini ilə bağlamaqla ciddi yanlışlıqlara yol vermişdi. Özəlliklə,
onun dövrünün antiislam, antitürk ruhlu rus, fars, erməni
ideoloqlarının təsiri altında olması Axundzadəni sözün həqiqi
mənasında Şərqin Lüteri, Russosu olmağa imkan vermədi.
Doğrudur, Axundzadənin özündən əvvəlki mütəfəkkirlər-
dən fərqli olaraq İslam-Türk mədəniyyətindən çox Rus-Avropa-
Qərb mədəniyyətini önə çəkməsi o dövr üçün bütövlükdə yenilik
idi. Çünki Axundzadəyə qədər Şərq-İslam, o cümlədən,
Azərbaycan türk mütəfəkkirlərinin (Füzuli, Nəsimi və b.)
dünyagörüşlərində əsasən İslam-Türk və bunların əsasında Şərq
mədəniyyəti üstünlük təşkil edirdi. Onlar həmişə klassik Şərq-
İslam-Türk mədəniyyətinə əsaslanmış, ancaq yeri gəldikcə Qərb
mədəniyyətinə də müraciət etmişlər. Sadəcə, onların
dünyagörüşündə Qərb mədəniyyətinin ideallaşdırılmasına və
İslam-Türk mədəniyyətinin inkarına demək olar ki, rast gəlinmir.
Qeyd edək ki, İslam-Türk-Şərq mədəniyyətinin tənəzzülü,
Rus-Qərb-Avropa-Xristian mədəniyyətinin tərəqqi dövründə
olmasını M.F.Axundzadədən öncə A.A.Bakıxanov və
M.Ş.Vazeh də görmüşdür. Xüsusilə, Mirzə Şəfi Vazehdə dinə
radikal münasibətin bəzi cizgiləri özünü büruzə vermişdir [223
a
,
46]. Maraqlıdır ki, Vazehin belə bir mövqe tutması məsələsinin
başında da Axundzadə gəlir. Azundzadə iddia edirdi ki, müəllimi
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
106
106
olmuş Vazeh söhbətlər əsnasında onu dini elmləri öyrənməkdən
imtina etməyi, başqa elmləri öyrənməyi tövsiyə etmişdir [21
a
,
217]. Vaxtilə sovet ədəbiyyatında həm bu faktordan, həm də
Vazehin yalançı din xadimlərini tənqid etdiyi şeirlərindən çıxış
edilərək o, din əleyhdarı kimi təqdim olunmuşdur. Halbuki
birincisi, onun yaradıcılığında bütövlükdə konkret İslam dini
əleyhinə hər hansı bir fikir yoxdur. İkincisi, Vazeh heç vaxt
Axundzadə
kimi
Avropa-Qərb-Xristian
mədəniyyətini
idellaşdırmamışdır.
Vazehlə müqayisə də Bakıxanov Şərqin tənəzzülü Qərbin
tərəqqisi məsələsində Axundzadədən tamamilə fərqli xətt
seçmişdir. Halbuki bu məsələ Bakıxanovu Axundzadədən heç də
az rahatsız etməmişdir. Məhz bu narahatçılığın və bundan çıxış
yolunun axtarılmasının nəticəsi idi ki. Bakıxanov Rusiya və
Avropaya səyahət etmiş Şərqin nədən «geri», Qərbin nədən
«irəli» getməsini gözləri ilə görmək istəmişdir və görmüşdür də.
Bu zaman Bakıxanov müsəlman ölkələrindəki problemlərdən
çıxış yolu kimi Rus-Avropa-Qərb mədəniyyətini seçməkdənsə,
Türk-İslam-Şərq
mədəniyyətinin
klassik
ənənələrini
dirçəltməkdə görmüşdür [50
a
, 200]. Bu mənada, o, Şərq
mədəniyyətinin tənəzzülünə səbəb olan yalançı ruhaniləri, aşiq
və məşuqdan yazan şairləri kəskin şəkildə tənqid etmişdir.
Ancaq bütün hallarda İslam-Türk-Şərq mədəniyyətinə qarşı
çıxmamış, tərsinə İslama və Türklüyə aid əsərlər yazmışdır.
Ancaq Axundzadə bütün sələflərindən, o cümlədən
Bakıxanovdan fərqli olaraq müsəlman xalqlarının geriliyinin və
tənəzüllünün əsas səbəbkarı kimi İslam dinini görmüşdür.
Bununla da, onun İslam-Türk mədəniyyətinin mahiyyyətindən
uzaqlaşması məsələsində mövqeyi doğru olsa da, bütövlükdə
islamiyyəti və milli adət-ənənələri ifrat şəkildə tənqid etməsi
Dostları ilə paylaş: |