www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
107
səhv idi. Üstəlik, Axundzadənin islamiyyəti tənqid edərkən onun
ilk yayıcıları ərəbləri, inkişaf etdirənləri türkləri və türk
dövlətlərini hədəf seçməsi bunun əvəzində farsları-zərdüştləri-
sasaniləri müdafiə etməsi birmənalı deyildir.
Deməli, təqribən eyni əsrdə yaşamış bu aydınların hər ikisi
başa düşürdülər ki, cəmiyyətdə yeniləşmə lazımdır. Sadəcə,
Bakıxanov bu yeniləşməni klassik Türk-İslam-Şərq mədəniyyət-
inə üz tutmaqda, yalançı ruhaniləri ifşa etməkdə gördüyü halda,
Axundzadə Rus-Avropa-Qərb mədəniyyətində və birbaşa İslam
dininin özündə görmüşdü. Bir növ Axundzadə həm Qərb mədə-
niyyətindən və filosoflarından təsirlənərək, həm də çar Rusiya-
sının ideoloqlarının və masonların təsiri altında «inqilabçı»
olmaq qərarına gəlmişdi. Məhz bu «inqilabçılığı»n nəticəsi idi
ki, Axundzadə «Kəmalüdövlə məktubları»nı yazdı və orada
əsasən İslam dinini, müəyyən qədər də Türk adət-ənənələrini
tənqid etmişdir. Onun yaratdığı obrazlar (Hacı Qara, Dəvriş
Məstəli şah, Xırs Quldurbasan və b.) cəmiyyətin şüurunda
özünüaşağılama kompleksinin yaranmasına səbəb oldu. Məlum
oldu ki, Azərbaycan cəmiyyətində demək olar ki, insanların
əksəriyyəti avam, nadan, hiyləgər, boşboğaz, yalançı, xəsis və
sair kimi xüsusiyyətlərə malikdir. Guya, bunun da əsas
günahkarı İslam dini və milli adət-ənənələrdir. Həmin aşağılayıcı
tiplərin və obrazların şüurlarımıza yeridilməsi mənfiliyə də yol
açmışdı. Bu mənada, Axundzadə ilə başlayan qərbyönlü
yeniləşmə hərəkatı ikili xarakter daşımış, onun müsbət cəhətlərlə
yanaşı, mənfi tendensiylar da kifayət qədər olmuşdur.
Axundzadəsayağı yeniləşmənin müsbət cəhəti isə odur ki,
İslam-Türk-Şərq mədəniyyətinin lazımsız yerə ideallaşdırılması
tənqid hədəfinə çevrildi. Hər halda, dini və mili adət-ənənələrdən
uzaqlaşaraq ideallaşdırma xəstəliyi müsəlman ölkələrinin tənəz-
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
108
108
zülünə gətirib çıxartmışdır. Artıq XIX əsrdə İslam dini xurafat və
mövhumat kimi başa düşülür, milli adət-ənənələr gerilik və
vəhşilik kimi qələmə verilirdi. Həmin dövrdə millətin qabaqcıl
şəxslərindən hesab edilən din xadimlərinin əksəriyyəti xurafat və
mövhumatla məşğul olur, şairlər isə şeirlərini əsasən aşiq və
məşuqa, yar və şəraba həsr edirdilər. Belə bir dövrdə tənəzzülə
uğramaqda olan İslam-Türk-Şərq mədəniyyətinin mənəvi
zəlzələsinə (bunu Ağaoğlu XX əsrin əvvəllərində elə bu cür də
ifadə etmişdir) və tənqidinə doğrudan da ciddi ehtiyac var idi. Bu
mənada, dini və milli dəyərlərə münasibətdə Axundzadənin
həddən artıq radikallığı cəmiyyətin şüuruna mənfi təsir
göstərməklə yanaşı, digər tərəfdən bir silkələnməyə (mənəvi
zəlzələyə) də səbəb oldu. Bu mənada, Axundzadəsayağı
yeniləşmənin doğurduğu mənəvi zəlzələni də qiymətləndir-
məmək mümkün deyildir. Beləliklə, Axundzadə milli-dini
məsələlərin tənqidində təhrifə və ifratçılığa yol versə də, ümu-
milikdə cəmiyyyətdə yeniləşmə hərəkatına təkan vermiş, yeni
nəslin qarşısında qərbyönlü də olsa, bir üfüq açmışdır.
Axundzadənin müəllif olduğu yeniləşmə hərəkatının əsas
mənfi cəhəti bunu tamamilə qərbləşməklə bağlaması, bunun
əvəzində İslam-Türk mədəniyyətini ifrat şəkildə tənqid etməsi
idi. Bu mənada, XIX əsrin sonu – XX əsrin əvvəllərində Axund-
zadənin əsasən islamiyyət, müəyyən qədər də türkçülük ruhuna
zidd olan «Kəmalüdövlə məktubları» ictimaiyyətə məlum
olmasa da, ümumilikdə onun İslam dininə fərqli yanaşması
hamıya məlum idi. Çünki Axundzadənin əlifba və din islahatları
istiqamətində başladığı qərbləşmə ideyası mahiyyət etibarilə
islamiyyət və türkçülüyə zidd idi. Bu mənada, Axundzadənin
Rus-Avropa-Qərb
mədəniyyətini
ideallaşdırması,
bunun
əvəzində İslam-Türk mədəniyyətini ifrat şəkildə tənqid etməsi
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
109
ondan sonra gələn aydınlarımızın dünyagörüşlərində ciddi
ziddiyyətlərə yol açıdı. Hər halda, bunun mənfi cəhətləri müsbət
amillərdən heç də az təsirli olmadı. Yazıqlar olsun ki, sovet
dövründə mütərəqqi hadisə kimi qələmə verilən bu məqsədli
«islahatlar»a münasibət hazırda da əsasən dəyişməmişdir.
Özəlliklə, Axundzadənin yaradıcılığının ruhunu təşkil
edən cəmiyyəti dinsizləşdirmə yolu idi ki, sonralar onun bu
xəttini «şərqi-rus»çular, «mollanəsrəddinçi»lər, «hümmətçi»lər
(1917) davam etdirdilər. Ümumilikdə Axundzadə kimi, onların
tutduqları xətt də Rus-Avropa-Qərb xəttinə bağlı olduğuna görə
çar Rusiyasının maraqlarına uyğun gəlirdi. «Şərqi-Rus»un və
«Molla Nəsrəddin»nin əsas simaları uyğun olaraq M.A.Şahtaxtlı
və C.Məmmədquluzadə idi ki, onların hər ikisi xüsusilə İslam
dininə münasibətdə radikallığı ilə seçilmişlər.
«Şərqi-Rus» və M.A.Şahtaxtlı. Maraqlıdır ki, XIX əsrin
sonu – XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanda İslam dini və Türk
birliyinin əleyhinə çıxanlar SSRİ ədəbiyyatında ya «molla-
nəsrəddinçi»lər kimi «inqilabi-demokratizm»in, yaxud da
M.A.Şahtaxtlı kimi, xırda burjua demokratizmin nümayəndəsi
kimi qələmə verilmişdi [29, 83]. Məhəmməd Ağa Şahtaxtlı hələ,
«Şərqi-Rus» nəşr olunmamışdan illər öncə bir neçə məsələdə
Rus-Avropa-Qərb mədəniyyətinə bağlılığını büruzə vermişdir.
Onun qərbpərəstliyi-ruspərəstliyi aşağıdakı məsələlərdə öz əksini
tapmışdır:
1)
Əlifba islahatı;
2)
Azərbaycan türklərinin adının azərbaycanlı və dilinin
Azərbaycan dili adlanması;
3)
İslam dininin ruhuna zidd yazıları.
Əlifba məsələsində Axundzadənin yolunu davam etdirən
Şahtaxtlı yeni əlifba layihəsi hazırlamış və bir müddət bununla
Dostları ilə paylaş: |