International journal of social sciences c

Bezci, E. (2016). Düşsel Ortaçağ’da Aşkın Kanunu: Bir Saray Edebiyatı Okuma Kılavuzu 

Olarak André Le Chapelain’in Aşka Dair Adlı Yapıtı. Humanitas, 4(8), 1-14 

 

14 

de aşkın kanunu değişmemiştir aslında: Tarafların aşktan-âşıktan beklentilerinin 

temelde  hâlâ  aynı  ya  da  benzer  olduğunu  söylemek  yanlış  olmaz.  Platon’dan 

Epikür’e,  Horace’tan  Ovidius’a,  İbn  Davud’dan  İbn  Hazm’a,  André  le 

Chapelain’den Abelard’a, Nizami’ye varıncaya dek, aşk az çok benzer şekilde 

anlatılmış,  aşk  imgelemi  böyle  oluşmuştur.  İdeal  aşk  deyince  akla  Leyla  ile 

Mecnun’un,  Tristan  ve  Iseut’nün,  Abélard  ve  Héloïse’in  ya  da  Roméo  ve 

Juliette’in  gelmesi  boşuna  değildir.  Reto  R.  Bezzola  gibi  kimi  araştırmacılar, 

önce Güneyli ozanların örsünde uzunca bir süre dövülüp, sonra romana geçen 

bu  aşk  anlayışının  kökeninde  Arap  Endülüs  edebiyatının  etkisini  görür.  Bu 

bağlamda Saray Edebiyatının İspanya’ya komşu olan Güney Fransa’da doğup, 

ülkenin diğer kesimlerine yayılması anlamlıdır. Her ne kadar, özellikle romanlar 

konularını  genellikle  Kelt  hikâyelerinden  alsa  da,  oradaki  aşk  anlayışı  X. 

yüzyılda Endülüs’te yaşayan Cordobalı İbn Hazm’ın Güvercin gerdanlğ adlı 

yapıtındaki aşk algısından uzak değildir. Nitekim Arié Rachel’in İbn Hazm ve 

Sarayl aşk başlıklı makalesi ilginç benzerlikler ortaya  koyar. Bu benzerlikler 

lirik şiirle ya da yöresel aşk şarkılarındaki anlayışla sınırlı değildir. Gerçekten 

de André le Chapelain’in De Amore’de ortaya koyduğu aşk kuramı, bizim bu 

çalışmada  konu  edinmediğimiz  aşkın  belirtileri  ya  da  aşkın  nasıl  korunması 

gerektiği  gibi  pek  çok  konuda  fazlasıyla  İbn  Hazm’ın  Güvercin gerdanlğ’nı 

çağrıştırır.  

KAYNAKÇA 

Chapelain, A. (2002).Traité de l’amour courtois. Paris: Klincksieck. 

Cohén, G. (1945). La Grande clarté du Moyen Âge. Paris: Gallimard. 

France, M. (1990). Lais de Marie de France. Paris: Librairie générale française. 

Goff J. (2015). Ortaçağ Bat uygarlğ. (Çev. Hanife Güven ve Uğur Güven). 

İstanbul: Doğu Batı Yayınları. 

Goff, J. (11.07.2002). “L’amour courtois, c’est l’adultaire” in L’Express. 

Kılıçbay, M. A. (1994). Bir Ortaçağ icadı: aşk. Cumhuriyet Kitap, Sayı: 1457. 

Lafitte – Houssat, J. (1971). Troubadours et cours d’Amour. Paris: PUF. 

Lazar, M. (1954). Amour courtois et fin’amors dans la littérature du XII siècle. 

Paris: Klincksieck. 

Malraux, A. (1996). Les Réalités et les comédies du monde. Paris: Editions de 

l’Herne. 

Rachel,  A.  (1985).  “Ibn  Hazm  et  l'amour  courtois”,  in  Revue de l'Occident 

musulman et de la Méditerranée, N° 40. 

ShortI. (1990). La Chanson de Roland. Livres de Poche, col. Lettres gothiques. 

Stendhal.(1960). De l’amour. Paris: Club des librairies de France. 

Troyes, C. (2002). Romans de la Table Ronde. Librairie générale française. 

Verdon,  L.  (2003). 

Le Moyen Âge,  Le  Cavalier  Bleu  éditions,   

coll.

 « Idées 

reçues ».

 

Humanitas, 2016; 4(8): 15-30

 

http://humanitas.nku.edu.tr

 

ISSN

: 2147-088X 

DOI

:  

                                        Araştırma-İnceleme 

 

 

Başvuru/Submitted: 28.06.2016 

Kabul/Accepted: 17.10.2016 

 

15 

15 

EDGAR ALLAN POE’S THE TELL-TALE HEART ON PAGE 

AND ON SCREEN 

Seda COŞAR ÇELİK

1

 

Abstract: In a time when interdisciplinary and intertextual engagements 

among diverse fields and disciplines begin to gain potency and efficacy, it 

is  no  surprise  that  film  adaptations  of  literary  classics  lure  readers’ 

attention,  sometimes  even  more  than  the  classical  works  themselves. 

Examining a literary work along with its film may produce many benefits. 

For  instance,  unlike  fidelity  criticism  which  solely  focuses  on  the 

adaptation’s degree of faithfulness to the original text, studying literature 

and  film  together  may  encourage  interdisciplinary  and  comparative 

studies  in  the  field  of  arts,  may  raise  one’s  awareness  considering  the 

intertextual  relationship  between  film  and  literature  and  may  help 

question the hierarchical relations among the arts. Edgar Allan Poe’s The 

Tell-Tale Heart and its short movie adaptation with the same title directed 

by Jules Dassin in 1941 are impeccable materials to achieve these goals. 

As perhaps one of the best examples of psychological horror genre, The 

Tell-Tale Heart relates a murder committed by the narrator himself. The 

tale  is  open  to  numerous  interpretations  as  it  leaves  many  critical  wh-

questions  unanswered.  As  such,  it  creates  gaps  to  be  filled  by  readers. 

This  article  will  thus  examine  how  the  aforesaid  movie  adaptation  of 

Poe’s The Tell-Tale Heart tries to fill those gaps via extraneous additions 

to the original story, making the adaptation a unique interpretation of the 

source text.  

Keywords: Adaptation Theory, Literary Movie Adaptations, Edgar Allan 

Poe, The Tell-Tale Heart. 

KISA ÖYKÜ VE FİLM OLARAK EDGAR ALLAN POE’NUN 

GAMMAZ YÜREK

 ÖYKÜSÜ 

Öz:  Disiplinlerarası  ve  metinlerarası  çalışmaların  güçlendiği  ve 

etkinleştiği bu zamanlarda, klasikleşmiş edebiyat yapıtlarından uyarlama 

filmlerin kimi zaman eserlerin kendilerinden bile çok ilgi görmesi şaşırtıcı 

değildir. Bir edebiyat metninin film uyarlaması ile birlikte incelenmesinin 

                                                           

1

  Araş.  Gör.  Dr.,  Kocaeli  Üniversitesi,  Fen-Edebiyat  Fakültesi,  Batı  Dilleri  ve  Edebiyatları 

Bölümü. [e-mail]. 

14

---