Kahada öLÜm höKMÜ

Sultan kişi

(qəzəbli)
Sizdəki vicdandan xəbərim vardır,

Əfsus, beyninizdə hələ bahardır.

Biz gəlmə tayfanı millət eylədik,

Yurduna çevrildi hər düz, hər gədik.

Siz ki, qoltuqlarda daldalanansız,

Vazgen havasından ilham alansız.

İrəvən bölgəsin dövlət etdiniz,

Torpaq oğurlamaq ana xəttiniz.

Savaş istəyənlər bir gün qan qusar,

O taylı, bu taylı Azərbaycan var.

Ruslara güvənib qan tökənsiniz,

Ocaqlar söndürüb, yurd sökənsiniz…

Savaş istəyənlər birgün qan qusar,

Dövran zalımları boğazdan asar!

O taylı, bu taylı Azərbaycan var…

Qana hərisləri tutar ahı-zar!

Ölsək də yerimiz sabah min olar,

Vətən oğulları qələbə çalar!..
Baş zabit

(tapançanı ona tuşlayır…)
Al, bu tapançadan açılan güllə,

Sənə, millətinə dəyərli sillə.
Sultan kişi yıxılır, Fatimə ana nalələr içində qışqırır…

Və ərinin üstünə atılır. Üst-başı qana bulanır…

Fatimə ana

( fəryadla)
Aman, Tanrı, göstər öz qüdrətini,

Silahsız bəndənə sədəqətini…
Baş zabit

(qəhqəhələrlə)
Qalibin əsəbin bir anda gərmək,

Hə, nədi döşünə yatdı gəbərmək?!

Ölüm ayağında əyilmir bunlar,

Türkləri qorxutmur tökülən qanlar…
(Bu zaman Azərtac gözlənilmədən ocaqdakı qaynar suyu zabitin üzünə atır, dəhşətli türkürpədici bağırtı qopur…Rus əskəri avtomatdan bir qatar gülləni kahadakıların üstünə səpir.Təkcə Qorqud anasını qucaqlamış halda sağ qalır. Kahanı insan iniltisi bürüyür! Qorqud bir əliylə Fatimə ananın qoynundan çıxardığı düyünçəni ocağa atır, bir əliyləsə neçə gündən bəri gizlətdiyi qumbaranı gödəkçəsinin cibindən çıxarıb əskərlərə tərəf atır. Özünü itirmiş düşmən əskərləri nə zaman qumbaranın onların ayağı altında partladığını duymadılar. Yaralanmış Suzanna ocaqda yanan pullara doğru can atır… Kaha alışır… Qanlar bir-birinə qarışır, can verən

insanların iniltisi kahanı titrədir…

Suzanna

(ağır yaralı)

Ah, canım, üz-gözün yəqin ki, yandı,

Sən ki, can üstəsən qana boyandın!

Türklərin qorxusu yoxdu dünyada,

Doğra diri-diri, at yanan oda…

Baş zabit

(iniltiylə)

Suzanna, kor oldum, yandı gözlərim,

Yanıb tuluq olub büs-bütün dərim.

Bu türklər puç etdi hər diləyimi,

Qızıl qan aparır bu ürəyimi…

Qırılsın qalmasın qoy müsəlmanlar,

Dənizlərə dönsün bu axan qanlar…

(ölür..)
(erməni əskərləri və Suzanna artıq ölmüşdür.

Qorqudun anası, atası və bacıları da şəhid düşmüşlər, qumbaradan ağır yaralanmış Qorqud can üstə pıçıltılarla…)

Qorqud
İlahi, son nəfəs, son an, son zaman,

Qəlpə ürəyimdə ölürəm aman.

Əzizlər şəhidsə gözüm önündə,

Köksüm qan içində bu qara gündə!

Rəbbim, qisas aldım, qazidir adım,

Hənuz Allahıma çatdı fəryadım!

Aldın ürəyincə kamını Qorqud,

Qayıt öz soyuna, ey qurd oğlu, qurd!..

Yatın atam, anam, mərd bacılarım,

Fəqət ləkəsizdir namusum, arım…

Ey qız qardaşım Günay, Azərtac uyu,

Bizi yad edəcək bu yurdun soyu!

Sabah Milli Ordu zəfər çalacaq,

Qarabağ bizimdir, bizim olacaq…

Qarabağ bizimdir…

(qana bulaşmış sinəsiylə torpağı qucaqlayır, şəhid olur.

Kaha yanır və yana-yana bir-birinin ölümünə fərman

verən adəm övladlarına ilahi səs gülür…ha, ha, ha…

İlahi səs

(kahanın içində gurlayır)
Qırın, bir-birini vəhşi insanlar,

Yandırın, dağıdın qoy axsın qanlar…

Torpağı, ey bəşər, mən verdim sizə,

Mən həyat verirəm gecə-gündüzə.

Sonunuz ölümdür, dilsiz məzarlar,

Qalanlar ölənə məzar qazarlar.

Sizi yaradanı unudub nədən?

Məmləkət cızırsız dağdan, dərədən.

Qoymaram çoxalsın acgöz əsliniz,

Min il, milyon ildi qandı nəsliniz.

İnsan sümüyündən daşlar yarandı,

O adəm kökünüz hey pozdu andı.

Cəbrayıl, əzrayıl mənə müntəzir,

Ölüm ucuzlaşıb əllərdə gəzir.

Sizi qırdırıram bir-birinə mən,

Məzarlar içində çürüyəcək tən…

İblis içinizdən verəcəm ehsan,

Ruhunuz deyəcək bu işə əhsən…

Uçan boşqabları, səma daşları,

Dəmir canlıları, dəmir başları,

Göndərdim neçə yol yerin tərkinə,

İnsanlıq bürünsün həya kürkünə.

Xeyri yox qorxusu yoxdur bəşərin,

Kesib caynağına adəmlər şərin…

Dünya başdan-başa batıb günaha,

Dönün iblislikdən, yetin Allaha!..

3-7.01.1994/Pirallahı-Neft Daşları