Åkcp{ig-fcghycß

 
88 
 
SƏKSƏNİ NCİ  HEKAYƏT 
 
Dİ L–DAXİ Lİ  QÜVVƏNİ N NÜMAYƏNDƏSİ  
Co”də t ibni Hubə yrə  Mə xzuni Əli (ə leyhis-salam)-ın bacısı oğ lu, onun da anası Ümmü Hani idi. İ mam Əli (ə leyhissalam) hadisə -
lə rdə n  birində   ondan  mə sciddə   camaat  qarş ı-sında  çıxış   etmə sini  istə di.  O,  minbə rə   qalxdı,  amma  danış a  bilmə di  və   sakit 
dayandıqdan sonra aş ağ ı endi. Bu zaman İ mam minbə rə  çıxıb edib buyurdu:  
“Agah olun, dil insan bə də ninin ə tində n olan bir parçadır. Əgə r bir insanın hazırlığ ı olmazsa, dili söz demə yə  qadir deyildir və  
ə
gə r hazırlığ ı olub azad olsa nitq ona möhlə t vermə z (ürə yi istə yə cə k ki, söz danış sın). Biz söz hakimlə riyik və  onun damar və  
köklə ri bizdə  möhkə mlə nibdir.” 
Belə liklə  İ mam (ə leyhissalam) demə k istə yir ki, dil insan ürə yinin və  batininin nümayə ndə sidir. Əgə r insan düzgün çıxış  
etmə k  istə sə ,  gə rə k  ə vvə lcə   canını  və   ruhunu  elm,  mə rifə t  və   ə mə l  ilə   qüvvə tlə ndirsin.  Digə r  tə rə fdə n  isə  
hazırlıqdan sonra gə rə k dilini qorusun çünki, dilin öz baş ına buraxılması böyük bir xə tadır. 
Sonra  Hə zrə t  nübüvvə t  sülalə sinin  söz  danış maqda  qüvvə tli  olmalarına  və   onların  vücudlarının  də rinliklə rində   kök  atmasına, 
elə cə  də  onun bu ailə yə  mə xsus olmasına iş arə  etdi. 
 
SƏKSƏN Bİ Rİ NCİ  HEKAYƏT 
 
ƏLİ  (
ƏLEYHİ SSALAM
) PEYĞƏMBƏR 
SƏLLƏLLAHU ƏLEYHİ  VƏ ALİ Hİ  VƏ SƏLLƏM
DƏN AYRILDIĞI ÜÇÜN 
QƏMGİ NDİ R 
İ mam Əli (ə leyhissalam)-ın xüsusiyyə t-lə rində n biri də  budur ki, Peyğ ə mbə rin və fatı vaxtı onun yatağ ının kə narında idi və  o 
Hə zrə tin baş ı Əli (ə leyhissalam)-ın sinə si üstündə  olduğ u halda müqə ddə s ruhu behiş tə  doğ ru yüksə ldi. Əli (ə leyhissalam) 
Peyğ ə mbə ri  kə fə nə   tutdu  və   ona  namaz  qılıb  torpağ a  tapş ırdı.  İ mam  Əli  (ə leyhissalam)  Peyğ ə mbə rin  müqə ddə s 
cə nazə sinə  qüsl verdiyi zaman bir söz buyurdu ki, onun dözülmə z qə mində n və  mütə ə ssir olmasından xə bə r verirdi. Hə zrə t orada 
can yandırıcı bir mə tlə bə  iş arə  edib buyurdu: 

---

 
89 
“Ey Allahın elçisi! Atam və  anam sə nə  qurban olsun, doğ rudan da ilahi hökmlə r və  göylə rin xə bə rlə ri sə nin getmə yinlə  
kə sildi. 
Sə n yeganə  ə ziz idin və  sə nin və fatın, qə min o qə də r böyükdür ki, baş qa müsibə tlə rə  baş  sağ lığ ı verir. Sə n elə  bir 
ş ə xssə n ki, bütün camaat sə nin matə mində  qə mgin və  kə də rlidirlə r.” 
“Ey Allahın Rə sulu! Əgə r sə n bizə  sə bri ə mr etmə sə ydin, elə cə  də  bizi nalə  və  dözümsüzlükdə n uzaqlaş dırmasaydın 
sə nin  matə mində   göz  yaş larımızın  bulağ ı  quruyana  kimi  ağ lardıq,  doğ rusu,  ə hə miyyə tsiz  ş eylə rdir,  amma  hə miş ə lik  can 
yandırıcı qə m və  kə də rlə  nə  etmə k olar? Ölüm inkar edilmə z və  çarə siz bir hə qiqə tdir?.” 
“Atam və  anam sə nə  fə da olsun, bizi pə rvə rigarının yanında yada sal və  öz xatirində  saxla.” 
Baş qa bir yerdə  isə  belə  buyurur: “Sə br və  hövsə lə  yaxş ıdır, amma nə  sə nin nə  də  ki, sə nin ayrılığ ına sə brim var. Sə nin 
ayrılığ ının müsibə ti çox ağ ırdır (və ) sə ndə n qabaq və  sə ndə n sonra hə r müsibə t kiçikdir” Əmirə l-möminin Əli (ə leyhissalam)ın 
bu ibarə  və  danış ıqlarından mə lum olur ki, o Hə zrə t heç kə sin ayrılığ ında Allah elçisi sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə min 
ayrılığ ı qə də r kə də rli olmamış dır. Hə tta Əli (ə leyhissalam) Hə zrə ti Zə hra (s.ə )-ın müqə ddə s bə də nini də fn edə rkə n 
Peyğ ə mbə rə  xitab edib deyir: 
“Sə nin və fat faciə nlə  qarş ılaş dıqdan sonra mə nə  hə r haqqa bir müsibə t yetiş sə  (yenə  də ) kiçikdir.” 
Bu sözlə rlə  Əli (ə leyhissalam)ın Peyğ ə mbə rə  nə  qə də r bağ lı olduğ unu də rk edirik. 
 
SƏKSƏN İ Kİ NCİ  HEKAYƏT 
 
OSMANIN ƏLİ  (
ƏLEYHİ SSALAM
)-A Sİ FARİ Ş İ  VƏ HƏZRƏTİ N CAVABI 
Osmanın öz xilafə ti zamanı İ slam qayda-qanunları ilə  uyğ un gə lmə yə n iş lə r gördü. 
Buna görə  də  onlar yığ ılıb onu öz evində  mühasirə  etdilə r və  hə tta bir neçə  gün ona su da vermə dilə r. Axırda onu elə  öz 
evində cə  öldürdülə r. Mühasirə də  olduğ u vaxt Osman Abdullah ibni Abbas vasitə silə  Əli (ə leyhissalam)-a sifariş  göndə rdi və  o 
Hə zrə tdə n Mə dinə də n xaric olmağ ını istə di ki, özünün Əli (ə leyhissalam)-ın düzə ltdiyi ə kin yerlə rində n birinə  getsin, daha 
camaat Əli (ə leyhissalam)-ın adına xilafə t ş üarı vermə sinlə r. İ bni Abbas Osmanın sifariş ini Əli (ə leyhissalam)-a çatdırdı, İ mam Əli 
(ə leyhissalam) ibni Abbasa belə  buyurdu: 

---

 
90 
“Ey Abbasın oğ lu! Osman istə yir ki, mə ni su daş ıyan də və yə  çevirsin və  hə miş ə  də və  kimi o tə rə f bu tə rə fə  gedə m. 
Bundan qabaq mə nim üçün sifariş  göndə rdi ki, Mə dinə də n çıxım və  sonra xə bə r göndə rdi ki, qayıdım. İ ndi də  sə ni sə fir edibdir 
ki, Mə dinə də n çıxım. 
And olsun Allaha, o qə də r onu müdafiə  etdim ki, qorxdum mə bada günahkar olam.” 
Bu minvalla görürük ki, İ mam Əli (ə leyhis-salam) İ slamı və  İ slami birliyi qoruyub saxlamaq üçün ciddiliklə  çalış ır və  istə mirdi ki, 
İ slam üçün xoş a gə lmə yə n bir hadisə  baş  versin. Buna baxmayaraq sonralar o Hə zrə tin müxalifə tlə ri Osmanın köynə yini onun 
ə
leyhinə  bayraq edib onu Osmanın qatili adlandırdılar və  Osmanın intiqamını almaq adı altında o Hə zrə tlə  müharibə yə  baş la-dılar. 
 
MƏKTUBLAR
 
BÖLÜMÜ
 
 
 
84-SƏKSƏN Dİ NARLIQ EV 
Ş ürə yh  ibni  Haris  mə ş hur  İ slami  ş ə xsiyyə tlə rdə ndir.  O,  altmış   il  Kufə nin  qazisi  olmuş du.  O,  ilk  də fə   Ömə r  ibni 
Xə ttabın xilafə ti zamanında qazi oldu ki, bu vaxt Ş ürə yhin tə qribə n qırx yaş ı var idi. O, Osmanın xilafə ti zamanı, elə cə  də  Əli 
(ə leyhissalam)-ın icazə sinə  ə sasə n öz qaziliyində  qalırdı. 
Baxmayaraq  ki,  Əli  (ə leyhissalam)  bə zi  nə zə riyyə lə rdə   onunla  müxalif  idi  və   hə tta  bir  neçə   də fə   onu  Kufə də n  öz 
kə ndinə  (Kufə nin yaxınlığ ındakı) ki, sakinlə rinin ə ksə ri yə hudi idilə r, sürgün də  etdi, amma onu qazilikdə n çıxarmadı. Bə zilə ri 
onun ömrünü 183-il bə zilə ri də  120-ilə  qə də r qeyd etimş dirlə r. 
Ş ürə yh zehinli, ayıq və  zirə k bir ş ə xs idi. Onun qazilik və  iş lə ri islah etmə k sahə sində  qə ribə  sə riş tə si var idi. Onun 
xüsusiyyə tlə rində n biri də  saqqalının olmaması idi. Ərə blə r arasında atalar sözü idi ki, deyirdilə r: “Ş üreyh tülküdə n də  zirə k və  
hiylə gə rdir.” 
Bu sözün ona deyilmə sinin sə bə bi bundan ibarə t idi ki, Ş ürə yh bir müddə t Nə cə f- Əş rə fdə  yaş ayırdı və  o vaxt ibadə t və  
namaza mə ş ğ ul olduğ u zaman bir tülkü gə lib onun kə narında və  qarş ısında oynayır, belə liklə  onun fikirini namazdan yayındırırdı. 

---