görə əsas istiqamətləri konkretləşdirilir.Bu bölmənin əsas hesab edilən 2-ci, 3-
cü maddələrində kitabxana işi haqqında əsasnamənin 4,5,10,14-cü
maddələri
nəzərə alınmışdır.Qeyd olunan maddələrdə o dövrdə kitabxana işinin təşkilati
prinsipləri, kitabxana işinə rəhbərlik, vahid kitabxana sistemi, bu sistemin
təşkili, inkişafı və fəaliyyətinin əsasları və s.təsbit olunur. 2,3-cü maddədə
kitabxanaların biblioqrafik fəaliyyətlərində 4 istiqaməti fərqləndirilmişdir.
Birinci istiqamət biblioqrafik işin planlaşdırılması ilə əlaqədardır.Burada
göstərilir ki, planlaşdırmanın əsasında yerli şərait durmalıdır,
yəni yerli
istifadəçilərin ehtiyaclarına əsaslanılmalıdır.
Biblioqrafik fəaliyyətin planlı inkişafı ölkəmizdə kitabxana işinin
inkişafının əsas istiqamətlərinə də uyğun gəlməlidir.Keçmiş Dövlət Elmi-
Texniki Məlumat sistemində kitabxanaların planı həmin komitənin tərəfindən
müvafiq qaydada razılaşdırılırdı:Kitabxanaların biblioqrafik işlərinin uçotu
Dövlət Statistika Komitəsinin uçot forması, dövlət standartları.
İkinci istiqamət biblioqrafik işin mərkəzləşmiş qaydada idarə olunması ilə
bağlı idi.Mərkəzləşdirilmiş idarəetmə və metodiki mərkəz rolunu oynayan
kitabxanaları fəaliyyət sahələrinə görə konkretləşdirilməklə onların
funksiyaları müəyyənləşdirilir.
Kitabxanaların biblioqrafik fəaliyyətinə rəhbərliyi və idarələrarası
əlaqələndirilməsinə Dövlət İdarələrarası Kitabxana Komissiyası nəzarət edirdi.
Qeyd etmək lazımdır ki, Azərbaycanda da mövcud olan İdarələrarası
Kitabxana Komissiyası və onun nəzdində mövcud olan daimi biblioqrafiya
bölməsi fəaliyyət göstərirdi.
Əsasnamədə yerli mədəniyyət orqanlarının
bilioqrafik fəaliyyətin
vəziyyətinə görə müstəqilliklərilə bərabər məsuliyyətləri də artırılmışdır
Metodiki mərkəz olan kitabxanaların biblioqrafik fəaliyyətə rəhbərlik
sahəsində funksiyalarının genişlənməsi həmin kitabxanaların qarşısında duran
vəzifələrin, onların iş formalarının dəyişdirilməsini nəzərdə tutur.
Əsasnamənin IV əlavəsində metodiki mərkəz əhəmiyyətli kitabxanaların
biblioqrafik işə rəhbərlik sahəsində funksiyalarının genişlənməsi həmin
kitabxanaların qarşısında duran vəzifələrin, onların iş formalarının
dəyişdirilməsini nəzərdə tutur.Məsələn, Respublika, diyar və vilayət universal
elmi kitabxanaları yerlərdə biblioqrafik vəsaitlərin hazırlanması və biblioqrafik
xidmət planlarının idarələrarası əlaqələndirilməsinə və yerinə yetirilməsinə
nəzarət etməli, kitabxanaların biblioqrafik fəaliyyətlərinin əsas
istiqamətləri
üzrə ümumi və idarələrarası xarakterli proqnozlaşdırıcı, normativ və hüquqi
sənədlərin hazırlanmasına nəzarət edir.
Azərbaycanda biblioqrafik fəaliyyətin əsas mərkəzlərindən bəhs edilərkən
biblioqrafiyanın dövrünə görə və sosial istiqamətinə görə fərqləndirilməsini
nəzərə almaq lazımdır. Məlumdur ki, bu baxımdan biblioqrafiya ümumi və
xüsusi sahələrə ayrılır.Beləliklə respublikamızda XX əsrin 80-90-cı ilərində
93
biblioqrafik fəaliyyətin formalaşmış təşkilati vəziyətini aşağıda qeyd olunduğu
kimi təsəvvür etmək olar.
Ümumi biblioqrafiyanın mühüm mərkəzləri silsiləsinə Respublika
Dövlət
Kitab Palatası, M.F.Axundov adına Azərbaycan Milli Kitabxanası, Naxçıvan
MR Respublika Kitabxanasını daxil etmək olar. Bakı şəhər mərkəzi
kitabxanası, Sabir adına Bakı şəhər kitabxanasını, Həmçinin Gəncə, Sumqayıt,
Mingəçevir mərkəzi
şəhər kitabxanaları da bu qəbildən olan
kitabxanalardır.Ərazi əlamətinə görə Kitab Palatası və M.F.Axundov adına
Azərbaycan Respublika Dövlət kitabxanası(İndi Milli ) respublika miqyaslı,
başqa adları çəkilən kitabxanalar isə məhəlli səviyyəli altsistemlərdir.
AMEA-nın Mərkəzi Elmi Kitabxanası da ümumi mərkəzlərdən hesab oluna
bilər.Belə ki, bu kitabxana ümumiləşdirici və yekunlaşdırıcı əhəmiyyətli
retrospektiv biblioqrafik informasiya mənbələri hazırlayır
və ictimaiyyətin
istifadəsinə təqdim edir, lakin heç də çap əsərlərinin bütün tiplərini və nəşr
növlərini birdəfəlik əhatə etmir. Bir qayda olaraq bu biblioqrafik informasiya
mənbələrində elmi ədəbiyyatı, bir müəssisənin nəşrlərini əks etdirir, elmi
tədqiqatçılar və mütəxəssislər üçün nəzərdə tutulurlar, beləliklə də,
xüsusi
biblioqrafik informasiya mənbəyi əhəmiyyətini kəsb edirlər.Elmlər
Akademiyasının Mərkəzi Elmi Kitabxanası, ali məktəb kitabxanaları,
F.B.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanası, C.Cabbarlı adına Respublika
Gənclər kitabxanası respublika səviyyəli çoxsahəli altsistemlərin mühüm tərkib
hissəsidir. Buraya təbiidir ki, 1958-ci ildən fəaliyyət göstərən Azərbaycan Elmi
Tədqiqat, Elmi Texniki Məlumat və Texniki İqtisadi Tədqiqat İnstitutunu da
daxil etmək lazımdır.
Respublika səviyyəli sahəvi altsəviyyəli müəssisələrə ilk növbədə
Respublika Elmi Texniki Kitabxanasını, Respublika Elmi Tibb Kitabxanasını,
Respublika Elmi Kənd Təsərrüfatı Kitabxanası,
Respublika Elmi Pedaqoji
Kitabxanasını aid etmək lazımdır.
Respublikanın Mərkəzləşmiş kitabxana sistemləri, necə deyərlər, aşağı
səviyyəli altsistemlər qrupunu təşkil edirlər və onlar əsasən özlərindən
yuxarıda duran sistemlər tərəfindən yaradılan biblioqrafik informasiya
mənbələrini istifadəçilərə çatdırmaqla məşğul olurlar.
Ümumi biblioqrafiya mərkəzlərindən əsası olan Respublika Dövlət Kitab
Palatası funksional-məqsəd və xronoloji əlamətə görə iki istiqamətli
biblioqrafik mənbələr yaradır.Bunlardan birincisi və ən əsası cari,
ikincisi isə
qismən də olsa retrospektiv biblioqrafik informasiya mənbələridir.Belə ki,
palata respublika ərazisində yeni çıxan çap əsərlərinin müxtəlif növlərinin, o
cümlədən kitabların, dövri mətbuat materiallarının qeydini aparır, həm də
özünün müxtəlif nəşrləri-dövlət biblioqrafiyası orqanları («Azərbaycan
mətbuat salnaməsi», «Birillik Azərbaycan kitabiyyatı» və çap kartoçkaları)
vasitəsilə cari biblioqrafik informasiyanı həyata keçirir və yeri gəldikcə keçmiş
94