614
şəraitə, beynəlxalq münasibətlərin mövcud durumuna uyğun olaraq gündəmə
g
ətirilməsi – aktuallaşması, yaxud gündəlikdən müvəqqəti çıxarılması,
passivl
əşməsi səbəblərini şərh, təhlil edir. Təqdirəlayiqdir ki, müəllif irəli sürdüyü
fikir v
ə müddəaları əsaslandırmaq üçün dövrün məxəzlərinə, tarixi sənədlərə,
m
ətbuat nümunələrinə, memuar, xatirə, məktublara, müxtəlif yazışmalara müraciət
edir. Dissertasiyanın II fəslində diqqətimizi çəkən və fikrimizcə, elmi-tədqiqat
işində vacib məqamlardan biri də odur ki, müəllif son 200 il ərzində regionun
siyasi x
əritəsindəki dəyişikliklər, təbədüllatlar, iğtişaşlar, inqilablar, dövlət
quruluşlarının, ictimai formasiyaların bir-birini əvəz etməsi fonunda «erməni
m
əsələsi»nin dünəni ilə bu günü arasındakı əlaqəni, bağlılığı, formanın dəyişsə də,
mahiyy
ətin, məzmunun eyni ilə qaldığını tutarlı dəlillərlə diqqətə çatdırmışdır.
«N
əticə»də dissertant araşdırmanı yekunlaşdırır, elmi-nəzəri nəticələri
ümumil
əşdirir, eyni zamanda tədqiqat zamanı formalaşan fikirlərini, təkliflərini
ir
əli sürür. O, əminliklə bildirir ki, «günümüzdə «erməni məsələsi» yeni formada,
yeni cildd
ə ortaya çıxmışdır», odur ki, son dərəcə «diqqətli siyasət aparmaq»,
qondarma «erm
əni soyqırımı»nın bir erməni yalanı olduğu barədə dünya
ictimaiyy
ətində düzgün rəy formalaşdırmaq, tarixi cinayətlərə, soyqırıma görə
Erm
ənistanın Beynəlxalq tribunala verilməsinə nail olmaq lazımdır.
Fikrimizc
ə, dissertant erməni qəddarlığına, vəhşiliyinə, soyqırımına dair
əsəri, elmi-nəzəri qənaətləri ilə bu problemlə bağlı sahənin daha da
z
ənginləşməsinə, eyni zamanda, məsələnin yeni istiqamətdə tədqiqi – mövzunun
m
ətbuatda işıqlandırılmasının araşdırılması kimi çoxşaxəli, həm də mürəkkəb və
m
əsul bir işə öz layiqli töhfəsini vermişdir. Ümid etmək olar ki, dissertasiya
bundan sonra daha d
ərin və fundamental əsərlərin ərsəyə gəlməsinə rəvac
ver
əcəkdir.
Elmi-t
ədqiqat işinin qeyd olunan müsbət cəhətləri ilə yanaşı bir sıra
nöqsanları da var ki, həmin məqamlara da diqqət yetirməyi vacib hesab edirik:
615
1. Əsərin adına rəğmən dissertasiyada doğru olaraq nəinki Cənubi
Qafqazda, el
əcə də Osmanlı imperiyası ərazisində, o cümlədən Anadoluda türk-
müs
əlman əhalisinin soyqırımından bəhs olunur.”Cənubi Qafqaz” yazmaqla, başqa
sözl
ə desək, törədilən qırğınları müəyyən çərçivəyə salmaqla, digər tərəfdən isə bu
soyqırımı daşnak-bolşevik aksiyası adlandırmaqla əslində «erməni məsələsi»nin,
el
əcə də erməni vəhşiliyinin tarixini, mahiyyətini, məzmununu məhdudlaşdırmış
oluruq. Doğrudur, söhbət 1914-1920-ci illərdən gedir. Lakin soyqırımı bir-iki
par
tiyanın, yaxud onların ideyalarının adı ilə bağlamaq fikrimizcə, qüsurludur.
Soyqırımı Rusiya və Qərb dövlətlərinin himayəsində erməni siyasi və terror
t
əşkilatlarının, quldur dəstələrinin, nizami ordusunun vasitəsi ilə türk-müsəlman
əhalisinə qarşı həyata keçirilən siyasətin nəticəsidir. Əslində, müəllif də problemə
bu rakursdan yanaşmışdır, lakin əsərin adı, fikrimcə, məzmunu özündə tam əks
etdirmir.
2. Dissertasiyada n
əşri materiallardan – dövri mətbuat nümunələrindən,
memuar, m
əktub, xatirələrdən gen-bol istifadə olunmuşdur və bu, təqdirəlayiqdir.
Lakin, z
ənnimizcə, daha aydın, daha sanballı elmi qənaətlər üçün əvvəlcə
soyqırımla bağlı dövri mətbuatı mənsubiyyətinə, məzmununa, ideya-istiqamətinə,
proqramına, dilinə görə qruplaşdırmaq (məs.: Osmanlı türk, erməni mətbuatı, Rus
m
ətbuatı, ingilis mətbuatı, fransız mətbuatı, Azərbaycan mətbuatı, Azərbaycanda
n
əşr olunan erməni, yaxud ermənipərəst rusdilli mətbuat və s.), daha sonra həmin
t
əsnifata uyğun hərəkət etmək lazım idi.
3. Dissertant b
əzən fikirlərini, fakt və rəqəmləri təkrar edir, yaxud
s
əhihliyinə diqqət etmir, bəzən də irəli sürdüyü müddəaları özü təkzib edir. O,
Osmanlı dövləti hüdudlarında heç bir millətin dilinə, dininə, adət-ənənəsinə
toxunulmadığını, əksinə, bu millətlərin inkişafına dövlət səviyyəsində yardım
edildiyini d
əfələrlə vurğulasa da, yazır: «Ermənilər də digər xalqlar kimi türklərin
iç
ərisində əriyib gedə, itə bilərdilər» (səh.12, aşağıdan V sətir).
616
«Giriş»də mənbə, məxəz göstərilmədən «erməni məsələsi” ilə bağlı 26
mind
ən çox ədəbiyyatın, 132-ci səhifədə ermənilərin türklərlə «mübarizəsi»
tarixin
ə dair isə 27 min əsərin yazıldığı qeyd olunur. Fakt və rəqəmlərin bu cür
t
əqdimi ortaya çox ciddi suallar çıxarır və elmi əsərə kölgə salır. Əsərlərin kim
t
ərəfindən, nə vaxt, hansı məqsədlə, hansı dildə yazıldığı, harada, neçənci ildə nəşr
edildiyi, yaxud bu siyahının, biblioqrafik göstəricinin kimin, necə hazırladığı
m
əlum deyil. Əsər, ədəbiyyat- bu bir kiçik məqalə, yoxsa irihəcmli fundamental
n
əşrdir, yaxud publisistika nümunələridir? Bunlar da məlum deyil.
Ayrı-ayrı Azərbaycan bölgələrində qətlə yetirilən azərbaycanlıların sayı
haqqında dissertasiyada qaranlıq, dolaşıq bir mənzərə yaradılmışdır (səh.94). Yaxşı
olardı ki, bu barədə yazarkən Milli Arxiv İdarəsi ilə Türkiyə Dövlət Arxivləri
İdarəsinin birgə nəşr etdiyi fundamental sənədlər məcmuəsinə, Azərbaycan Milli
T
əhlükəsizlik Nazirliyinin himayəsi ilə Solmaz Rüstəmova-Tohidinin nəşr etdiyi
s
ənədlər toplusuna istinad ediləydi. Ədəbiyyat siyahısında da adına rast
g
əlmədiyimiz sahə mütəxəssisləri A.Paşayev, V.Abbasov, Ə.Abdullayev,
C.H
əsənov, A.İsgəndərov, L.Məmmədova, S.Rüstəmova, İ.Musayev və s. kimi
aliml
ərin də soyqırımla bağlı dəyərli əsərlərinə müraciət etmək məqsədəuygun
olardı. Erməni soyqırımı ilə bağlı həmin mənbələrdə dövrün mətbuatı ilə də bağlı
materiallar az deyil.
86-
cı səhifədə Bakıda ermənilər tərəfindən öldürülən azərbaycanlıların
sayının 15 min olduğu qeyd edilir, 6 sətir sonra yenə oxuyuruq: «Həmin günlərdə
t
əkcə Bakı şəhərində 15 min nəfər şəhid verildi». Fikrimizcə, 1918-ci il erməni
qırğınının coğrafiyasını göstərmək üçün gah «Bakı, Şamaxı, Quba, Kürdəmir və
dig
ər bölgələrdə» (səh.83), gah «Bakı, Şamaxı, Göyçay, Quba, Qusar, Salyan
istiqam
ətində» (səh.84), gah da «Quba, Şamaxı, Salyan, Göyçay bölgələrində»
(s
əh.86) yazmaqdansa, tarixçilərin bu mövzu ilə bağlı formalaşmış fikrini əsas
götürm
ək, 1918-ci il qırgınlarını dolğun, əhatəli və tam əks etdirmək lazım idi.
Dostları ilə paylaş: |