31
və rəyinizi ona sırımır, onun öz ideya və anlayışlarını götür-
qoy edir, onların haqqında düşünürsünüz”
(18, 137-138).
M.P.Vaqifin bir şəxsiyyət olaraq siyasi və mədəni mühitdə
görünüşü və ədəbi mühitə təsiri ciddi faktlarla səciyyələnir.
Haqqında yazılanlarda ilk olaraq onun şəxsiyyət kimi görünüş
və fəaliyyət modeli cızılır və hələ erkən yaşlarından ta
ömrünün sonlarına qədər olan hadisələrdə bu tam aydınlığı ilə
görünür. F.Köçərli böyük şairə həsr etdiyi oçerkində bu
məqama xüsusi diqqət göstərir: “...Molla Pənah Daşsalahlıda
məşhur Şəfi əfəndidən elm təhsil edir imiş. Daşsalahlıda
molladan
bir xəta üz verməyə görə, orada artıq
qala
bilməyib gedir yaylağa. Çün o vaxtı yay mövsümü imiş. Şəfi
əfəndi Molla Pənahın dağa getməyindən xəbərdar olub izhari-
təəssüf edir ki, heyfa ki, Molla Pənah elmini tamam eləmədi və
öz arvadına deyir ki, sən axırda eşidərsən ki, Molla Pənah
böyük bir şəxs olacaqdır. Çünki o, çox zirək, maddəli və
cövhərli adamdır”
(60, 162). Əlbəttə burada ciddi bir həqiqət,
şairin hələ erkən yaşlarından qeyri-adi qabiliyyətinin, fitri
istedadının ilkin görünüşünün işartıları və dərki dayanır. Onu
da Şəfi əfəndi uzaqgörənliklə hiss etmiş və nəticə etibarilə az
keçməmişdi ki, Qarabağ xanlığının qapılarını üzünə taybatay
aça bilmişdir. Biz M.P.Vaqif böyüklüyünü təkcə sənətkar
istedadı, əlimizdə olan şeirləri timsalında təhlili etsək onda
reallığı birtərəfli ortaya qoymuş olarıq. Sənətkar şəxsiyyəti, heç
şübhəsiz onu da əlavə edək ki, onun yaradıcılığında bir tərəfdir
və bunu belə də qəbul edirik. Digər tərəfində mühitdəki rolu,
hadisələrə münasibəti, yaradıcılığı ilə real həyatdakı
şəxsiyyətinin bir-birini tamamlaması məsələsi var. Bunlar
əlbəttə qəbul olunan və əsasdı. F.Köçərli də öz oçerkində bir
bütöv olaraq Vaqif şəxsiyyətini, Azərbaycan ədəbiyyatı
32
tarixində oynadığı rolu tam aydınlığı ilə ortaya qoymaq
məqsədində görünür. Bunu biz M.V.Vidadinin, Sarı
Çobanoğlunun, Ağqızoğlu Pirinin, Aşıq Valehin, Aşıq Əli
Kəlibərinin
və
başqalarının
müraciətlərində,
məktublaşmalarında, eləcə də Qarabağ xanlığının ictimai,
siyasi həyatında oynadığı rolda görürük. Aşıq Əli Kəlibəri
Qaracadağlının məşhur müraciətində bu bütün tərəfləri ilə boy
göstərir:
Bu gövhər
sözlərin,
ey alicənab,
Tamam aşiqlərin səminə gəlmiş.
(60, 162).
Məhəmmədhəsən xan Şirvaninin M.P.Vaqifin haqqında
dedikləri də məhz bu böyük sənətkarın təkcə yaradıcılığı
timsalında olan düşüncəni ifadə etmir, burada həm də bir bütöv
olaraq şairin görünüşü müşahidə olunur.
Şeirinə təhsin ki, yetməz hər
bir əşar ona,
Hər
kimin var isə həddi, söyləsin göftar ona,
Kimsə ləb
tərpətməsin kim, gəlməz istifsar ona...
(60, 174).
- misralarındakı düşüncə, eləcədə Kərbəlayi Səfi Valeh təxəl-
lüsün “Molla Pənah, ərzim sizə söyləyim” müraciəti bizi daha
təfərrüatlı yanaşmalara, mahiyyəti açmağa istiqamətləndirir. Və
yaxud da yenə Kərbəlayi Səfi Valeh təxəllüsün “on il əvvəl
Molla Pənah sağ idi” deməsi artıq Vaqifin bir şəxsiyyət kimi
açımını, mühitdə yerini də özündə işarələyir. XVIII əsr
Azərbaycanın ictimai-siyasi həyatında ağrılarla dolu olan,
özünü mürəkkəbliklə göstərən bir mərhələdir. Bəlkə də orta