Мцгяддимя

Anar – 75  

 

49 

mənim də balalarım dünyada hər yanı gəzib dolansalar da, genə 

əvvəl-axır  anaları  Zəhranın  ətrafına  gərək  dolanalar”(62,475). 

Hər iki əsər öz əxlaqi məzmunu ilə zirvədə dayanır. 

Həmidə xala ərinin səs yazısını eşidərək, elə bil ki, hər şeyi 

ye

nidən  öz  axarında  qəbul  edir,  mənən  rahatlıq  tapır,  tənhalıq 

va

himəsindən  qurtulub  adi  həyata  qayıdır.  Övladları  ayrı-ayrı 

məclislərdə olsalar da, aldıqları düzgün tərbiyə nəticəsində  zəng 

vuraraq  analarını  təbrik  edirlər.  Bütün  bu  situasiyalarda  oxucu 

mənən təmiz, zəngin əxlaqi düşüncəyə malik bir azəri ailəsi gö-

rür.  Hekayə  daşıdığı  tərbiyəvi  səciyyə  etibarilə  oxucu  qəlbinə 

yol tapır. 

Bu hekayə nəinki Azərbaycanda, dünyanın bir çox ölkələrin-

də, o cümlədən Türkiyə ədəbi mühitində maraqla qarşılanmışdır. 

Çağdaş Türk ədəbi tənqidinin görkəmli nümayəndələrindən biri 

Fatma  Özkan  “Türk  kültürü”  dərgisində  “Keçən  ilin  son  gecə-

si”ni türk dilinə çevirmişdir.  Ədib özü bu barədə yazır: “60–cı 

il

lərə qədər hekayələrimi heç bir mətbu orqana təqdim etməmiş-

dim. Atam da məsləhət görmürdü. Yalnız 60-cı ildə iki hekayə-

mi jurnala təqdim etməyə icazə verdi. “Azərbaycan” jurnalının 

60-

cı il dekabr nömrəsində jurnalın o vaxtkı redaktoru  Əbülhə-

sən iki hekayəmi dərc etdi: “Keçən ilin son gecəsi” və “Bayram 

həsrətində” hekayələrimi. Maraqlıdır ki, o zaman görkəmli yazı-

çımız Əbülhəsənin diqqətini çəkmiş bu iki hekayə məhz bu gün 

müa

sirimiz Türkiyənin elm adamlarından biri olan Fatma Özka-

nın da marağına səbəb olmuşdur”(33,186).  

Bu əsər üzrə yazılmış pyes uzun illər teatr səhnəmizin bəzəyi-

nə çevrilmişdir. “İstedadlı gənc nasir Anarın tamaşaya qoyulan 

“Ke

çən  ilin  son  gecəsi”  pyesi  diqqəti  cəlb  edir.  Dramaturgiya 

sa

həsində ilk dəfə qələmini sınayan Anarın həmin pyesi teatr ic-

ti

maiyyətimizdə  maraq  oyatmışdır.  Bu  hər  şeydən  əvvəl,  onun 

cəsarətli  və  maraqlı  axtarışlar  aparması,  dünya  dramaturgiyası 

ya

radıcılıq  ənənələrinə  qarşı  laqeyd  qalmaması  ilə  əlaqədardır. 

Onun dramatik üslubu 

bizdə  bədbinlik  yox,  həyata  məhəbbət 

his

si oyadır, düşündürür, mənən yüksəlməyə vadar edir”(4). 

---