208
www.vivo-book.com
12-ci fəsil
Həyatımda ilk dəfə qaçıĢa yollanıram. Köhnə-kürüĢ, geyilməmiĢ
kross ayaqqabılarını, məĢq Ģalvarı və futbol köynəyini axtarıram. Saçlarıma
hörük vururam, xatirələrdən qızarıram və aypodu iĢə salıram. Müasir
texnologiyaların möcüzələri və çılpaq təsvirlər, yaxud az hiddətləndirici bir
Ģey oxumaq qarĢısında duruĢ gətirə bilmirəm. Təcili olaraq artıq qalmıĢ,
əzabverici enerjini tükəndirməliyəm. Əgər düzün, desək, məndə otelə
qaçmaq və əmretmə pərəstiĢkarından seks tələb eləmək istəyi oyanır. Amma
oracan beĢ mil məsafə var, inanmıram ki, ən azı bir mil qaça biləm, həm də
o, imtina edə bilər və mənimçün bu, alçaldıcı olacaq.
Evdən çıxıram və öz maĢınına doğru gedən Keytlə qarĢılaĢıram.
Məni görərkən rəfiqəm, az qala, əlindəkiləri yerə salacaqdı. Ana Stil kross
çəkmələrində. Sorğu-sualı gözləmədən ona əl yelləyirəm. Qulaqlarımda
―Snow Patrol‖ bağırır və mən yerimdən qopur, solğun, göyümtül-yaĢıl
rəngli alatoranda yoxa çıxıram.
Ağır yeriĢlə parkın içindən qaçıram. Nə etməli? Mən Kristianı
istəyirəm, amma onun Ģərtlərini deyil? Bilmirəm. Bəlkə istədiyi ilə
razılaĢaq? Ya da bu gülüĢdoğurucu müqaviləni cırıb atım və deyim ki, nə
məqbuldur, nə yox. Ġnternetdə tapdığıma əsasən hökm versəm, sənədin
hüquqi qüvvəsi yoxdur və Kristian yüzəyüz bunu bilir. Gümanıma görə,
müqavilə yalnız münasibətlərimizin parametrlərini müəyyən edir.
Ġllüstrasiya edir, Kristiandan nəyi gözləməliyəm və o, məndən nə istəyir –
tam itaət. Amma mən buna hazırammı? Və bacararammı?
Mən, elə hey eyni sual düĢündürür: niyə Kristian belədir? Çünki onu
çox yeniyetmə vaxtında yoldan çıxarıblar. Bu, hələ də mənimçün
tapmacadır.
209
www.vivo-book.com
Hündür küknar yanında ayaq saxlayır, əllərimlə dizlərimə dayaqlanır
və ağır-ağır nəfəs alıram, qiymətli havanı acgözlüklə ciyərlərimə çəkirəm.
Охx, necə də yaxĢıdır, əsl katarsis. Qərarlılığım möhkəmlənir. Hə, demək
lazımdır ki, mənə nə uyğundur, nə yox. Ona yazmaq ki, nə fikirləĢirəm,
çərĢənbə günü isə müzakirə edərik. Daha bir dəfə dərindən nəfəs alır və evə
qaçıram.
Keyt mağazalara baĢ vurmuĢdu, Barbadosda istirahət üçün pal-paltar
alıb. Aldığı, əsasən, onun əynində füsunkar görünən, pareo rənginə uyğun
bikinidir. Bununla belə, Keyt bütün paltarlarını bir-bir geyinir, mən də onun
xahiĢi ilə oturub Ģərh verirəm. ―Keyt, sən çox gözəl görünürsən!‖ deməkdən
baĢqa çıxıĢ yolu yoxdur: onun bədən quruluĢuna adamın paxıllığı tutur –
tökmə və cazibədardır. Anlayıram ki, Keyt bunu bilərəkdən etmir, amma
onun fonunda köhnə futbol köynəyində, məĢq Ģalvarı və kross çəkmələrində
özümü yazıq və tərli hiss edirəm və buna görə də sürünüb öz otağıma
gedirəm, bu bəhanə ilə: hələ bir neçə qutunu qablaĢdırmaq lazımdır. Özümlə
müftə yüksək texnologiya nümunəsini götürür və öz masamın üstünə
qoyuram. Kristiana yazıram.
Kimdən: АnasteyĢa Stil
Mövzu: ġokda
Tarix: 23.05.2011,20:33
Kimə: Kristian Qrey
YaxĢı, mən yetərincə görüb-götürmüĢəm.
Sizi tanımaq xoĢ idi.
E-maili göndərirəm və zarafatıma gülərək özümü qucaqlayıram.
Kristian bunu gülməli hesab edəcəkmi? Охx, lənət… ola bilsin ki, yox.
Kristian Qreyin öz yumor hissi ilə məĢhur olduğu mübahisəlidir. Hərgah
Ģəxsi təcrübəmdən bilirəm ki, onda bu var. Yəqin ki, çox uzağa getdim.
Cavab gözləyirəm.
210
www.vivo-book.com
Gözləyirəm… hələ də gözləyirəm. Zəngli saata baxıram. Artıq on
dəqiqə keçib.
Ġçimi didən bir qaĢıq həyəcandan qurtulmaq üçün Keytə dediyim iĢin
qulpundan yapıĢıram: əĢyaları qutuya yığıram. Kitabları yeĢiyə dürtürəm.
Saat doqquz, cavab hələ də yoxdur. Ola bilsin ki, Kristian harasa gedib.
Narazılıqla acıqlanaraq, ayfonun qulaqcıqlarını taxır, ―Snow Patrol‖u
qoĢuram və müqaviləni yenidən oxumaq öz qeydlərimi əlavə etmək üçün
masa arxasında otururam.
Bilmirəm, niyəsə baxıĢlarımı qaldırıram, gözümün kənarı ilə yüngül
bir hərəkət və budur, o, Kristian otağımın qapısında dayanıb və məni izləyir.
Əynində boz flanel Ģalvar və ağ kətan köynək var; əlində maĢının açarlarını
fırladır. Qulaqcıqları çıxarır və donub-qalıram. Sənin ananı!
– AxĢamın xeyir, АnasteyĢa. – Kristianın səsi soyuqdur, simasında
təmkinli ifadə var.
Nitq qabiliyyətimi itirirəm. Keytə min lənət, onu içəri buraxdığına
görə və məni xəbərdar etmədiyinə görə! Dumanlı Ģəkildə anlayıram ki,
indiyədək tər hopmuĢ pal-paltardayam və qaçıĢdan sonra duĢda olmamıĢam;
bir sözlə, dəhĢət. Kristian isə sadəcə füsunkardır, Ģalvar ombalarından
yoldan çıxarıcı halda sallanır, bu azmıĢ kimi, o burdadır, otağımda.
– Qərara gəldim ki, ismarıcına Ģəxsən cavab verməliyəm.
Ağzımı açıb bağlayıram. Zarafata bax da! Nə bu, nə də alternativ
kainatda gözləməzdim ki, o hər Ģeyi atıb bura gələcək.
– Oturmaq olar? – deyə Kristian soruĢur, gözlərində cinlər oynayır.
Tanrıya Ģükür… bəlkə o, durumun komizmini anlayır?
BaĢımla təsdiqləyirəm. Nitq qabiliyyətim hələ də qayıtmayıb.
Kristian Qrey çarpayımda oturub!
– Mənimçün maraqlı idi, yataq otağın necədir, – o deyir.
Geri çəkilmək üçün yollar axtarıĢındayam, amma faydasız: arxada
yalnız qapı və pəncərə var. Otağımda rahatlıqdır, hərgah çox sadə döĢənib:
bağ hörmə mebel və anamın kənd üslubunda əl iĢlərinə həvəs göstərdiyi
Dostları ilə paylaş: |