MƏLAİKƏLƏRİN TƏBRİKİ VƏ ALLAHIN MÜKALİMƏSİ
Behiştdə yerləşdikdən sonra mö᾽mini təbrik etmək üçün min məlaikə mə”mur olub, onun ziyarətinə gələrlər. Mö᾽minin min qapılı qəsrinin hər qapısından bir mələk daxil olar, ona salam verər, “mübarək olsun” deyər. Amma hər şeydən yüksək Allahın mö᾽min bəndə ilə mükaliməsidir. Bu barədə çox rəvayətlər olsa da Allah-Taalanın “Yasin” surəsindəki bir buyuruğunu xatırlamaq kifayətdir: “Rəhimli Allahdan salam deyiləcək.” (ayə 58)
“Minhac“da Cabir ibni Əbdüllahdan rəvayət olunub ki, Həzrət Mühəmməd (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm) buyurdu: “Behişt əhli ne᾽mətlərə qərq olanda onlara qəfil bir nur parlayar və ondan avaz gələr ki: “salam olsun sənə, ey Behişt əhli.” Bəli, dünyada peyğəmbərlərə nəsib olmuş bu səadət axirətdə Behişt əhlinə də qismət olar.
HƏZRƏTİ MÜHƏMMƏD (SƏLLƏLLAHU ƏLEYHİ VƏ ALİHİ VƏ SƏLLƏM)-LƏ YAXINLIQ VƏ MÖ᾽MİNLƏRLƏ ƏLAQƏ
Həzrət Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm)-in “ya Əli, sənin şiələrin mənim ətrafımda ağ üzlə nur minbərlərdədir, onlar Behiştdə mənim qonşularımdırlar”, buyurduğu kimi bu yaxınlıq da bir ne᾽mətdir (“Nüdbə” duası).
Vəsfə gəlməyən bir ləzzətdir ki, həmişəlik Behişt ne᾽mətləri geri alınmaz, bitib tükənməz.
Ruhani ne᾽mətlərdən biri də, Qur᾽anın buyurduğu kimi, peyğəmbərlər, salehlər və mö᾽minlərin qovuşmasıdır.
Rəvayət olunmuşdur ki, hər gün Behiştdə ziyarət və görüşə bir ulul-əzm peyğəmbər (ya Nuh, ya İbrahim, ya Musa, ya İsa, ya da Mühəmməd (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm)) gələr və həmin gün o böyük şəxsə qonaq olarlar. Cümə axşamları Xatəmül-Ənbiya (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm)-ə qonaqdırlar və cümə günləri Həzrət Həqqin yaxın məqamına də᾽vət edilərlər.
MOİZƏ (NƏSİHƏT) NƏ ÜÇÜN BEHİŞT ÜÇÜN ÇALIŞMIRIQ?
Zikr etdiklərimiz Behişt ne᾽mətlərinin yalnız kiçik bir hissəsi idi. İndi özünüz insafla deyin, ağıllı insan özünü bu sayaq ruhani ləzzətlərdən, məqam və dərəcələrdən məhrum edərmi?! İnsan bir dünyəvi məqama çatmaqdan ötrü nə qədər əzab-əziyyət çəkir?! Hansı ki, mə᾽lum deyil, öz məqsədinə çatacaq, yoxsa yox. Hətta məqsədinə çatarsa da, ölüm hər şeyi geri alar. Amma insan ali məqam, həmişəlik səadətlərdən ötrü addım da atmır. Hansı ki, bu yolda çalışanlar hökmən məqsədə çatacaqlar.
Qur᾽ani Məciddə buyurulur: “Lakin insan bundan sonra da günah etmək, pis işlər görmək istəyir.” (“Qiyamət” surəsi, ayə 5)
Dostları ilə paylaş: |
