III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
969
Qafqaz University 17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan
XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatında tənqidi realizmin ən yüksək zirvədə olduğu bir
dövrdə mükəmməl nəsr nümunələri yaranırdı. Bu mükəmməl nümunələrin ən güclü yaradıcısı
olan C.Məmmədquluzadə yeni qəhrəmanının-İskəndərin dili ilə öz fikirlərini, cəmiyyət
qarşısında söyləmək istədiklərini oxuculara çatdırırdı. Yazıçı İskəndərin dili ilə real həyatın
gerçəkliklərini, adi adamların mənəvi dünyasını təhlil etmişdir.
Əsəri daha bədii, axıcı və oxunaqlı etmək üçün bir çox üsullara müraciət edilir. Doğru-
dur, C.Məmmədquluzadə yaradıcılığında belə vasitələrə ehtiyac duyulmurdu. Onun ilk qələm
təcrübəsindən başlayaraq bütün əsərləri ədəbiyyatımızda özünəməxsus yer tutmuşdur.
Azərbaycan dilinin yazı qaydalarına agah olan və bədii dilin imkanlarından ustalıqla istifadə
edən yazıçını ədəbiyyatımızda ən gözəl "monoloq ustadı" da adlandırmaq olar.
Ədəbiyyatımızda monoloqun əsası C.Məmmədquluzadə yaradıcılığı ilə qoyulmuşdur
desək bu doğru fikir olmaz. Lakin monoloqun ən gözəl nümunələrinə məhz bu sənətkarın
yaradıcılığında rast gəldiyimizi söyləyə bilərik. "Ölülər" pyesində əsərin bütün quruluşuna,
ideya-bədii xüsusiyyətlərinin açılmasına təsir edən, əslində isə C.Məmmədquluzadənin öz
dövrünün eybəcərliklərinə qarşı İskəndərin dili ilə söylədiyi təsirli monoloq, "Anamın kitabı"
əsərinin finalında Gülbaharın çıxışı, "Dəli yığıncağı" əsərində Molla Abbasın dərin məna-
yüklü monoloqu ən gözəl bədii nümunələrdir.
Təsadüfi deyildir ki, monoloqa müraciət hələ antik dövrlərdən mövcud olmuşdur. Bu
dövrün məşhur filosoflarından Demokrit öz fikirlərini aforizmlərlə, Platon dialoq vasitəsilə
bildirirdisə, Aristotel monoloq formasında ifadə etməyi üstün tuturdu. Belə ki, Aristotel
"Poetika" əsərində dram əsərinin elementləri sırasında monoloqun adını çəksə də, vacib
komponentlər sırasında onu sonuncu qeyd etmişdir.
"XVI əsrin sonu-XVII əsrin əvvəllərində yeni mərhələyə qədəm qoyan monoloq rus
teatrlarının səhnəsində, fransız klassistlərin yaradıcılığında yeni məna qazandı. İngiltərə
teatrında xüsusi atmosfer yaratdı. K.Marlo, T.Kid emosional təsir gücünü artırmaq üçün öz
romantik faciələrinə monoloq daxil etdilər".
Dünya dramaturgiyasında "Olmaq ya da olmamaq" ("Be or not to be") kimi fəlsəfi fik-
rin müəllifi Şekspirə Azərbaycan dramaturgiyasında ən gözəl bənzər C.Məmmədquluzadənin
kefli İskəndərin dili ilə verdiyi "dirilmək ya dirilməmək" fəlsəfi sualıdır. Yaşar Qarayev İskən-
dərin bu monoloqu haqqında belə yazır: "Bu monoloqu dramaturgiyada Hamlet monoloqunun
ən yaxşı komediya ekvivalenti adlandırmaq olar. Hamletin komediyada yaralanan sualı İskən-
dərin dilində artıq belə səslənir. Dirilərə müraciətlə söylənilən "olum ya ölüm" ölülərə müra-
ciətlə məhz bu şəkildə səslənə bilir. Hamlet monoloqu sırf, xalis faciə monoloqudur. İskəndə-
rin monoloquna isə Mirzə Cəlilin ən acı sarkazmı və gülüşü də qarışmışdır".
Azərbaycan ədəbiyyatında ən güclü və təsirli monoloqa C.Məmmədquluzadə yaradıcılı-
ğında rast gəlirik desək yanılmarıq. "Ölülər" əsərində İskəndərin söylədiyi iki monoloqa ədə-
biyyatımızda hər zaman böyük maraq olsa da, heç vaxt tənqidi realist ədəbiyyatın bir nümu-
nəsi olaraq baxılmamışdır. Halbuki, C.Məmmədquluzadə yaradıcılığını, xüsusi ustalıqla qələ-
mə aldığı monoloq və dialoqları təhlil edərkən, müqayisələr apararkən onun hansı bədii
metoddan istifadə etdiyi də nəzərə alınmalıdır.
"Bu qollarda Rüstəm pəhlivan kimi qüvvətim olaydı, yapışaydım sizin ayaqlarınızdan
və ataydım göyün üzünə, başaşağı gəlib, kal qarpız kimi paqq eləyib dağılaydınız. Tfu, şarla-
tanlar!. Buy! Ədə, vallah, dinmə, deyəsən elə lap pəhlivanam! Xa ... xa ... xa".
İkinci monoloq da təsirlidir.
“Baxın! Baxın! Yaxşı baxın! Diqqətnən baxın! Sizin tarixlərinizin kitabında bu, qan ilə
yazılmış bir səhifədir. Sizdən sonra gələnlər bu kitabı vərəqləyib, bu səhifəni görəndə sizi
yada salıb deyəcək: tuf sizin üzünüzə! "Tüpürür camaata tərəf". Hamı başını aşağı salıb din-
mir. Bağışlayın, kefli İskəndər bir az biədəblik eləyir. Amma indi də növbət mənimdir”.
“Mirzə Cəlilin "Ölülər"ində ölülük mühiti cəmiyyətin bütün sosial təbəqələrini əhatə
edirdi, təkcə dini fanatizm deyil, ictimai-sosial naqisliklər də ifşa hədəfinə çevrilirdi”.
III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
970
Qafqaz University 17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan
Cənubi Azərbaycandakı hadisələrin təsiri ilə yazılan “Dəli yığıncağı” əsərinin finalında
Molla Abbasın dərin, təsirli və bütün əsərboyu davam edən söhbətlərə münasibəti monoloqda
öz əksini tapır.
"Sona, get, get, mən sənə izin verdim. Səni aparan mənim qardaşımdı.
Neçə ildi özümü bu hala salmışam ki, sən dəlilər içində tək qalmayasan! Yazığım sənə
də, yazıq özümə də! Çünki dəxi bizim günümüz belə keçəcək və axırda da divarlar dibində
can verəcəyik. Indi ki, getmədin, getmə, qoy o bacı-qardaşlar o qayın-baldızlar əyləşsinlər kə-
cavələrə və yetmiş günün ərzində həzrətin qoşunundan ötəri yetmiş min övlad əmələ gətirsin-
lər və həzrətin düşmənini səğərin dib-bucağına vasil eləsinlər. Gedək biz də öz yoldaşları-
mızın içində qalaq".
Doğrudur, Cəlil Məmmədquluzadə yaradıcılığından əvvəl də, sonra da monoloqa müra-
ciət edən sənətkarlarımız olmuşdur. Hər biri isə bu işin öhdəsindən özünəməxsus ustalıqla
gəlmişdir. Cəlil Məmmədquluzadəni bu sahədə fərqləndirməyə çalışmağımızın ən başlıca
səbəbi onun yaratdığı obrazın və bu obrazın dili ilə söylədiklərinin ədəbiyyatımızda həm bədii
dilin imkanlarına yaxından bələd olan, həm də ədəbiyyatımızda ilk dəfə olaraq tənqidi realist
qəhrəmanın dili ilə insan qəlbinin ən incə tellərinə qısa bir monoloqla toxuna bilən dahi sənət-
karın varlığını bir daha sübuta yetirməkdir.
İSİ MƏLİKZADƏNİN “YAŞIL GECƏ” ƏSƏRİNDƏ DAXİLİ MONOLOQ
Məhin SƏDİZADƏ
Bakı Slavyan Universiteti
sedizade.mehin@bk.ru
AZƏRBAYCAN
Daxili monoloq romanlarda, hekayələrdə, povestlərdə, teatr tamaşalarında qəhrəman-
ların daxilində baş verən səssiz düşüncələri tamaşaçıya və ya oxucuya çatdıran bir termindir.
Başqa adı elmdı şüur axınıdır. Daxili monoloq heç vaxt ədəbi dildə olmaz, çünki insan
daxilində ədəbi dildə danışmaz, bu zaman düşüncə qaydaları pozulmuş olar, məhz buna görə
əsərlərdə qəhrəmanın daxili mononloqu məişət üslubunda olur. Mənim fikrimcə insanın
daxilindəki monoloq, heçkimi içindəkiləri söyləyəcək qədər yaxın hiss edə bilmədiyi üçün
yaranır. Araşdırdığım əsərlər də fikrimin düzgün olduğunu mənə sübut edir. Çünki seçdiyim
əsərlərdəki qəhrəmanların daxili mononloqu məhz bunun əsasında yaranır, onlar yaşadığı
mühitdə düşüncələrini anlayan birirləri olmadığından daxili aləmləri ilə başbaşa qalırlar.
Daxili monoloqu araşdırarkən müraciət etdiyim yazıçılar içərisində, əsərlərində daxili
monoloqa daha çox üstünlük verən İsi Məlikzadə olduğunu öyrəndim. Çünki, daxili monoloq
psixoloji bir termindir. Nəsrdə psixoloji təhlilə artan maraq yalnız forma baxımından deyil,
həm də həyata, insana baxışda, cəmiyyətə müdaxilənin dərinliyində özünü göstərirdi. Bu
mövqedən yanaşsaq İ.Məlikzadənin hekayələrində obrazların zəngin psixoloji aləminin
araşdırılması, həyatın və insanın ümumi təsviri yox, onun fəaliyyət istiqamətləri ön plana cə-
kilir yani çox zaman insan özü-özünü təqdim edir. İşimi araşdırarkən bele bir qənaətə gəldim
ki, insanın daxilində monoloq bir neçə səbəbdən yarana bilər. Və bunu 2 formada qrup-
laşdırdım. 1. İnsanın özündən başqa yaxını olmadığından, 2. İnsanın mənəvi cəhətdən qapalı
biri olduğundan. Bu xüsusiyyətlər nəticəsində insan öz daxili ilə danışmağa başlayacaqdır.
Bu, mənim psixoloji cəhətdən real həyat üçün qruplaşdırdığım bir forma idi. Əsərlərdəki
qəhrəmanların daxili aləmi üçün də bunu aid etmək olar. İsi Məlikzadənin “Yaşıl gecə”
əsərindəki Qərib obrazı da bu qəbildəndir. “Yaşıl gecə” əsəri “Nəsrimizdə müasir insanın
müəyyən tipini mənəvi yetkinliyə can atan tipini canlandırmaq baxımından maraqlı nümunədir.
Yaşıl gecə mühit məkandır. Əsərin baş obrazı olan Qərib daxilən yalnız biri idi. Qərib əsasən