Microsoft Word Brown, Dan Da Vinci Sifresi doc

19 
 
Saint-Sulpice Kilisesi'nin Paris'teki en tuhaf tarihe sahip olduğu söylenirdi. Mısır tanrıçası 
İsis onuruna yapılan eski bir tapınağın üstüne inşa edilen kilise, mimari açıdan Notre Dame'a 
santimi santimine benziyordu. Bu tapınak, Marquis de Sade ile Baudelaire'in vaftizine ve 
Victor Hugo'nun evlilik törenine ev sahipliği yapmıştı. Kiliseye bağlı olan ilahiyat 
fakültesinde karşı gelenekçi tarihe dair çok sayıda belge bulunuyordu ve sayısız gizli 
cemiyetin toplantı yeri olmuştu. 
Bu gece Saint-Sulpice'in o büyük ana nefı mezar kadar sessizdi, yaşama dair tek belirti 
akşamın erken saatlerinde yapılan ayinden kalma tütsü kokularıydı. Silas kendisini mabede 
alan Rahibe Sandrine'in tavırlarında bir huzursuzluk sezinlemişti. Aslında buna şaşırmıyordu. 
Silas, insanların görüntüsünden rahatsız olmalarına alışkındı. 
Rahibe, "Amerikalısınız," dedi. 
Silas, "Aslen Fransızım," diye yanıtladı. "İspanya'da göreve çağrıldım ve şimdi Birleşik 
Devletler'de okuyorum." 
Rahibe Sandrine başını salladı. Yumuşak gözlere sahip ufak bir kadındı. "Ve Saint-
Sulpice'i hiç görmediniz mi?" 
'Bunun başlı başına bir günah olduğunu düşünüyorum." 
"Gündüzleri daha güzeldir." 
Suna eminim. Bununla birlikte, bu gece bana bu fırsatı sunduğunuz için size 
müteşekkirim." 
“Bunu başrahip rica etti. Anlaşılan güçlü dostlarınız var." 
Hiçbir şey bilmiyorsun, diye düşündü Silas. 
Ana koridorda Rahibe Sandrine'in peşinden giderken, Silas mabedin sadeliğine şaşırmıştı. 
Renkli fresklere, yaldızlı sunaklara ve ahşabın sıcaklığına sahip Notre Dame'ın aksine, Saint-
Suipice'in  İspanya'daki süssüz katedralleri anımsatan bir sadeliği ve boşluğu vardı. Dekore 
edilmemiş olması, içerisini daha da büyük gösteriyordu. Silas tavanda yükselen tonozlara 
baktığında, devasa bir gemi teknesinin altında durduğunu hayal etti. 
Uygun bir görüntü, diye düşündü. Kardeşlik gemisi sonsuzluğa dek alabora olmak 
üzereydi.  İşe başlamak için sabırsızlanan Silas, Rahibe Sandrine'in yanından ayrılmasını 
diliyordu. Silas’ın kolaylıkla etkisiz hale getirebileceği ufak bir kadındı ama gerekli 
olmadıkça güç kullanmamak için yemin etmişti. O, takva sahibi bir kadın ve kardeşliğin, kilit 
taşım saklamak için kilisesini seçmesi onun suçu değil. Başkalarının günahı yüzünden o 
cezalandırılmamalı. 
"Benim yüzümden uykusuz kalmanız beni çok mahcup etti rahibe." 
"Hiç önemli değil. Paris'teki vaktiniz kısıtlı. Saint-Sulpice'i kaçırmamalıydınız. Kilisenin 
daha çok mimarisiyle mi yoksa tarihiyle mi ilgileniyorsunuz?" 
"Doğrusu rahibe, ben ruhani yanıyla ilgileniyorum." 
Rahibe hoş bir kahkaha attı. "Söylemeye gerek bile yok. Turunuza nereden başlamam 
gerektiğini düşünüyordum." 
Silas gözlerinin sunak üzerine odaklandığını hissetti. 'Tura gerek yok. Fazlasıyla nezaket 
gösterdiniz. Etrafı kendim gezebilirim." 
"Sorun değil," dedi. "Zaten uyandım artık." 
Silas yürümeyi durdurdu. Artık en ön sıraya gelmişlerdi ve sunak sadece dört buçuk metre 
ötede duruyordu. Dev gibi vücudunu ufak kadına çevirdi, kırmızı gözlerine bakarken kadının 
geri çekildiğini hissedebiliyordu. "Eğer kabalık olmazsa rahibe, Tanrı’nın evinde yürüyüp tur 
atmaya alışkın değilim. Etrafa bakmadan önce biraz yalnız kalıp dua etmemin sakıncası var 
mı?" 
Rahibe Sandrine tereddüt etti. "Oh, elbette. Sizi kilisenin arka tarafında bekleyeceğim." 

---

Silas ağır elini yumuşak bir hareketle kadının omzuna koydu ve aşağı doğru baktı. 
"Rahibe, sizi uyandırdığım için zaten suçluluk duyuyorum. Sizi uykunuzdan daha fazla 
alıkoymak istemem. Lütfen yatağınıza dönün. Ben sunağın keyfini çıkartır, sonra da kiliseden 
çıkarım." 
Rahibe rahatsız olmuş gibiydi. "Sizinle ilgilenilmediğini düşünmeyeceğinize emin 
misiniz?" 
"Hayır kesinlikle. Dua yalnız yapılacak bir iştir." 
"Nasıl isterseniz." 
Silas elini kadının omzundan çekti. "İyi uykular rahibe. Tanrı’nın huzuru sizinle olsun." 
"Ve sizinle." Rahibe Sandrine merdivenlere yöneldi. "Lütfen dışarı  çıkarken, kapının 
arkanızdan iyice kapandığından emin olun." 
"Dikkat edeceğim." Silas, onun merdivenlerden çıkarak gözden kayboluşunu seyretti. 
Sonra arkasını dönüp, ön sırada diz çökerken, keçe kemerin bacağına battığını hissetti. 
Ulu Tanrım, bugün yapacağım işi senin rızan için yapıyorum... 
 
Sunağın üstündeki koro balkonunun karanlığında çömelen Rahibe Sandrine, sessizce 
tırabzandan aşağı bakıp, tek başına diz çöken cüppeli keşişi seyrediyordu. Ruhunda hissettiği 
ani korku, hareketsiz kalmasını güçleştiriyordu. Kısa bir an için, bu gizemli ziyaretçinin, onu 
hakkında uyardıkları düşman olabileceğinden  şüphelendi. Bu gece, yıllardır taşıdığı emri 
yerine getirmek zorunda kalabilirdi. Karanlıkta saklanıp, onun her hareketini izlemeye karar 
verdi. 

---

20 
 
Gölgelerin arasından fırlayan Langdon ile Sophie, Büyük Galeri’nin boş koridorunda 
yangın merdiveni çıkışının bulunduğu yere doğru usulca ilerlediler. 
Langdon ilerlerken, kendisini karanlıkta yapboz bulmacası çözmeye çalışıyormuş gibi 
hissetti. Bu bilmecenin son boyutu fazlasıyla can sıkıcıydı:  Adli polis şefî beni cinayet 
sebebiyle içeri tıkmaya çalışıyor. 
"Sence," diye fısıldadı. "Yerdeki mesajı Fache yazmış olabilir mi?" 
Sophie, ona bakmak için dönmedi bile. "İmkânsız." 
Langdon o kadar emin değildi. "Suçlu görünmem için oldukça ısrarlı gibi. Belki de 
ismimin yerde yazmasının davasını güçlendireceğini düşünmüştür." 
"Fibonacci Dizimi? P.S.? Tüm o Da Vinci ve tanrıça sembolleri? Bu büyükbabamın işi 
olmalı." 
Langdon, onun haklı olduğunu biliyordu. İzlerdeki semboller birbirlerine mükemmel 
uyum sağlıyorlardı beş köşeli yıldız,  Vitruvius Adamı, Da Vinci, tanrıça ve hatta Fibonacci 
Dizimi. İkonograflar buna Eşevreli Sembolik Set derlerdi. Hepsi de kördüğüm olmuş biçimde 
birbirine bağlıydı. 
Sophie, "Ve bu akşamüstü beni telefonla araması," diye ekledi. "Bana bir şey anlatması 
gerektiğini söyledi. Louvre'daki mesajın bana önemli bir şey anlatmak için harcadığı son çaba 
olduğuna eminim, anlamanıza yardımcı olacağınız bir şey olmalı." 
Langdon kaşlarını çattı.  On Draco devini al! On sahte alim! Hem Sophie'nin, hem de 
kendi iyiliği için mesajı anlayabilmeyi isterdi. Bakışlarını gizemli kelimelere çevirdiği andan 
itibaren her şey sarpa sarmıştı. penceresinden yaptığı sahte atlayış, Fache'nin gözündeki 
popülaritesini bir nebze olsun arttırmayacaktı. Belki de Fransız polis şefi, tutuklamak için bir 
kalıp sabun peşine düşmenin esprili bir yanını görebilirdi. 
Sophie, "Çıkış kapısına az kaldı," dedi. 
"Sence büyükbabanın mesajındaki sayılar, diğer satırları anlamakta anahtar olabilir mi?" 
Langdon bir zamanlar, şifrenin bazı satırlarının diğer satırları deşifre edecek ipuçları veren, 
Bacon
*
 el yazmaları üzerinde çalışmıştı. 
"Gece boyunca sayıları düşündüm. Toplamları, bölümleri, çarpımları. Hiçbir şey 
çıkartamadım. Matematiksel olarak rasgele yerleştirilmişler. Kriptografik anlamsızlık." 
"Ama yine de tüm sayılar Fibonacci Dizimi'ne ait. Bu tesadüf olamaz." 
"Değil. Fibonacci sayılarını kullanmak, büyükbabamın bana seslenişinin bir başka 
yoluydu; mesajı İngilizce yazmak, en sevdiğim çizimdeki gibi yatmak ya da üstüne beş köşeli 
yıldız çizmek gibi. Tüm bunları benim dikkatimi çekmek için yaptı. 
"Beş. köşeli yıldızın senin için bir anlamı var mı?" 
"Evet. Anlatmaya fırsat bulamadım ama ben büyütürken beş köşeli yıldız büyükbabamla 
aramızdaki özel bir semboldü. Eğlence olsun diye Tarot kartlarıyla oynardık ve benim kartım 
her seferinde  tılsımlardan çıkardı. Desteyi kendisinin dizdiğine eminim, ama beş köşeli 
yıldızlar bizim aramızdaki küçük şakaydı." 
Langdon bir ürperti hissetti. Tarot mu oynamışlardı? Ortaçağa ait İtalyan kâğıt oyununda 
geleneklere karşı o kadar çok sembol vardı ki, Langdon yeni kitabında bir bölümü tamamıyla 
Tarot'a ayırmıştı. Oyunun yirmi iki kartının  Başrahibe,  İmparatoriçe ve Yıldız gibi isimleri 
vardı.  İlk başlarda Tarot, kilisenin yasakladığı ideolojileri aşmak için gizli bir yol olarak 
tasarlanmıştı. Şimdilerde ise Tarot'un gizemli özellikleri modern falcılara devredilmişti. 
                                                 
*
 İngiliz bilim adamı. 

---