Dədə Qorqud ● 2014/IV 71
Zəngilan bölgəsinin folklor mühiti bayatılarla zəngindir. Ötən əsrin ortala-
rında Zəngilanda çıxmış qəzetlər üzərində apardığımız tədqiqatlar bayatı janrı-
nın bu bölgədə əhəmiyyətli mövqeyinin olduğunu göstərir.
Bu bölgənin “Kənd həyatı” qəzetində uzun illər Zəngilandan toplanmış
bayatılar bir yerə yığılmışdır. Onları araşdıraraq Zəngilan folkor xəritəsində bu
lirik janrın mövqeyini müəyyənləşdirmək mümkündür.
1990-cu il sentyabrın 8-də Azad Qaradərəlinin qələmə aldığı “Sinədəftər”
məqaləsində qeyd olunur: “Tarix xalqımızı çox-çox sınaqlara çəkib. Hər belə sı-
naqdan alnıaçıq çıxan xalqımız tarixin daş yaddaşına bu sınaqlardan nümunələr
həkk edib. Bəzən isə xalqımız imkan tapıb daşlara, kitabələrə həkk edə bilmədi-
yi sözlərini öz yaddaşına yazıb – daha etibarlı, mötəbər “kitabayə”. 1929-cu il
təvəllüdlü, Şərifan kəndində, qədim Şəhri-Şərifanın qonşuluğunda yaşayan Fat-
ma nənənin söylədikləri bayatılara nəzər salaq:
Fələkdən ərzəçiyəm,
Xəbər al gör nəçiyəm?
İgidlərim itəndən
Yollarda gözətçiyəm.
Qarabağda bağ sallam,
Dibində bir bağ sallam,
Ya axtarram taparam,
Ya gözümə ağ sallam,
Qarabağın söyüdü.
Mən gələndə göyüdü.
Oğlanda nə təqsir var,
Qıza verin öyüdü.
Gedərəm ölkə səndən,
Qorxuram yol kəsəndən,
Ölürəm, halallaşaq,
Ayrıldım bəlkə səndən” (2, 4).
Zəngilanın “Kənd həyatı” qəzetinin 1976-cı ilin oktyabrın 23-də çıxan bu-
raxılışında “Rəvayətlər dəftərindən” yazısında qeyd edilir: “Bir dəstə qız-gəlin
bulaq başında kuzələrə su doldurub söhbət edirmiş. Bu zaman bir dəstə cavanın
da yolu buradan düşür. Oğlanlar kənardan durub qızlara tamaşa edirlər. Dəstə
başçısının qızlardan birinə gözü düşür və ona söz atıb deyir:
Mən aşiq o baxanı,
Dədə Qorqud ● 2014/IV 72
El xanı, oba xanı,
Ya aparın yanına məni,
Ya gətirin o baxanı,
Qız oğlana belə cavab qaytarır:
Mən aşıq o baxanı
El xanı, oba xanı,
Öz baxanım sağ olsun,
Neynirəm sən baxanı” ( 3, 4).
Sarı Aşığın həyatı və ölümü haqqında rəvayətlər folklorda geniş yayılıb.
Folklorun əsas göstəricilərindən birinin variantlılıq olduğunu nəzərə alaraq
1976-cı il fevralın 22-də “Bir deyişmə haqqında” adı ilə “Kənd həyatı” qəzetin-
də çap olunmuş maraqlı rəvayəti təqdim edirik:
“Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli söz ustalarından biri də XII əsrdə La-
çın rayonun Güləbird kəndində yaşayıb yaratmış Sarı Aşıqdır. Sarı Aşıq Gülə-
bird kəndinin qədim qəbirstanlığında dağın döşündə dəfn edilmişdir. Qəbrin ət-
rafına XII əsrin memarlıq ansamblına uyğun olaraq, qranit qayadan yonulmuş
bir hasar çəkilmişdir. Hasarın içərisində səliqə ilə yonulmuş daşın üstə saz şəkli
həkk olunmuşdur. Həkəri çayının sağ sahilində isə onun sevgilisi Yaxşının mə-
zarı durur. Bu iki qəbir üz-üzədir. Deyilənə görə bunu Sarı Aşıq özü vəsiyyət
etmişdir:
Mən aşıq tərsinə qoy,
Tər-təni tərsinə qoy,
Yaxşını qibləsinə,
Aşağı tərsinə qoy.
Güləbird kəndinin camaatı bu nakam aşiqləri belə də dəfn etmişlər. Əsrlər
boyu bu məzarlar ziyarətgaha çevrilmişdir.
Sarı Aşığın zəngin ədəbi irsi qalmışdır. Bu ədəbi irs sonralar toplanılaraq,
dəfələrlə kitab şəklində dərc olunmuşdur. Lakin hələ də Laçın, Qubadlı, Zəngi-
lan, Kəlbəcər rayonlarında yaşayan müdrik qocaların cib dəftərçələrində, arxiv
gündəliyində Sarı Aşığın toplanılmamış yüzlərlə əsərləri qalmaqdadır.
Sarı Aşığın adı bayatı aləmində ən böyük ustad kimi tanınmışdır. Ümu-
miyyətlə, klassik ədəbiyyatımızda epik, lirik, fəlsəfi, mənsəvi-poema Nizaminin,
rübai Məhsətinin, qəzəl Füzulinin, qoşma Vaqifin adı ilə bağlı olduğu kimi ba-
yatı da Sarı Aşığın adı ilə bağlıdır.
Sarı Aşığın yaradıcılığında bayatı ilə deyişmə xüsusi yer tutur. Əldə olu-
nan əsərlərdən görünür ki, o, deyişmə zamanı onlarla aşığı, şairi bağlamış, öz
Dədə Qorqud ● 2014/IV 73
məntiqi kəlamları, fəlsəfi fikirləri ilə üstünlük qazanmışdır. Maraqlı deyişmələr-
dən biri ilə oxucuları tanış edirik. Kürdüstan qocaları nağıl edirlər ki, bir gün
Təbrizdən istedadlı bir aşıq Araz çayı sahilində olan Məmmədbəyli kəndinə gə-
lir (bu kənd indiki Zəngilan rayonun ərazisindədir) və Sarı Aşığa belə bir sifariş
göndərir: “Səninlə deyişəcəm. Mənə qalib gəlsən, məclis qarşısında sazımı sənə
verib gedəcəyəm, qalib gəlsəm, sazını alıb aparacağam”.
Bu xəbəri eşidən Sarı Aşıq Məmmədbəyli kəndinə gəlir, aşığın hansı evdə
olmasını eşidib onunla görüşür. İlk danışıqdan sonra məclis qurulur. Təbrizdən
gələn aşıq aşağıdakı məzmunda bayatı ilə Sarı Aşığa sual verir:
Aşıq, bənəy-bənəydir,
Xalın bənəy-bənəydir,
Səndən soruram, aşıq
Araz neçə sənəkdir?
Məclis qarşısında belə mürəkkəb bir bağlamaya az vaxt ərzində cavab ver-
mək sənətkərdan böyük məharət və istedad tələb edirdi. Sarı Aşığın bədahətən
şeir demək qabiliyyəti, fəlsəfi ümumiləşdirmə bacarığı, sözü aydın, həm də ye-
rində işlətmək xüsusiyyəti onu dardan qurtarır. Sarı Aşıq təbrizli aşığın öz ba-
yatısında işlətdiyi qafiyələrlə ona belə cavab verir:
Aşıq, bənəy-bənəydir,
Xalın bənəy-bənəydir,
Gəl sən saxla Arazı,
Deyim neçə sənəkdir.
Sarı Aşığın verdiyi bu cavab rəqib aşığı və məclisdəkiləri heyrətdə qoyur.
Çünki verilən sualın cavabı ancaq və ancaq belə ola bilərdi. Təbrizdən gələn
aşıq Sarı Aşığa ikinci bir bağlamada deyir:
Dağlar başı dik olar,
Qaya dağa yük olar,
Səndən soruram aşıq,
Başda neçə tük olar.
Sarı Aşıq belə cavab verir:
Hər bir dağın diki var.
Dərəsi var, diki var,
Kəs başını ver mənə,
Deyim neçə tükü var.