41
tələbi yaradır, çünki özəl sektorda aktivlərin toplanması onların gəlirlərinin
ölçüsündən asılıdır, daha dəqiq desək aktivlər hər zaman xüsusi birdəfəlik gəlirlərlə
tarazlıq halındadır. Bu istiqamətin nümayəndələri, istehlakçıların gəlirlərinin bir
ölkədən digərinə axınına yol verməmək məqsədilə idxalın məhdudlaşdırılması ilə
bağlı aktiv siyasət yürütməyi təklif etdilər. Onlar iqtisadiyyatı üç sektora ayrırlar:
özəl, dövlət və xarici ticari. Onlar ticari və maliyyə axınlarını tədqiq etmişlər.
Makroiqtisadi dalğalanmaları dövlətlərin müdaxiləsinin nəticəsi olduğunu hesab
edirlər. Məcmu tələbin lazımi səviyyəsinin saxlanılması üçüm vergi qoyma
alətlərindən istifadə etməyi təklif edirlər.
Dövlətlərin maraq dairələrinə müvafiq vergi dərəcələrindən istifadə etmələri
dövlət büdcəsinə lazımi miqdarda vəsaitlərin daxil olmasına imkan verir; büdcənin
dolu olması xarici iqtisadi əlaqələrin xarakterini müəyyən edir, məcmu tələbin
səviyyəsi isə dövlət tərəfindən idxalla əlaqədar həyata keçirilən tədbirlər sistemindən
asılı olacaq. dxal siyasəti hər şeydən əvvəl tədiyyə balansı ilə əlaqədar
məhdudiyyətlərin aradan qaldırılmasını tələb edir. Bu isə öz növbəsində ölkədə
məcmu tələb və məşğulluğun tarazlığını təmin edir.
Məlum olduğu kimi, nəzəriyyədə və eləcədə təcrübədə xarici iqtisadi
fəaliyyətdə dövlətin rolunun gücləndirilməsi və azad ticarət prinsiplərindən
uzaqlaşma xətti boyunca gedilir. Neokeynsçilik məktəbi idxala nəzarət olunması
ideyasını və ixrac məhsullarının isə rəqabət qabiliyyətinin yüksəldilməsi vasitələrini
təklif edir. Ancaq bütövlükdə milli iqtisadiyyatın rəqabət qabiliyyətliliyinin
yüksəldilməsi problemini nəzərə almırlar.
Yeni Kembridj məktəbi isə idxala nəzarət olunmasını mühüm hesab etməklə
yanaşı, bunu iqtisadiyyatın dövlət tənzimlənməsinin yeganə aləti hesab etmir. Bu
məktəbin nümayəndələri hökumətlərə, maliyyə-kredit institutlarına daha aktiv təsir
etməyi və yalnız dövlətin deyil, eyni zamanda özəl şirkətlərin fəaliyyət
istiqamətlərinə yönəldilmiş planlaşdırma elementlərini həyata keçirməyi təklif
edirlər. Bu şirkətlərin iqtisadi fəaliyyətlərini dövlətin maraqlarına uyğun
ə
laqələndirməyə imkan verir. Bundan əlavə seçilmiş istehsalçılara maddi yardım
42
edilməsi (subsidiyalaşdırma), vergi güzəştlərinin tətbiqi, idxalın lisenziyalaşdırılması
sisteminin tətbiq edilməsi və digər tədbirlərdən istifadə edilməsi tövsiyyə edilir.
43
Keynsin və onun davamçılarına məxsus ideyaların təsiri altında Fransada
Dirijimz iqtisadi təlimi formalaşmışdır. Bu təlimin nümayəndələri Keyns məktəbinin
iqtisadiyyatın dövlət tənzimlənməsi ideyasını yeni xarici iqtisadi fəaliyyət şərtlərinə
tətbiq etdilər. Dj. Veyller milli iqtisadiyyata qeyri-bazar təsirlərinin müxtəlif
formalarını aradan qaldırmağı təklif etmişdir. O, bazar inteqrasiyası modelini və ona
doğru gedən yolda üç mərhələni işləyib hazırlamışdı: 1) Millətlərarası tənzimləmənin
koordinasiyası və xarici iqtisadi əlaqələrin daha effektiv formalarının tapılması üçün
milli orqanların yaradılması; 2) Xarici iqtisadi siyasətin unifikasiyası və fövqəlmilli
prioritetlərin hesaba alınması; 3) Bütün məhdudiyyətlərdən azad, istehsal
faktorlarının sərbəst hərəkət edə biləcəyi zonanın yaradılması.
Veyller xarici iqtisadi fəaliyyət problemlərinin həlli üçün institusional
faktorların əhəmiyyətini əsaslandırmışdır. O, ilk olaraq dünya bazarının fəaliyyətinin,
müvafiq struktur və normalar tətsis etmədən və bu prosesləri tənzimləyən və
koordinasiya edən institusional tədbirlər olmadan mümkün olmayacağını dəqiq ifadə
etmişdir. Bütün sonrakı institusional modellər aktiv milli və fövqəlmilli tənzimləmə
tələb edir.
44
Onun ideyaları Yel (Yale) Universitetinin professoru Leon Neil Cooperin
ideyaları ilə həmahəngdir. L. Cooper hesab edir ki, xarici iqtisadi fəaliyyətin inkişafı
dövlət nəzarətini tələb edir. Dünya bazarının mürəkkəbləşən strukturu problemlər
törədir ki, bu problemlər yalnız ticarətin iştirakçısı olan ölkə hökumətləri tərəfindən
çözülə bilər. Dövlətlər davranış normaları işləyib hazırlamalı və onların yerinə
yetirilməsini təmin edən milli strukturlar formalaşdırmalıdırlar.
45
Avropada “Ümumi bazarın” fəaliyyət təcrübəsi, dünya bazarını tənzimləyən
milli orqanların əhəmiyyətinin və təsir gücünün artdığını təsdiq etmişdir. Bu prosesin
aparıcı institutları transmilli şirkətlər və banklar, dövlətlər və onların regional
birlikləri, Beynəlxalq Valyuta Fondu, Dünya Bankı və Dünya Ticarət Təşkilatı
43
В. Студенцов, «Новая кембриджская школа», «Мировая экономика и международные отношения», 1988, № 1
44
«Особенности государственного регулирования экономики во Франции. Экономическая политика
дирижизма
», научная статья / http://www.studme.org/
45
Cooper R., “The Economics of Interdependence”, 1968, № 4
43
oldular. Bu təqdim olunan formal institutlardan başqa dünya bazarında təkamül
nəticəsində yaranan institusional strukturlar fəaliyyət göstərirlər: şirkət birlikləri,
mədəni, regional, ekoloji və digər qeyri-hökumət təşkilatları. Hansı ki, onlar müasir
informasiya texnologiyalarından istifadə edirlər, ayrı-ayrı dövlətlərin sərhədlərindən
kənara çıxa bilirlər və qlobal miqyasda qarşılıqlı əlaqələrdə olurlar. Bunlardan başqa
qlobal miqyasda cinayətkar və terrorçu təşkilatlar yaranır və aktiv fəaliyyət
göstərirlər və beynəlxalq institutları öz maraqları üçün istifadə edirlər.
Dünya bazarının daha çox dinamik seqmenti maliyyə sektoru sayılır. Onun
inkişafının obyektiv zərurəti informasiya texnologiyaları, maliyyə əməliyyatlarında
kəskin azalan transaksiya xərcləri və maliyyə institutlarının fəaliyyət şərtlərindəki
dəyişikliklər oldu. Aite Group məlumatlarına əsasən 2006-cı ilin sonlarına doğru 56
% valyuta əməliyyatları elektron qaydada həyata keçirilmişdir.
XX əsrin 80-90-cı illərində inkişaf etmiş ölkələr maliyyə təşkilatlarının
fəaliyyətinin diversifikasıyasını məhdudlaşdırmağı qeyd etdilər, bu isə dünya maliyyə
bazarında maliyyə holdinqlərinin hakim mövqe tutmasına gətirib çıxardı. Mərkəzində
bele holdinqlər olan qlobal maliyyə “toru” formalaşdı. Bütün növ maliyyə
ə
məliyyatlarının bir sistemdə birləşməsi sinergetik effektə səbəb oldu və böyük
maliyyə institutlarının birləşməsindən effektin miqyası böyüdü. Dünya miqyasında
maliyyə fəaliyyətlərinin inteqrasiyası valyuta-maliyyə sferasının real iqtisadiyyatdan
ayrılmasına gətirib çıxardı. Maliyyə bazarı əmtəə bazarından ayrı müstəqil rol
oynamağa başladı. 2006-cı ilin sonlarında dünya valyuta bazarında gündəlik
ə
məliyyatların həcmi 1,2 trilyon dollara çatdı, onların sayı isə 600 minə yaxınlaşdı.
Milli hökumətlər kapital hərəkətinə daha az nəzarət etmək iqtidarındadırlar.
Bəzi qiymətləndirmələrə görə “yeddilik” ölkələrinin qiymətli kağızlar bazarının ən az
30 %-nə dövlətlər tərəfindən nəzarət olunur və ya dövlət maraqlarına tabedir.
46
Bu dəyişiklikləri müşahidə edən tədqiqatçılarda bazara və ümumilikdə azad
ticarətə neqativ münasibət yaranır, xarici iqtisadi əlaqələrin institusional
konsepsiyalarını formalaşdırdılar. Onlara neoinstitusional istiqamətin nümayəndələri
olan Jan Tinbergen və John Kenneth Galbraith aid etmək olar. Tinbergen vahid
46
В. Буглай, «Доктрины наднационального регулирования экономических отношений», Москва, 1984
Dostları ilə paylaş: |