B U L U D X A N X Ə L İ L O V
182
ları, xanımları ana kimi qəbul etmişdir. Necə ki, akade-
mik Bəkir Nəbiyevin anası Zəhra xanımı ana deyə ça-
ğırmışdır. Bu, onun təbiətindən və təbiiliyindən irəli
gəlmişdir. Qabilin təbiətindəki təbiilik, saflıq onu təbii
olan hər şeyə bağlamışdır. O cümlədən akademik Bəkir
Nəbiyevin anasına da. Bəkir Nəbiyev yazırdı: “Qəbri
nurla dolmuş Suğra xanımı 1962-ci ildə itirmiş Qabil bu
zaman artıq beş il idi ki, anasız qalmışdı. Mənimlə də,
mənsiz də Şirvan tərəflərə yolu düşəndə anamın, ailə-
mizin əziz qonağı olardı...” İş elə gətirir ki, Bəkir Nəbi-
yevin anası Zəhra xanım dünyasını dəyişəndə Qabil
hadisədən bir-iki saat gec xəbər tutur. Dəfnə gecikir.
Bəkir Nəbiyev yazır: “Bakıdan gələnləri, o cümlədən də
bəzi qonşularını görüb dedi:
− Ay insafsızlar, qardaşım evinə təziyyəyə gəlirsiz,
mənə isə barı bir xəbər də vermirsiz?! Axı mən Zəhra
xanıma ana... demişdim!
Əl-üzünü yumamış, bir stəkan çay belə içməmiş tə-
kid etdi ki, onu qəbir üstə aparaq. Qardaşım Mahmud
müəllimlə birlikdə arzusuna əməl etdik. 15-20 dəqiqə-
dən sonra Qabil anamın qəbrinin hələ təravətini itirmə-
miş narın torpağını hamarlaya-hamarlaya dodaqaltı nəsə
pıçıldayır, gözlərindən gildir-gildir yaş tökürdü.” Bəli,
bu elə bir mənəvi keyfiyyətdir ki, onu hər adamda
axtarmaq, hər adamda görmək olmur. Onu yalnız səda-
qətli, səmimi, sözü və özü bütövlərdə görmək mümkün-
dür. Şair Qabil məhz belələrindən − bu sırada
olanlardan olmuşdur.
Ə B Ə D İ Y A Ş A R Ə D Ə B İ Y Y A T
183
Qabil Azərbaycan ədəbiyyatına XX əsrin 40-cı illə-
rində gəlmişdir. Artıq XX əsrin 50-ci illərində o, şeir,
ədəbiyyat aləmində peşəkarlığı ilə fərqlənmişdir. XX
əsrin 60-cı illərində Qabil Azərbaycan ədəbiyyatında
aparıcı simalardan biri olmuşdur. Onu da qeyd etmək
yerinə düşər ki, Qabil ədəbi prosesə qoşulanda, daha
doğrusu, gələndə onunla çiyin-çiyinə addımlayan B. Va-
habzadə, N.Xəzri, H.Arif, Ə.Kürçaylı, İ.Səfərli, A. Ba-
bayev və başqaları poeziyada öz isti nəfəslərini,
üslublarını diqqət mərkəzinə çevirə bilmişdilər. Məhz
ədəbi prosesdə layiqincə özünü doğruldan bu aparıcı
simalar içərisində öz dəstxəti ilə seçilmək, bənzərsizliyi
və özəlliyi ilə diqqət mərkəzində olmaq hər şairin işi ola
bilməzdi. Heç şübhəsiz ki, Qabil bu baxımdan seçildi,
fərqləndi və ədəbi mühitin ən parlaq nümayəndələrindən
birinə çevrildi. Nəyin sayəsində? Hər şeydən əvvəl
duyğularını, hisslərini tərənnüm etmək istedadına malik
olması ilə. Həm də bu istedad üzərinə onu da əlavə
etmək lazımdır ki, o, müraciət etdiyi mövzuların hər
birini özünəməxsus üslubda, ifadə və deyim tərzində
çatdırmaq istedadı ilə də fərqlənmişdir. Məsələn, “Və-
tən” mövzusunda yazdığı şeirlərdə Qabil dili, üslubu,
ifadə forması, məslək və əqidə sahibliyi baxımından
bənzərsizdir. O, “Vətən” şeirində yazır:
Bir birindən hər şey qopar, ayrılar−
Ayrılmayan bəs nə var?
Mən,
Vətən!
B U L U D X A N X Ə L İ L O V
184
Bu cür dəqiq fikir söyləmək Qabilin öz xarakter də-
qiqliyindən irəli gəlir. Qabil “mən”inin Vətəndən, Vətə-
nin isə Qabil “mən”indən ayrılmazlığı maddə kütləsinin
itməməsini, heçdən yaranıb heçdən yox olmamağı yada
salır. Bir daha Qabil “mən”inin hətta bölünən atomlara
ironiya ilə yanaşdığını xatırlayır. Bunların hamısının
səbəbi də, nəticəsi də yenə də Qabil xarakterinin bütöv-
lüyündən, bölünməzliyindən irəli gəlir. Ona görə ki, o,
həyat tərzini əqidəsinə tabe etmiş, əqidəsinin içərisinə
paylamışdır. Xarakter bütövlüyü həyat tərzinə, lap
məişətinin hər anına sadiq olmağı təmin etmişdir. O
yazır:
Mən gözümü bu torpaqda açmışam,
Mənim dilim bu torpaqda söz tutub,
İməkləmiş, yerimişəm, qaçmışam−
Dizlərimi qanadanda daş-kəsək
İlk yaram da bu torpaqda köz tutub.
Qabil “Vətən” mövzulu şeirlərində Vətənin şəhəri-
nə, kəndinə, qumlu sahilinə, gölünə, dağına, yaşıl or-
manlarına sevgi və məhəbbətini gizlətmir. Onun üçün
dünyanın bütün gözəllikləri Vətəndən – Azərbaycandan
başlayır.
Azərbaycan torpağı,
Öpüm, öpüm səni gəl!
Axı, səndə görmüşəm
Hər şeyi əvvəl-əvvəl.
Ə B Ə D İ Y A Ş A R Ə D Ə B İ Y Y A T
185
Bu dünyaya sevgi, məhəbbət, bu dünyada hər şeyin
gözəli, bir sözlə, xoş olan nə varsa, onların hamısı Qabil
üçün Azərbaycan torpağından başlayır. O yazır:
Dünya mənə xoş gələr
Həyatın hər bir çağı? −
Sən bir dünyasan demək,
Azərbaycan torpağı.
Qabilin “Azərbaycan torpağı”, “Göygöl”, “Pirşa-
ğı”, “Gül bağı”, “Qoy danışsın təbiət”, “Göyçay narı”,
“Çıxdım Əlincəyə”, “Qız qalası”, “Mərdəkan”, “Bakı”,
“Yardımlıya qonaq gəlin” və s. şeirləri Azərbaycan tor-
pağına bağlılığın ən bariz nümunələri olmaqla şairin tə-
miz, pak, isti və hərarətli nəfəsini oxucunun qəlbinə
toxumtək səpir. Qabil Vətənin gözəlliklərini Vətənin
özünə anlatmaq yolunda heç kəsə bənzəməyən bir üslu-
ba, ifadə tərzinə malik şairdir. Yəni Qabil Vətənlə həm-
söhbət olan şairdir. Məsələn:
Axı, bircə ovuc su deyilsən sən
Anasan, torpaqsan, Vətənsən, Vətən!
Yaxud:
Azərbaycan – çınqısından vulkanınacan,
Azərbaycan – çeçməsindən ümmanınacan,
Azərbaycan – dahisindən adisinədək,
Azərbaycan – fəhləsindən aliminədək,
Azərbaycan – Babəkindən əsgərinədək,
Azərbaycan – Şahdağından düzlərinədək,
Dostları ilə paylaş: |