388
yazmışdım. İlk yazılarıma məsləhət almağımı böyük qardaşım
Abdulla müəllim məhz Əşrəf müəllimi məslələhət bildi. O da
şeirlərimi oxuyub özünün gözəl tövsiyələrini verdi ki, bu da
mənim ədəbi mühitə atılmağımda mühüm rol oynadı.
Gərək sözə həmişə hörmətlə yanaşasan – söyləyir Əşrəf
müəllim. Söz var məhəbbət, sevgi, duyğularını ifadə edir, söz
də var ki, müəllifinə ictimaiyyət arasında nüfuz qazandırır, sər-
hədləri aşır, ailələr arasında körpü salır, ölkələr arasında əlaqə-
ləri genişləndirir və sairə...
Söz də var ki, gücü bütün kəsici alətlərdən təsirlidir. Hətta
atom bombasının dağıdıcı qüvvəsindən də qüdrətlidir... Milyon-
larla qaçqınların acı taleyi, şəhid anaların göz yaşları, Qaraba-
ğın qara gününə bir çarə tapılmaması, həsrətlə yaşadığımız gün-
lərin bir xoş anını görmək arzusunda olduğumuz, dünyada göz
görə-görə gördüyümüz Əfqanıstan, İraq, Misir, Suriya, Livan,
Fələstin v.s kimi müsəlman dövlətlərinin başlarına açdıqları
oyunlar məhz yalan sözlərin, yalan siyasətin nəticələridir.
Əşrəf müəllimin “Söz” şeirində deyildiyi kimi:
...Həqiqəti ört-basdırda sirr saxlayanlar
Bu dünyanı söz selində boğanlar olub.
Gecələri kirpik ilə cırmaqlayanlar
Dodağında söz günəşi doğanlar olub...
Söz də var ki, onu sözlə söyləmək çətin
Söz də var ki, şirinlikdə şəkərdi, qənddi.
Bəlkə elə neçə xalqın, neçə millətin
Taleyinə doğan günəş bir sözə bənddi..
Bu yollarda gör nə qədər aglayan,gülən
Yol gedirəm dalğaları yara-yara mən.
Bircə sözün küləyindən yıxıla bilən
Bir ürəyi tapşırmışam tufanlara mən.
389
Əşrəf müəllimin şeirlərinin tutumu əhatəli olduğundan onun
yaradıcılığında Qarabağ mövzusuna müraciəti hər bir oxucunun
“dərd yükünü” şairlə bir yerdə daşımağa və onu həsrət dünya-
sına aparmağa vadar edir. Musiqi dünyasının zirvəsində duran
Üzeyir bəyin, Xan əminin, Cabbarın, Natəvanın və on minlərlə
insanların məzarları düşmən tapdağı altında bu gün hönkür-
hönkür ağlayır. Əsirlikdə qalan məhbus torpaqları üstündə yağı
düşmənlərin yerişindən, duruşundan o yerlərdə bitən çiçəkləri,
ağacları sanki özlərini matəm günündə hiss edirlər. Çaylarda,
göllərdə suların qəzəblənməsi bir daha ağsaqqal şairimizin
şeirlərində, misralarında aydın şəkildə nəzərə çarpır:
..Sınıb elin qüruru,
Sönüb gözümün nuru.
Sən ey indi bir quru
Ad olan Qarabağım.
Qoşulub bir axına,
Enib Kür qırağına.
Yada yaxın,yaxına
Yad olan Qarabağım...
..Əsrin sərt oyununda,
Bu namərd oyununda,
Siyasət oyununda
Mat olan Qarabağım.
Bir od düşüb taxtıma,
Mənəvi paytaxtıma.
Yanıb qara baxtıma
Qatılan Qarabağım...
Gözəl ağsaqqalımızın yazdığı hər bir şeir insanı çox dərin
düşüncələrə aparır. Adətimizə görə biz həmişə qonaqpərvər
olmuşuq. Bu qonaqpərvərliyin ucbatından biz həmişə əziyyət
390
çəkmişik və çəkirk də. Sovet quruluşu zamanı istər ermənilər,
istərsə də başqa millətlərin nümayəndələri ölkəmizin ən gözəl
yerlərində yaşayardılar və ya işləyərdilər. Onların da hər sözünə
“baş üstə” deyə-deyə başımızı da aldadırdılar. “Baş üstə” nin
ucbatından torpaqlarımızı itirdik, övladlarımızı itirdik. Hər
rayonda bizlərə “Şəhidlər xiyabanı” göz dağı oldu, torpaq ağrı-
sı, torpaq yarası kimi sağalmayan dərdlər yarandı. Bax budur
yenə də dözə-dözə, əzilə-əzilə gedirik.
Şairimizin “Hələ” şeirində deyildiyi kimi:
Çox başkəsənlərə dedik-“baş üstə”
Mütiyik, köləyik, yazığıq hələ.
Qoya bilməsək də, daşı daş üstə
Çoxumuz hazıra nazirik hələ.
İtir ömrümüzün çoxu, görmürük,
Biz bizə tuşlanan oxu görmürük.
Yıxılıb yatırıq, yuxu görmürük,
Köhnə yuxuları yozuruq hələ.
Bu nə bilməcədir, nə sirrdir, Vətən
Yoxsa imtahandan kəsildik, Vətən?
Düşmən pəncəsində əsirdi Vətən,
Dözümlü millətik, dözürük hələ...
Gözəl şairimiz haqqında nə qədər yazsaq da deyərdim azdır.
Çünki hər bir şeir haqqında neçə-neçə kitab yazmaq olar. Ürək-
dən gəlməyən söz ürəyi həmişə incidir. Əgər Qarabağdan yazı-
rıqsa onda ürək qəm, qüssə, kədərlə, dərdlə yüklənir. Sevgidən
yazırıqsa ürək bulaq suyu tək durulur, qərib torpaqda yaşayan
həmvətənlərimizdən yazırıqsa ürək intizarda olur, gözlər isə
yollarda qalır.
Torpaqsevərlərin, vətənsevərlərin ürəklərində bircə istək
çırpınır: doğma torpağımızda, Şuşanın ən yüksək zirvəsinə üç-
391
rəngli bayrağımızı sancmaq! Qoy hər bir insanın ürəyi həmişə
sevinclə döyünsün!
Ürəyim Allah evidir-deyir Əşrəf müəllim. O, Allah evini də
həmişə xoş xəbərlərlə ziyarət eyləyək. Şairin “Ürəyim” şeirini
oxuyarkən bu fikir bir daha aydın şəkildə nəzərə çarpır və
ağsaqqalımıza həmişə də sağlam can, sağlam ruh arzulayırıq
Amin!
Hərdən səhra olan, hərdən bağ olan,
Bir dost kəlməsiylə dönüb dağ olan,
Qisməti-həmişə ağrımaq olan,
Dərmanı-dağların səhər küləyi,
Ay mənim ürəyim, mənim ürəyim..
..Hər sözə inanıb, uyan sən oldun,
Məni quru yurdda qoyan sən oldun.
Bir zaman hamıya həyan sən oldun,
İndi bir köməyi kimdən diləyim,
Ay mənim ürəyim, mənim ürəyim..
Əli Rafiq
“Azad AZƏRBAYCAN”
Müstəqil İctimai-Siyasi Qəzet
27 yanvar 2015-ci il
№12 (2646)
Dostları ilə paylaş: | 
