Microsoft Word leyli v? M?Cnun-nizami g?NC?VI. doc

_______________ Milli Kitabxana _______________ 
233 
 
Gecələr yatmazdı, pərvanələr tək, 
Gecədən çırağa gileylənərək. 
Deyirdi: "Nə zaman qurtaracaqdır, 
Bu gecə fələyin alnında dağdır. 
Mənə qismət olan gecəyə bax bir, 
Bütün varlığımı o, həlak edir. 
Bu uzun qaranlıq gecəyə, inan, 
Bir əlac tapmıram əlacsızlıqdan. 
Qəlbində qalmamış onun hərarət, 
Qorxuram səhəri olsun qiyamət. 
Gülmədim bu gecə gələndən bəri. 
Bari, xoş olaydı onun səhəri. 
Ev uçmuş, çıraq da sönmüşdür bu dəm, 
Bağı talan olmuş bağban kimiyəm. 
Tutaq ki, xoruzun boynu vurulmuş 
Sübhün nəfəsinə, deyin, nə olmuş? 
Tutaq ki, qarının xoruzu öldü, 
Məhlə əzançısı yerə gömüldü, 
Səhər növbətçisi getmişdir hara? 
Yadından çıxdımı onun nağara? 
Ilahi! Məni sən canana yetir! 
Oduna yandığım o şəmi gətir! 
Mənə işıq verər o sevdalı yar, 
Bu zülmət gecəni o işıqladar" 
Dilindən düşmədi səhərə qədər 
Bu duaya oxşar dərdli nəğmələr 
 
 
LEYLİ İLƏ MƏCNUNUN GÖRÜŞMƏSİ 
 
Tezdən duran xosrov səhər vaxtında, 
Sevinclə əyləşdi şahlıq taxtında. 
Günəş ki, eşq ilə öpdü gündüzü, 
O eşqə baş əydi bütün yer üzü. 
Gözlərə nur verən bu işıqlı gün 
Novruz bayramından xoş idi o gün. 
Arzu kəmərini bağlamışdı baxt, 

---

_______________ Milli Kitabxana _______________ 
234 
 
Qüssə dağılmışdı dünyadan o vaxt. 
Leylinin ayağı zəncirdən azad, 
Aləmi ay kimi gəzirdi dilşad. 
Heç kəsdən çəkinib qorxmayan o qız 
Aşkara dərd çəkib, ağlardı yalqız. 
Canı qurtarmışdı ər qayğısından, 
Artıq güdməyirdi onu bir insan. 
Qəlbində alovlar, yanıb ağlardı, 
Nə ata, nə ana qorxusu vardı. 
O, evdə, sarayda, məhəllədə tək 
Gəzirdi, üzünü əllə örtərək. 
Hər dəmdə bir könül axtardığından, 
Hər qəlbə peyam da verirdi pünhan. 
O hər bir fələyə işıq açardı, 
Hər bir nəfəsə də ənbər saçardı. 
O kimi axtarıb yanırdı oda? 
Bircə dostu vardı onun dünyada. 
Ərinin yasını qurtardı, yenə 
Çəkdi qəm evini ata evinə. 
Səbrə qatlaşmağı buraxıb artıq, 
Eşqin pərdəsini atdı apaçıq. 
Şərab şüşəsini sındırıb bütün, 
Suya qalxan tutdu gül kimi o gün. 
Qıfılla bağlanmış o durr, o canan 
Qapını qıfılsız gördüyü zaman 
Çarə axtarmaqda tərpənib zirək, 
Səhhət axtarırdı, çarə gəzərək. 
Hicrədə əyləşib fikir eylədi, 
Zeydi çağırtdırıb, belə söylədi: 
"Bu gün ki, intizar günü deyildir? 
Bu visal günüdür, get yara bildir. 
Dünya nə gözəldir, bir oyan, az yat, 
Get şəkəri gətir, qızıl gülə qat! 
Sərvin qucağında yatır çəməni, 
Lalənin sapına düz yasəməni! 
O gözəl ahunu tapıb tora sal, 
O müşk nafəsini indi ələ al. 

---

_______________ Milli Kitabxana _______________ 
235 
 
Onun tikanından ipək tutaq biz, 
Tozundan qayrılsın qoy ənbərimiz. 
Qoy alım onunla könüldən nəfəs, 
Həmnəfəslərimdən qalmamış heç kəs. 
Pusquya gəlməmiş insafsız əcəl, 
Bir onu görsəydim əcəldən əvvəl". 
Leyli xəznədəki xəzlə ipəkdən 
Bir paltar çıxartdı o nazik bədən. 
Ona layiq olan bir neçə şey də 
Şah kimi götürüb tapşırdı Zeydə. 
Zeyd isə şadlanıb bu hədiyyədən, 
Ucaldı dağ kimi, qalxaraq həmən, 
Bütün paltarları çölə gətirdi, 
Qanadsız hümaya müъdə yetirdi. 
Bütün paltarları verdi Məcnuna, 
Xoş xəbər danışdı Leylidən ona. 
Məcnun bu xəbərdən şadlanıb o dəm, 
Atlanıb düşürdü o talei kəm. 
Dönüb fələk kimi hər bir tərəfə, 
Yerində fırlandı o, yeddi dəfə. 
Onun yeddi dəfə bu hərlənməyi, 
Keçib yeddi çərxi ötdü fələyi. 
Sonra da üzüylə yer süpürərək, 
Şükür səcdəsinə o baş qoydu tək. 
Öpüb o paltarı, yad etdi yarı, 
Sonra da əyninə geydi paltarı. 
Dostluq bulağında aldı dəstəmaz, 
Hicran zillətindən qurtardı bir az. 
Ay kimi parlayan üzünə bax sən. 
Ənbər qoquyurdu xoş nəfəsindən. 
Şer deyə-deyə üz qoyub yola, 
Şəkər dağıdırdı o sağa-sola. 
Dişili, erkəkli bütün vəhşilər 
Onun arxasınca yola düşdülər. 
Məcnunla bir yerdə hamsı durardı, 
Onun ətrafında halqa vurardı. 
Canan qapısına yetişib durdu, 

---

_______________ Milli Kitabxana _______________ 
236 
 
Ordusu da vardı, amma nə ordu? 
Elə bir ordu ki, döyüş zamanı 
Pəncələr olardı qılınc, qalxanı. 
Zeyd xəbər yetirdi o Zübeydəyə, 
Bu qoca xəlifə yumşalmış, deyə. 
Məcnun ki, çəkdiyin qəmə sirdaşdır, 
O bu gün qapında torpaqdır, daşdır. 
Səcdənə düşmüşdür, rəhm et Məcnuna, 
Içəri gəlməyə izin ver ona. 
Leyli bu müъdəni eşidən zaman 
Xərabəyə döndü bu abadlıqdan. 
Çadır dirəyi tək qalxaraq əvvəl, 
Ip kimi sərildi sonra o gözəl. 
Huşsuz vəhşilərdən tamam bixəbər, 
Çadır dirəyi tək qalxaraq əvvəl, 
Şümşad ayağına düşən bir od tək, 
Qonaq ayağına düşdü o mələk. 
Məcnun seyr elədi dərdli cananı, 
Ayaq pərdəsində görüncə canı. 
Naləsi titrətmə saldı göylərə, 
O da huşdan olub yıxıldı yerə, 
Cansız bir dirəkdi o nazik bədən, 
Məcnun da canlı bir ölüydü bilsən. 
Dünyanın səsindən tamam bixəbər, 
Huşsuz uzanmışdı o sevgililər, 
Məcnunla yol gəlmiş çöl heyvanları 
Bu vaxt ortalığa alıb onları, 
Iki sevgiliyə keşik durdular, 
Dağ çənbəri kimi halqa vurdular. 
O qədər çoxdu ki, orda vəhşilər, 
Yol tapa bilmirdi onlara nəzər. 
Oraya gəlmişdi iki-üç insan, 
Onları vəhşilər dağıtdı haman, 
Ortadan çıxaraq yerdə qalanlar, 
Hərəsi bir küncdə gizləndi onlar, 
Orda huşu getmiş o sevgililər 
Qaldılar günorta olana qədər. 

---