Microsoft Word lisonut-tayr ziyouz com doc

LXII 
Hikoyat 

---

Lisonut-tayr. Alisher Navoiy 
www.ziyouz.com
кутубхонаси
27
Bir zo'r pahlavon bo'lib, u hunarsizlikda yagona edi. Choshgohda o'n botmon, 
kechqurun ham xuddi shuncha ovqat yer edi. Bu ikki payt mobaynida yana shuncha 
ovqatlanib olardi. U shunchalik kuchli ediki, hatto mast filga ham shikast yetkaza olardi. 
Ittifoqo, hayot hodisalari tufayli mamlakatda xarobalik yuz berdi. Shu sababli u yerning 
aholisi o'z joyini tark etib, o'zga tomon ketishga majbur bo'ldi. Yo'l qiyinchiliklaridan 
bexabar pahlavon ham ularga hamroh bo'ldi. Yo'l uzoq bo'lib unda badnafs kishilar 
nafsini to'q tutadigan obod joylar yo'q edi. 
Taom yemagan pahlavon birinchi kundanoq o'z holiga aza tutishga kirishdi. Ikkinchi 
kun esa uning jismida madori qolmadi. Ammo uchinchi kun u boyaqish biyobonda jonini 
topshirishga majbur bo’ldi. 
Yana ikki-uch kun mashaqqat tortgach, yosh bolalar ham, hatto ikki bukilgan 
qariyalar ham sabr-toqat bilan yo'lni oxiriga yetkazishdi va obod bir manzilga yetib kelib, 
maqsadlariga erishdi. Pahlavon esa bu azobga bardosh bera olmay, ajal yo'lida nobud 
bo'ldi. 
LXIII 
Kuf(boyo’g’li) uzri 
Kuf o'z ahvolidan shunday shikoyat qildi: 
— Men zaif va ojiz bir qushman, yo'l esa qo'rqinchlidir. Umrimni boshimga qulab 
tushgudek bir vayronada o'tkaribman. Barcha vaqtim anduh va g'am tortish, motamsaro 
kishilar kabi ohu fig'on chekish bilan kechadi. Vayrona ostidagi xazinaga erishish 
umidida necha turli fig'onlar qilib, hatto o'zimdan ketib qolaman. Umrimda shunchalik 
azob-uqubat tortdim, ajab emas, nasibam bir kun xazina bo'lsa. Men ganj umidida 
devonaman, kecha-kunduz vayronani o'zimga makon qilib olganman. Bu uzun yo'lga 
meni undama! Men qaydayu Simurg'u Qof tog'i qayda?!
XIV 
Hudhudning Kufga javobi 
Hudhud unga shunday dedi: 
— Ey ishi makr va hiyladan iborat! Sen bu qilmishing bilan o'z joningga qasd 
qilyapsan! Ko'nglingda amalga oshishi mumkin bo'lmagan puch orzu o'rnashib 
olgan.Uning qo'lga kiritilishi aslo mumkin emas.
Faraz qilaylik, sen xazinani topgan taqdiringda ham, undan boshingga turli balolar 
yog'ilishini, yangi-yangi g'amlarga mubtalo bo'lishingni o'ylab ko'r, ey, o'ziga o'zi dard 
orttiruvchi notavon. Sen o'sha balolar girdobida xoru zorlikda o'lib ketasan, xazina esa 
dushman qo'liga o'tib ketadi. 
LXV 
Hikoyat 
Bir mamlakatda bir devona kishi bor edi. Uning maskani kecha-kunduz vayrona edi. 
Har dam o'sha vayronaning bir yonini qazib, o'z umrini xazinaga erishish umidi bilan 
o'tkazar edi. Ittifoqo, shuncha mashaqqat chekkandan so'ng baxti chopib, u xazinani 
topib oldi. U qaziyotgan chuqurda bir eshik ko'rindi. Ichkari kirgach, katta bir saroyga 
duch keldi. U yerda Faridun, yo'q, balki Qorun xazinasiga teng qirqta xum turar edi. 
Telba bu boylikni ko'rib hushidan ketib qoldi. Shu orada bu erga bir ablah kishi yetib 
keldi. U xazina oldida hushidan ketib yotgan devonani ko'rdi va hech bir ikkilanmay 

---

Lisonut-tayr. Alisher Navoiy