Microsoft Word ohirat ziyouz com doc

"... u dunyo-yu Oxiratda obro‘li va (Allohning) yaqinlaridandir"
, deb maqtagan. 
Bizlar uchun Rabbingdan shafoat tila!" 
Ularga Iso (a.s.) shunday deydi: "Qavmim meni va onamni Allohga sherik qilishdi. Ular 
menga ham ibodat qilishdi. 
Sizlar payg‘ambarlarning eng ustuni va so‘nggisi bo‘lgan Muhammad Mustafo 
(s.a.v.)ning oldiga boringlar. Chunki ul zot o‘z shafoatini ummati uchun saqlab qo‘ygan. 
Qavmi ul zotga ko‘p aziyat yetkazdi. Muborak peshonasini yordilar, muborak tishni 
sindirdilar. Uni jinniga chiqardilar. 
Holbuki, u buyuk Payg‘ambar (s.a.v.) ularning ichida nasl-nasabi eng yuksak va sharaf 
jihatdan eng ustuni edi. Ularning chidab bo‘lmaydigan jafolariga nisbatan Yusuf (a.s.) 
akalariga: 
"U dedi: "Bu kun sizlar ayblanmaysiz. Alloh sizlarni mag‘firat qilgay. U Zot 
rahm qilguvchilarning Rahmlirog‘idir".
Ma’nosidagi Yusuf surasining 92-oyati bilan 
javob bergan". 
Iso (a.s.) Muhammadning (s.a.v.) fazilatlarini shunday ta’riflaydilarki, hamma insonlar 
Rasululloh (s.a.v.)ni tezroq ko‘rishni xohlaydilar. 

---

Qiyomat va Oxirat. Imom al-G’azzoliy 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
29
Darrov Payg‘ambarimizning (s.a.v.) minbari oldiga kelishadi va shunday deyishadi: "Siz 
Habibullohsiz! Habib esa vositalarning eng foydalisidir. Bizga Rabbingizdan shafoat 
so‘rang! 
Chunki birinchi Payg‘ambar Odam (a.s.) oldiga borgandik, Nuhga yubordi. Nuh (a.s.)ga 
bordik, Ibrohim (a.s.)ga yubordi. Ibrohim (a.s.) Muso (a.s.)ga yubordi. Muso (a.s.) 
Isoga yubordi. Iso (a.s.) esa sizga yubordi. Yo Rasululloh (s.a.v.)! Siz qaytarsangiz 
boshqa boradigan kishimiz yo‘q". 
Shunda Rasululloh (s.a.v.) deydilarki: "Alloh taolo izn bersa va rozi bo‘lsa, shafoat 
qilaman". 
"Surodiqoti jalol", ya’ni jalol pardasiga boradilar. Alloh taolodan shafoat uchun izn 
so‘raydilar va ul zotga izn beriladi. Pardalar ko‘tariladi. Arshi a’loda sajda qiladilar. Shu 
holatda ming yil turadilar. 
Alloh taologa shunday hamd aytadilarki, olam yaratilganidan beri hech kim Allohni 
bunday madh etmagan bo‘ladi. 
Ba’zi oriflar aytishadiki: "Alloh taolo olamlarni yaratganda o‘zini ana shunday madh 
etgandi". Arshi a’lo Alloh taologa ta’ziman harakat qiladi. Bu muddat ichida insonlarning 
ahvoli yanada yomonlashadi. Zahmat va mashaqqatlari ortadi. Insonlarning bo‘yinlariga 
o‘zlari dunyoda ochko‘zlik bilan saqlagan mollari osiladi. Tuyasining zakotini 
bermaganlarning bo‘yniga tuya osiladi. Ular yukning og‘irligidan dodlab yuborishadi. 
Sigir va quyidan zakot bermaganlar ham shu kuyga tushadilar. Ularning dodlashlari 
momaqaldiroqdek atrofni tutadi. 
Ekinining zakotini, ya’ni ushrini bermaganlarning bo‘yniga o‘shancha ekin osiladi. U ekin 
bug‘doy bo‘lsa bug‘doy, arpa bo‘lsa arpa osiladi. Oltin, kumush (qog‘oz) pul va boshqa 
tijorat mollaridan zakot bermaganlarga esa bir katta ilon osiladi. U ilonning boshida 2ta 
kokili bo‘ladi. Dumi burniga kirib xalqa hosil qiladi va u odamning bo‘yniga osiladi. U 
ilonning og‘irligi xuddi tegirmon toshidek og‘ir bo‘ladi. Odamlar baqiradilar va bu nima 
deb so‘raydilar. 
Farishtalarga: "Bular dunyoda zakotini bermagan mollaringizdir", deydilar. Bu dahshatli 
hol Oli Imron surasining 180-oyatida shunday xabar qilinadi: