97
olardı ki, milyardlarla pul toplamış yerli varlılar xaici ölkələrdə 100
il üçün torpaq icarəyə alsın, orada istehsal yaratsın və xalqın bir
hissəsini orada yaşamağa və işləməyə aparsın. Lakin buna onun ağıl
və bacarığı, əxlaqı çatmayacaq, halbuki bunu başqa millətlər edəcək.
Ölkə Dünya Ticarət təşkilatına üzv olur, gömrük tarifləri 15 -
25 % aşağı salınır, xarici mallar ölkəni bürüyür, lakin qiymətlər azca
düşür, lakin həddən çox şişirdilmişdir, çünki bizneslər dövlət
məmurlarının olduğu üçün dövlət özü bazara nəzarət, yəni qiymətlərə
nəzarət və kalkulyasiyaya uyğun olmasını tələb etməyəcəkdir; yerli
istehsal və xidmətlər zəifləyir, əksəri sıradan çıxır- bu hal insanların
yenə kasıb yaşamasına səbəb olur, qazandıqları çoxusu məmur və
sahibkarlara gedir. Dövlət öz rolunu düzgün anlamyaraq indiyədək
etdiyi çox zərərli səhvlərini təkrar edir - daxili kommunal və
enerjinin - qaz, elektrik, mazut, benzin, dizel yanacağı qiymətlərini
qaldırır və aşağı salmır. Yerli mallar buna görə bahalı olaraq qalır,
xarici mallarla rəqabət edə bilmir, biznes əsasən ölü vəziyyətə düşür.
Bunun əksinə xarici dövlətlər məhz iqtisadi qanunu düz başa düşərək
tarifləri aşağı salaraq ucuz mal istehsal edir və eksporta çalışırlar,
bununla öz inkişafı və yaşayış səviyyəsini saxlayırlar.
Ölkə elm, texnika və yeni məhsullar istehsal edən deyil, əsasən
tacir- merkantil, kənd təsərüfatı ölkəsi adlanacaq. Yenə də dövlət öz
funksiyasını - qurmaq, idarə etmək nəticəsində büdcə toplamaq deyil,
büdcəni alver vasitəsilə - xaricə xam material satmaqla, xaricdən
əhaliyə göndərilən yardımlar hesabına (ticarət vergilərilə)
dolduracaqdır. Bu isə hamıya iş verməyəcək, işsizlik və kasıblıq
yüksək həddə olacaq, 45 yaşdan yuxarı adamları indi olduğu kimi işə
götürməyəcəklər və bu barədə qanun və hüquqi təminat sistemi də
olmayacaqdır. Səbəb bu olacaqdır ki, biznes dövlət məmurlarının
əlində olduğu üçün onlar da özlərinə qarşı qanun və icra
yaratmayacaqlar. Dövlət öz ənənəvi funksiyalarından ketdikcə imtina
edir və çox sahəni, habelə insan taleyini idarəsiz, başına buraxmışdır.
Bu trendin davamı olaraq dövlət əsasən daha asan və bilik tələb
etməyən alveri – nefti, qazı satmağı öz əlində saxlayacaq, qurmaq,
tikmək, sənaye obyektləri yaratmaq və idarə etmək vəzifələrindən,
habelə səhiyyə, təhsil funksiyalarından imtina etməsi çox ehtimaldır.
Və yaxud formal adı qalacaqdır.
Dövlət rəhbərliyi səhvən belə fikir yürüdür ki, “hər bir biznes
şəxsi olmalıdır, dövlət heç bir ictimai istehsal və s. xidmət yarada
bilməz”. Beləliklə də o daha çox xaricdən kiminsə gəlib yeni
firmalar, istehsal yaratmasına və gəlir almasına razıdır, nəinki
98
özünün əlində olan neft pullarını bu işə sərf etməklə və insanları işlə
özü təmin etməkdə və gəlir almaqda. Rəhbərlərin belə düşüncəsi
üçün xalq çox əziyyət çəkməli və işsiz qalmağa məcbur olacaqdır.
İctimai müəsisələr heç də bazar iqtisadiyyatını ləğv etmir, bazarı
nəzərə almaqla ictimai mənafeyə uyğun daha ağıllı idarəni tələb edir.
Dövlət rəhbərliyi və bütün məmur sinfi öz varlanma, yaxşı həyat
mənafeyini güdərək ölkənin böyük imkanlara malik əhalisindən
effektli istifadə edib dəyərli, qiymətli əmək vasitəsilə hamının yaxşı
yaşamasını və ölkənin həyat səviyyəsinə görə birinci ölkəyə və
dünyada hörmət edilən ölkəyə və xalqa çevirməsinə marağı
olmayacaqdır. Dövlətin xalqdan asılı olmaması və nəzarət
edilməməsi amili Azərbaycanın gələcək bəlalarını daha da
artıracaqdır. Keçmiş tarixin göstərdiyi kimi keçmiş dövlət
rəhbərləri, nazir və icra məmurları, deputatları, partiya liderləri
1990-cı illərdə necə xalq əmlakını-zavod, fabrikləri məhv edib, xalqı
işsiz qoydularsa, torpaqları lazımı dərəcədə müdafiə etməyib
erməniyə təslim etdilərsə, insanları qaçqın və didərginə çevirdilərsə,
keçmişdən gəlmiş və ya yeni rəhbərlər yenə də belə siyasəti davam
edəcəklər. Çünki əsas səbəb (xalqdan asılı olmamaq və ağılın hakim
olmaması) dəyişməmişdir.
Qarabağ və ətraf rayonların hələ də (50, hətta çox ) Ermənistan
əlində qalması çox mümkündür. Çünki onların əlində Böyük
Ermənistan yaratmaq ideyası var onlar ağıllı davranar, hətta yüksək
inkişaf edər və problemlərini tam həll edərlər. Bunun üçün onlara
neft, qaz dolları lazım deyil. Əks adekvat cavab görmədikləri üçün
onların iştahları artacaqdır. ABŞ və Avropa xristian olduğuna görə
və başqa səbəblərə görə bizə konkret hərblə kömək etməyəcəklər.
Hər keçən gün Azərbaycanın zərərinə işləyir. Azərbaycan rəhbərliyi
isə özündə döyüşü hazırlamaq və aparmaq qabiliyyəti və qətiyyəti
görməyərək müharibə ilə bu işi həll etməyəcək. Müharibə etmək
üçün böyük elmi texniki biliklər, ssenarilər, planlar, ağıllı, qətiyyətli
başlar lazımdır. Böyük səhvlər nəticəsində zaman keçdikcə imkanlar
azalır. Lakin bu səhvləri bütün məsul insanlar anlaya bilmirlər.
Ermənilər Azərbaycanlı düşüncəsinə bələddirlər, bu millətdən qorxu
olmadığına tam arxayındırlar. Beynəlxalq aləm də artıq bu hadisəni
unudub və heç maraqlanmır da, hərə öz dərdini ancaq çəkir. BMT
xüsusi qanun çıxarıb ki, 1)etnik qruplar istəməsələr heç bir digər
millətin dövləti onları idarə edə bilməz; 2) habelə etnik qruplara
avtonomiyaların verilməsi və əsas milli dövlətlə müqavilə əsasında
idarəsi haqda qanun verib. Bu əsasla Qarabağ erməniləri ətraf həmin
99
7 rayonu da öz ərazilərinə qatıb qanun vermişlər və Ermənistanla
birlik haqda müqavilə bağlamışlar. Yaxşı şansları gözləməyin
perspektivi yoxdur. Yaxşı şanslar həmişə olmuşdur, məsələn,
Ermənistanda zəlzələ olanda, Ermənistandan Azəriləri qovanda,
onları müdafiə etmək lazım olanda və sonra onları Qarabağda
yerləşdirmək lazım olanda, Rusiyanın 1996-cı ildə Çeçenistanda
terrorçulluğun ləğv edilməsi adı altında apardığı hərbi döyüşlər
olduqda. Bu zaman ən yaxşı imkanlar yaranmışdı. Lakin dövlət öz
qabiliyyətini bildiyi üçün istifadə etmədi, parlamentin öz sözünü
deməyə gücü çatmadı. Gələcəkdə də, məsələn, təbii fəlakətlərin,
böyük dağıdıcı zəlzələlərin, yeni dünya müharibəsinin olmasını,
ABŞ-ın, Nato – nun köməyini və yaxud böyük neft - qaz dollarının
gəlməsini gözləmək və ona ümid etmək mənasızdır. Şanslar həmişə,
hər gün var. Xüsusilə, tutulmuş 7 rayonu başqa dövlətlərdən maneyə
rast gəlmədən döyüşlə almaq mümkündür. Bu tipik müdrik fikirdir
ki, ağlı, qabiliyyəti və iradəsi kifayət olmayan adam kənar
bəhanələr uydurar. Burada yenidən aşkar edirik ki, dövlət məhz
xalqın fikrini eşitmədiyi üçün, özünü ağıllı saydığı üçün, lakin bilik
və qabiliyyətinin, baxışlarının uyğun olmadığı üçün bu imkanlardan
istifadə etməmişdir. Gələcəkdə də bu ehtimaldır.
Siyasət əvvəldən indiyədək səhv aparılmışdır. Tərif edilən
balanslaşdırma siyasəti əsil fəlakət siyasətidir. Bu siyasət həm
Rusiya, həm ABŞ imperializminin mənafelərinə xidmət etməkdir.
Onun nəticəsi isə Qarabağın və 7 rayonun Ermənistanm əlində
qalmasıdır. Qarabağ isə buna görə qayıtmayacaq. Demək, bu siyasət
lazım deyil. Rəhbərin 1993-cü il, atəşgah haqda müqavilə bağlamağa
məcbur olması növbəti böyük səhvin başlanğıcı olmuşdur. Bu həddə
qədər məsələni çatdırmaq lazım deyildi. Bütün vəzifəlilər döyüşü
təşkil edib xalqla birgə dişi və cırnağı ilə torpağı qorumalı idi, lakin
onları dövlət təşkil edə bilmədi. Bu fikirləri o zaman da adi insanlar
deyir və hökumətdən tələb edirdilər. Lakin effektiv idarə nəticəsi
almırdılar. Dövlətin belə bir strategiyası ki - o və Türkiyə
Ermənistanla əlaqələr qurmamaqla onu ağır vəziyyətə salacaq və o
məcbur olub razılaşacaqdır – səhv və xam düşüncədir. Ermənistanın
lazımı ağlı işlədib tam yaxşı yaşamaq və güclü hərbi qüvvəyə malik
olmaq şansları var. Onu ağılsız deyil, özündən ağıllı saymalısan-
yalnız bu halda qalib gəlmək olar.
Ölkə ərazisində quraqlıq dövrlərin uzun olacağını güman etmək
olar. Bunun üçün indidən hazırlaşmaq lazımdır. Mümkündür ki,
parlamentin yeni ictimai palatası yaradılsın, lakin dövlət
Dostları ilə paylaş: |