Microsoft Word s g. temmuz doc
Yüklə 1,27 Mb. Pdf görüntüsü
|
87 de aynı yaklaşım sergilenmekte ve EOKA-B, “EOKA tedhiş örgütü”, “ENOS S’i gerçekleştirmeye çalışan grup”, “cunta oyuncağı” gibi çerçevelerle sunulmaktadır. Basın bu süreçte özellikle tarihsel olarak yaşanan Türk-Yunan çatışmasına atıflarda bulunmuş, ulusal ön yargıları ve şovenist eğilimleri harekete geçirici bir yaklaşım sergilemiştir. Ulusal ön yargılar ve şoven eğilimler harekete geçirilirken kendini olumlu sunma ve ötekini ise olumsuz sunma stratejisi izlenmiş, bu amaçla Yunanistan ve Nicos Sampson “sözüne güvenilmeyen”, “soykırım uygulayan”, “kukla” şeklinde itham edilmişlerdir. Bunun karşısında ise uluslararası hukuka dayalı haklarını savunan, herhangi bir haksızlık yapmayan ve yüksek karakterlere sahip Türkiye ve Türkler yer almıştır. Ortaya çıkan kriz, Türkiye Cumhuriyeti tarihindeki yaşanmış benzer olaylar örnek gösterilerek, Türkiye’nin ulusal çıkarlarından hiçbir surette vazgeçmeyeceği savunulmuştur. Bu amaçla kriz tarihteki olaylarla kıyaslanırken Yunanistan Kurtuluş Savaşı örnek gösterilerek uyarılmaktadır. “Babalarına sorsunlar” başlığıyla yayınlanan baş makalede Makarios’un gidip yerine Sampson’un gelmesinin bir teferruat olduğu belirtilmekte ve Türkiye için Atina’daki Cunta’nın isteğinin ne olduğu, bir olupbitti ile Ege Denizi’ni ve Kıbrıs adasını ele geçirmek gibi bir düşüncelerinin olup olmadığının önemli olduğu ifade edilmektedir. Atina Cuntası’nın böyle bir düşüncesinin olması durumunda bunu yapamayacaklarını, çünkü uluslararası hukukun gerek Kıbrıs’ta gerekse Ege denizinde Türk haklarına karşı yönelecek bir müdahaleye karşı tepki gösterme yetkisini Türkiye’ye verdiği vurgulanmaktadır. Basında bunlar savunulurken şovenist ve ataerkil değerlere vurgu 88 yapılmakta ve bu değerler yüceltilmektedir. Hürriyet gazetesi baş makalesinde bunları şu şekilde ifade etmektedir: …Yapamayacaklardır, çünkü: milli haklarımıza ve milli varlığımıza bir tehlike yöneldiği dakikada Türk milletinin her ferdi, hudutlarda bekleyen Memet’ler kadar Mehmet olur. Yedisindeki çocuk olgunlaşır, yetmişindeki dedenin dizleri tutmaya başlar. Yıllar önce sandığa giren ‘haki’ler o gün çıkar. Ve işte bu, ordumuzun gücünü bir hamlede yüzle değil binle değil, milyonlarla çarpar, büyütür. Yapamayacaklardır, çünkü: bu dediklerimizin hepsinin doğru olduğunu, kendileri değilse bile, Atina’daki generallerin babaları çok iyi bilir. 176 Basında Türkiye’nin ulusal çıkarları ele alınırken özellikle uluslararası anlaşmalara göndermelerde bulunulmuş ve Türkiye’nin gerekirse adaya müdahale edebileceği vurgulanmıştır. Ulusal çıkarlar öncelikli olarak güvenlik boyutu üzerinden ele alınmış, bununla beraber ulusal çıkarların ekonomik boyutuna da vurgu yapılmıştır. Basın Türkiye’nin Londra ve Zürih Antlaşmaları ihlal edilmedikçe, Adadaki Türk toplumunun haklarına ve Türk toplumuna tecavüze yeltenilmedikçe soğukkanlılığını sürdüreceğini vurgulamakta, ancak bunun bir derecesi, bir sınırı olduğunun da altını çizmektedir. Yapılan yorumlarda savaşın arzu edilmediği, ama barışseverliğin her ş eye boyun eğmek anlamına gelmediği, fakat şartların savaşı mecburi hale getirdiği de vurgulanmaktadır. Milli çıkar, milli haysiyet ve şerefle milli itibara vurgu yapan Ecved Güresin köşe yazısında bunu şu şekilde ifade etmektedir: NATO üyeliği yükümlülüğünün de sınırı ve derecesi olması gerekir. Üstelik serinkanlılık milli çıkarlarla, milli haysiyet ve şerefle, milli itibarla dengelenebilirse devam eder. Amerikalılar olsun, ngilizler olsun, özellikle Yunanlılar olsun, Türkiye’nin bu dengelemede titizlik 176 Hürriyet, Babalarına Sorsunlar, 17 Temmuz 1950 89 gösterdiğini tecrübelerle bilirler. Mesele henüz bardağı taşıran ve barışsever Türk milletini çileden çıkaran tehlikeli bir noktaya gelmiş değildir. Ama gelebilir ve eğer gelirse bu sefer Türkiye’yi ne Nixon’un yazacağı mektup ne Kissinger’in gülücükleri, ne de Mr. Callaghan’ın önerileri, ne de NATO ve BM durdurabilir. 177 diyerek tarihteki olaylara gönderme yapmıştır. Türk tarihinin kahramanlıklarla dolu olduğu gerekirse yeni bir kahramanlığın tekrar gösterilebileceği uyarısında bulunulmuştur. Bu arada basında Türkiye’nin Yunanistan’la savaşması ve Kıbrıs’a müdahale etmesi durumunda kimlere güvenip güvenmeyeceği yorumları yapılmakta ve Türkiye’nin böyle bir durum karşısında ulusal çıkarlarını koruyabilmek için kimseye güvenmemesi gerektiği ifade edilmektedir. Hürriyet, baş makalesinde bu konuya şöyle değinmektedir: Önce bir temel gerçeği unutmamak zorundayız: Her milletin kendinden daha sağlam, daha yakın dostu yoktur. Yani ‘Yunanlı ile tutuşursak, bize ş u şu devletler yardım eder’ diyerek yola çıkmanın ne başarı şansı vardır, ne anlamı... Neden anlamsızdır? Alalım ‘Dostumuz, müttefikimiz’ Birleşik Amerika’yı... Bizi desteklemekle Amerikan’ın kazanacağı nedir? Hiç... Aksine tarafsız görülmeye çalışırsa, hem Rusya’yı tahrik etmemiş olur, hem NATO’yu dağılmaktan koruyacağını düşünür, hem de ihtilafın giderilmesinde daha etkili olabileceğini hesaplar... Hayal etmemeliyiz. Dünya kamuoyunda şimdi “Haklı” görünüyoruz. Bu şansı korumalı, fakat karar günü gelince, kendimizden başkasına güvenmeden yola çıkmalıyız. 178 saptamasıyla çıkarlar söz konusu olduğunda dost ve düşmanların da kendi çıkarlarını düşünerek hareket edecekleri, bu yüzden Türkiye’nin de sadece kendi 177 Ecvet Güresin, Hürriyet, 17 Temmuz, 1974. 178 Hürriyet, 18 Temmuz,1974. Yüklə 1,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|