16
müşahidə edilir. Göstərdiyimizdən fərqli olaraq, öyrənilən ərazinin şimal-qərb
qurtaracağında eroziyaya davamlı olan devon dövrü çöküntülərindən ibarət
monoklinal relyefin ətəklərində şərqdəki qədər qalın dellüvial çöküntülər
yoxdur. Lakin burada da monoklinal relyefin ətəklərində az da olsa aşınma
materialları vardır. Bu materiallar şərqdəkinə nisbətən kiçik çınqıllıdır. Şərqdə
isə dellüvial çöküntülər daha çox gillicə və iri kəsəklərdən ibarətdir. Təsvir
etdiyimiz monoklinal bir-birinə paralel şəkildə uzanmış bir neçə tirədən təşkil
olunmuşdur. Onun üzəri eroziyaya davamlı yuxarı təbaşir və aşağı paleosenin
qumdaşı gilli qatlarından təşkil olunduğundan, özündən altda olan gilli qatları
ekzogen proseslərinin dağıdıcı fəaliyyətindən nisbətən mühafizə edir.
Monoklinal relyefin uçurumlu yamaclarında uçqun materialları, səpinti
konusları az, maili yamaclarında isə erozian relyef formaları geniş
yayılmışdır.
Göstərmək lazımdır ki, təsvir etdiyimiz sahədə “səhra qaysağına” rast
gəlinir. Bu aşınma növünə respublikanın şərq yarısında daha çox təsaduf
edilir. Göstərilən aşınmalar üçün alçaq dağlıq qurşaqda iri qayaların olması
səciyyəvidir. Bu aşınma nəticəsində yamaclarda və onların ətəklərində xırda
səpinti materiallarına rast gəlmirik. Deməli, ”səhraqaysağı” bir növ süxurları
daha kəskin parçalanmadan mühafizə edir. stər Arazboyu və istərsə də alçaq
dağlıq sahələrdə gilli süxurlar geniş yayılmışdır. Bildiyimiz kimi, bu süxurlar
eroziya proseslərinin dağıdıcı təsirinə məruz qalır və alçaq dağlıq zonada
meylli yamaclarda eroziya nəticəsində əmələ gələn novalar onun (yamacın)
ş
iddətli parçalanmasına səbəb olur. Nəticədə bedlend relyef forması əmələ
gəlir. Bu relief forması alçaq dağlıq zonanın yamacları üçün xarakterikdir.
Duzdağ, Ağqaya sahəsini, Badamlı rayonunu və s. buna missal göstərmək olar.
Respublikanın mərkəzi hissəsində (Naxçıvan çayının orta axınında) bedlend
tipli parçalanma yamacların mürəkkəbliyinə səbəb olur.
Alçaq dağlıq zonada relyefin formalaşmasında başlıca rol oynayan
denudasiya prosesləri müxtəlif ekspozisiyalarda müxtəlif intensivlikdə gedir.
17
Bu intensivlik müəyyən dərəcədə yamacların meylindən, tektonik
quruluşundan, onları təşkil edən süxurların litoloji tərkibindən asılıdır.
Alçaq dağlıq zonadan şimalda, 1500-2400 metr mütləq yüksəklikdə orta
dağlıq qurşaq yerləşmişdir. Bu qurşaq şimal-qərbdən başlayaraq çox da geniş
olmayan sahə şəklində cənub-şərqə doğru uzanıb tədricən genişlənir. O,
respublikanın şərq yarısında daha geniş sahə tutur.
Bu qurşaqda iqlimin kontinentallığı qismən azalır, atmosfer yağıntılarının
miqdarı bir qədər artır. Odur ki, yuxarıda qeyd etdiyimiz qurşaqlara nisbətən
orta dağlıq qurşaqda eroziya proseslərinin fəaliyyəti daha da artır.
Ə
razinin geoloji quruluşundan danışarkən süxurların litoloji
tərkibininmüxtəlif olmasını qeyd etmişdik. Orta dağlıq qurşaqda vulkanogen
çöküntülərin, həmçinin çökmə süxurların mövcud olduğu sahələrdə aşınma
prosesi şiddətli gedir. Onu qeyd etmək lazımdır ki, vulkanogen süxurlar
yayılan sahədə yamaclar qalın dellüvial çöküntüləri ilə örtülmüşdur. Orta
dağlıq qurşaq əsasən erozion-denudasion və qismən arid-denudasion
mənşəlidir.
Orta dağlıq qurşağın bitki örtüyü yoxsuldur. Yamaclar çox dik vəbəzən
də uçurumludur. Odur ki, denudasion proseslər burada intensiv gedir. Nəticədə
burada ç ılpaq, şiddətli parçalanmış zirvə və yamaclar yaranır. Yamacların
ə
təkləri zəngin dellüvial çöküntüləri ilə örtülmüşdür. Səpinti konuslarına,
çınqıllıqlara, aşınmış süxur qatlarına və s. Qaraquş, Gəlinqaya, Mehri və s.
zirvələrdə rast gəlmək olar.
Respublikanın qərb hissəsində orta dağlıq qurşağın bəzi sahələrini
təşkil edən süxurlar dislokasiyaya uğramış devon və karbon
çöküntülərindənibarətdir. Denudasiya prosesləri nəticəsində burada relyef
formaları morfoloji cəhətdən bir-birindən fərqlənir. Devon çöküntülərinin
yayıldığı yerdə isə əksinə, şiddətli parçalanmışdır. Buna mütləq yüksəkliyi
1700-1800 metrə çatan Təndirli, Xırmancıq, Mehridağ, Qaraqala və başqa
dağların yamaclarında rast gəlinir. Göstərilən dağların ərazisi üçün dar dərələr
18
və təngilər çox səciyyəvidir. Buna misal olaraq Cağazir, Qabaqlıçay və s.
dərələri göstərə bilərik.
Orta dağlıq qurşağın başlıca hissəsi respublikanın şərq
yarısındadır.Burada (Naxçıvançay və Vənəndçay arasında) şiddətli parçalanmış
orta dağlıq qurşaq monoklinal quruluşa malikdir. Respublikanın şimal-qərbində
isə belə relyef dar zolaqla Şərqi Arpaçayın sol sahilində Ardıc dağı
rayonunda inkişaf etmişdir. Sinklinal quruluşlu bu dağ karbon dövrünün
ə
həng daşlarından ibarətdir. Monoklinal relyefin səthi çox maili olub, əhəng
daşları ilə örtülmüşdür. Onun uçurumlu yamaclarının ətəklərində uçqun və
dellüvial mənşəli materiallar toplanmışdır.
Orta dağlıq qurşaqda Şada, Badamlı, Paradaş və başqa dağarası
çökəkliklər yerləşir. Bu qurşaq bir sıra çayların (Naxçıvançay, Əlincəcay,
Gilancay, Vənəndcay, Əyliscay, Ordubadcay və b.) fəaliyyəti nəticəsində şiddətli
parçalanmışdır.
Bu qurşaqda düzəlmə səthləri də geniş yer tutur. Burada ən çox
yayılan 1700-1800 m səviyyəli orta pliosen yaşlı hamarlanma səthləridir ki,
onlar da B.A.Antonov (1953), M.Ə.Abbasov (1966) tərəfindən “Naxçıvan
hamarlanma səthi” adlandırılmışdır. Bu qurşaqda geniş yayılmış düzəlmə
səthlərindən biri də 2000-2200 m yüksəklikdə yerləşən düzəlmə səthləridir.
Onlar da başlıca olaraq Gilançay hövzəsində yerləşdiyi üçün M.Ə.Abbasov
tərəfindən “Gilan hamarlanma səthləri” adlandırılmışdır. Bu düzəlmə səthlərinə
Keçili, Məzrəsuyal və başqa fluvioqlyasial çöküntülərindən təşkil olunmuş iri
maili düzənliklər də daxildir. Düzəlmə səthi aşağı pliosen yaşlıdır.
Orta dağlıq qurşaqda müşahidə olunan maraqlı relyef formalarındanbiri
də karlar, moren və fluvioqlyasial çöküntüləridir. Bu relief formaları Dərələyəz
və Zəngəzur silsilələrində müşahidə olunur. Onlar qədim dağ-dərə
buzlaşmasına aiddir.
Muxtar Respublikanın şimal və şərq hissələrini yüksək dağlıq qurşaq
təşkil edir. Bu qurşaq 1400-3900 metr mütləq yüksəklikdə başlıca olaraq
Zəngəzur və Dərələyəz silsilələrinin suayrıcı hissələrini tutur. Morfologiyasına
Dostları ilə paylaş: |