213
Qədim ərəb təbabətində badamdan qidanın yaxşı həzm
olunması üçün sidikqovucu kimi, badam yağından isə bəzi
xəstəliklərdə sakitləşdirici və ağrıkəsici vasitə kimi istifadə
etmişlər. Badamın bu şəkildə istifadə olunmasına digər
ölkələrin təbabətində də rast gəlinir. Müasir tibbdə şirin badam
emulsiyasından (badam südündən) mədə-bağırsaq yolları
xəstəliklərində sakitləşdirici vasitə kimi istifadə olunur. Son za-
manlar şirin badam mədə xorası xəstəliyində də tətbiq olunur,
çünki badam mədə şirəsinin sekresiyasını zəiflədir. Eyni
zamanda, badam mədənin və bağırsağın peristaltikasını artırmır
(gücləndirmir).
Badam yağı zərif yumşaldıcı təsir göstərdiyindən, ondan
qəbizlikdə də istifadə etmək olar. Xalq arasında badamdan
sakitləşdirici, ağrıkəsici və iltihaba qarşı da istifadə olunur.
Azərbaycanın xalq təbabətində qulaq ağrıları zamanı 2-3 damla
badam yağı damızdırılır. Əczaçılıqda badam yağından mazların
(məlhəmlərin) hazırlanmasında, kosmetikada isə dərinin
yumşaldılması məqsədilə istifadə olunur.
Ə
səb pozuntuları, qarında kəskin ağrılar, kəskin öskürək
zamanı sakitləşdirici və ağrıkəsici vasitə kimi xəstələrə gündə
10-15 damcı badam kəpəyindən (nazik meyvə qabığı) ha-
zırlanmış acı badam suyu içmək məsləhət görülür. Badam yağı
aldıqdan sonra yerdə qalan cecədən (jmıxdan) dərini yum-
ş
altmaq və onu ağartmaq üçün istifadə edirlər.
Fındıq_–_Фундук_–_Corylus_avellana'>Fındıq – Фундук – Corylus avellana, Tozağacı
(Betulaceae) fəsiləsinin fındıq cinsinə mənsubdur. Məlum 15
növündən 7 növü daha çox yayılmışdır. Meşə fındığı yabanı
halda Avropada, Qərbi Asiyada və Şimali Amerikada bitir.
Azərbaycanda meşə fındığı Şəki-Zaqatala zonasının dağətəyi
meşələrində geniş sahələrdə bitir. Dağlıq Qarabağ, Quba-
Xaçmaz zonalarının meşələrində də yabanı fındıq vardır.
Fındıq 7-9 m hündürlüyündə bitən koldur, bəzən ağac
şə
klində boy atır. Mart ayında çiçəkləyir. Erkək və dişi çiçək-
ləri ayrı-ayrı eyni ağacda yerləşir. Fındığın meyvəsi avqust-
214
sentyabrda yetişir. 1 ha sahədən 40-500 kq məhsul yığmaq olar.
Meyvələri yetişənə qədər yaşıl qalır və qərzəklidir. Qərzək
fındığı ya tamamilə, ya meyvənin dib hissəsini, ya da ki,
yarısını bürüyür. Meyvəsi yumru, oval-silindrik və əksərən
uzunsov olur. Qabığı sarı-qəhvəyi və ya tünd darçınıdır. Fın-
dığın ləpəsi ağdır, yağlı və dadlıdır, qırmızı və ya tünd sarı
rəngli pərdə ilə örtülüdür.
Meşə fındığı 5-10 yaşından bar gətirir, 60-80 il ömür
sürür. Təbiətdə vegetativ yolla çoxalır.
Meşə fındığının tərkibində 58-71% yağ, 14-18% asan
həllolunan zülal, 2-5% saxaroza, B
1
və E vitaminləri, dəmir
duzları vardır. Meşə fındığı təzə, qurudulmuş və qovrulmuş
halda yeyilir. Ondan qənnadı sənayesində tort-pirojna, konfet
və karamel üçün içlik, Şərq şirniyyatı hazırlanmasında daha
çox istifadə edilir. Təzə meyvələrini narın sürtgəcdən keçirib,
su ilə qarışdıraraq yüksək qidalı sayılan «süd» və «qaymaq»
hazırlayırlar ki, bu da zəif düşmüş xəstələr üçün məsləhət
görülür. Meşə fındığının ləpəsindən əczaçılıqda və ətriyyatda
işlədilən yağ çıxarılır, qabığından təbabətdə işlədilən kömür
hazırlanır, cavan şivlərindən təsərrüfatda zənbil və səbət
toxunur.
Fındığın müalicəvi xassələri. Fındığın tərkibindəki yağ
qurumayan yağlar qrupuna aiddir. Fındıq zülalı əvəzedilməz
aminturşular ilə zəngindir. Fındığın yağı ayrıldıqdan sonra
yerdə qalan jmıxdan halva hazırlanır. Fındıq qovrulmuş halda
daha da ətirli və dadlı olur. Ondan qənnadı sənayesində şoko-
lad, konfet, tort, pirojna və müxtəlif şərq şirniyyatı hazırlanır.
Xalq təbabətində fındıqdan sidik kisəsi daşları xəstə-
liyində istifadə olunur. Balla fındıqdan revmatizm, qanazlığı və
orqanizmin möhkəmləndirilməsi vasitəsi kimi də istifadə
olunur. Məişət təbabətində fındıq yağı yumurta ağı ilə qarış-
dırılıb yanıqların müalicəsində tətbiq olunur. Saçların möhkəm-
lənməsi üçün onlara fındıq yağı çəkilir. Fındıqdan qurdqovucu
(askarid) kimi, eləcə də südverən anaların südünün daha çox
215
olması məqsədilə yeyilir. Azərbaycanda yandırılmış fındıqdan
qaşın və kirpiklərin boyanmasında istifadə olunur.
Təbabətdə fındığın yarpaqlarından və ağac qabığından
istifadə olunur. Yarpaqlarında 200 mq% C vitamini, efir yağı,
qlükozid mirisitrozid vardır ki, bu da damardaraltma təsirinə
malikdir. Ağacının qabığında efir yağı, aşı və boya maddəsi,
liqnoseril
spirti və betulin vardır. Fındığın yarpaqlarından və
qabığından hazırlanmış tinkturadan varikoz damar geniş-
lənməsi, flebit və periflebitdə, ayaqların trofik yaralarında və
kapillyar hemorragiyada gündə 3-4 dəfə 1/3–1/4 stəkan içmək
məsləhət görülür. Yarpaqlarından hazırlanmış həlimi mədəaltı
vəzinin hipertrofiyasında qəbul etmək olar.
Meşə fındığının quru distilləsindən «L-2 Meşə» preparatı
alınır. Bu, iki fraksiyadan ibarətdir: sulu və qatranlı. Həkim
təcrübəsində bu preparatdan neyrodermit, ekzema, epidermofit
və dərinin üzvi streptokokk zədələnməsi zamanı istifadə olunur.
Fıstıq – Бук – Faqus L. Fıstıq (Faqaceae) fəsiləsinin
fıstıq cinsinə aiddir. 9 növ ağacdan 2 növü yayılmışdır. Qafqaz-
da dəniz səviyyəsindən 2300 m yüksəklikdə subalp qurşağına
qədər meşəliklərdə bitir. Fıstıq meşələri Qafqaz meşələrinin
25%-ni təşkil edir.
Fıstıq aprel-may aylarında çiçəkləyir, eyni zamanda
yarpaqları əmələ gəlir. Meyvələri sentyabr-oktyabrda yetişir və
çatlamış tikanlı qərzəkdən ayrılıb düşür. Meyvəsi 3 tilli, parlaq
qəhvəyi rəngdədir. çərisində açıq bozumtul-qəhvəyi rəngli
ləpəsi vardır.
Fıstıq 40-50 yaşından bara girir, 3-4 ildən-bir bol məhsul
verir, 500 ildən çox ömür sürür.
Fıstıq ləpəsində 30-50% yağ və 20% zülali maddə vardır.
Onu təzə və qovrulmuş halda yeyirlər. Lakin fıstıq ləpəsinin
tərkibində zəhərli qlükozid olduğundan, onu çox yemək
məsləhət görülmür. Fıstıq ləpəsindən yarımquruyan yağ alınır.
Həmin yağ qida üçün, həm də texnikada istifadə edilir.
216
Fıstığın oduncağı bərkliyinə görə şabalıd və palıd odun-
cağından geri qalır. Xüsusi mebel və parket hazırlanmasında
istifadə edilir.
Günəbaxan – Подсолнечник – Helianthus annuus L.
Günəbaxanın vətəni Şimali Amerikadır. Aborigenlər avro-
palılar gələnə qədər orada günəbaxanı becərirdilər. Günəbaxan
toxumlarını qidalarında istifadə edir, yağını saçlarına çəkirdilər.
Avropada günəbaxan ilk dəfə XVI əsrin əvvəllərində ispanlar
tərəfindən Madrid botanika bağında becərilmişdir. Qərbi
Avropa ölkələrində günəbaxan bir neçə yüz illər bəzək bitkisi
kimi əkilirdi. Günəbaxan Rusiyaya I Pyotrun vaxtında gəti-
rilmiş və 10 illərlə bəzək bitkisi olmuşdur. XIX əsrin birinci
yarısının sonunda Saratov quberniyasında kəndli Bokaryev
günəbaxan bitkisi əkib ilk dəfə onun toxumundan yağ almışdır.
Tezliklə günəbaxan Rusiyanın mərkəzi və cənub rayonlarında
yayılmağa başladı. XX əsrin əvvəllərindən günəbaxan Ru-
siyada geniş miqyasda becərilməyə başlandı və hazırda bitki
yağları içərisində əsas yer tutur.
Günəbaxan yağının qidalılıq dəyəri onun kimyəvi tərkibi
ilə müəyyən olunur. Günəbaxan yağının qliseridləri palmitin,
stearin, araxidon, liqnoserin, olein
və linol turşularından təşkil
olunmuşdur. Yağdan başqa günəbaxan toxumlarında 13,5-
19,1% zülal, 23,9-26,5% karbohidrat,
2%-ə qədər futin və 1,5% aşı maddəsi vardır. Günəbaxan
yağından müxtəlif qida məhsullarının hazırlanmasında istifadə
olunur. Rafinadlaşdırılmış günəbaxan yağından təkcə aş-
bazlıqda deyil, həmçinin, marqarin, balıq və tərəvəz konservləri
istehsalında da istifadə edilir.
Günəbaxanın müalicəvi xassələri. Günəbaxan toxum-
larından azad edilmiş səbətdən pektin alınır. Bu pektin mədə-
bağırsaq xəstəliklərində nəzərdə tutulan dərmanların əsasını
təşkil edir. Təmizlənmiş günəbaxan yağı əsas kimi bəzi
məlhəmlərın, yağlı məhlulların və plastırların tərkibinə daxildir.
Dostları ilə paylaş: |