Adiləә
192
DÜNYA MƏӘNƏӘM
Dünya – güzgüdəәn boylanan
məәnəәm əәslindəә.
Üzbəәüz dayanıb
gözləәrinin içinəә baxıram,
İtirəәm dəәrinliyindəә,
o da itir məәndəә.
Bu itkiyəә yer çəәkimi dəә deyirləәr,
əәslindəә zamanın təәrəәzisidir.
Məәn ağır gəәldiyimçün gedirəәm,
dünya qalır.
Bilirəәm, həәr “məәn” gedəәndəә
o yüngülləәşir.
Axırda küsdürüb
yola salacaq,
təәk qalacaq, toz olacaq –
məәnsiz, insansız.
Dünya – məәnəәm əәslindəә.
Yuxuma yağış yağır
193
SAĞ İKƏӘN XATIRLA MƏӘNİ
Ömür boyu kündəәləәdim ümidləәri,
bir təәndirəә yapammadım.
İtirmişəәm yollarında taleyimi –
tapammadım.
Qəәlbiməә əәkdiyin sevgi ağacı
çiçəәkləәmir neçəә ildir.
Çünki, səәnin həәdiyyəәnləә –
göz yaşıyla suvarıram o ağacı...
Məәnim qəәlbim bir məәzardı bu sevgiyəә, –
məәzarın da üstü açıq.
Ya gəәl qaldır bu məәzardan o sevgini,
ya da bağla –
təәki gəәl çıx!
Səәn gedəәndəәn taleyimdəәn,
vaxt dayanıb məәnim üçün.
Üz arabir güləә bilir,
qəәlb ağlayır səәnin üçün.
Bəәdəәn həәrdəәn sevinir, ruh əәzilir
eşqin ağırlığından.
O sevginin kölgəәsindəә
ümidimi bağlamışam qəәdəәriməә,
arzuları həәbs etmişəәm kəәdəәriməә.
Bu sevgi kül edib məәnim qəәlbimi,
səәn dəә inadınla külümü ovma.
Bu sevgi qapına gəәtirib məәni,
məәhəәbbəәt xəәtrinəә qapından qovma.
Adiləә
194
* * *
Ağlatsa da məәni hey acı-acı,
qəәlbim məәhəәbbəәtin olub möhtacı.
Yoxsa bu sevgiyəә heç ağlamazdım,
həәr gecəә yataqda zalım həәsrəәti
səәnin sevgin bilib qucaqlamazdım.
Artıq çəәksəәləәr dəә dar ağacına,
təәrəәddüd etməәrəәm heç, gedəәcəәyəәm.
Keçmişi xatırlayıb,
gəәləәcəәyəә bel bağlayıb,
bu günəә SƏӘN deyəәcəәyəәm.
Kimsəә yaxınlaşıb adımı sorsa,
məәn səәnin adını söyləәyəәcəәyəәm.
Zamana fürsəәt deyibləәr,
səәn fürsəәti zaman bildin.
Beş dəәqiqəә vaxt istəәdim
gözləәrinəә baxmaq üçün...
Vaxt istəәdin səәn dəә məәndəәn...
Qorxdun...
məәni yenidəәn sevməәkdəәn...
gözləәrindəәn könlünəә axacaq bu sevgidəәn,
keçmişdəәn, gəәləәcəәkdəәn, indidəәn...
Neçəә ildir o vaxt tamam olmadımı?
Bircəә dəәfəә xatırlayıb sevəәnini
heç gözləәrin dolmadımı?
Deyirdin, həәsrəәtiməә dözəә bilməәzsəәn məәnim,
indi uzatdığın vaxt məәnəә olubdur qəәnim.
Yuxuma yağış yağır
195
* * *
Tez-tez xatırlayıram...
Dəәnizin kəәnarında rəәngləәri seyr edəәrdik.
Səәn sevəәrəәk seyr edəәrdin dəәnizin mavisini,
məәnsəә səәnin gözləәrinin qarasını...
Səәn rəәngləәri yazardın yaddaşına,
məәn dəә səәni.
Bir zamanlar o dəәnizin kəәnarı dəәm gəәtirəәrdi bizəә.
indi səәnsiz qəәm gəәtirir...
Sevgimizi qayalara yazardıq – daşa dönüb,
həәr il gedib baxıram, üzəәrini yosun örtüb...
Suya söyləәnəәn sevgmiz sular kimi lal olub...
Gecəәləәr ay, gündüzləәr gün
bizsiz doğub o yerləәrəә,
nəәm qumlara çəәkdiyimiz “ürəәk”ləәri dalğa yuyub...
Aylar keçib, illəәr ötüb,
baxışların xəәyalımdan silinməәyib,
o baxışlar bəәxtimin vaxtını alıb.
Sözləәrin qəәlbiməә ümid verməәyib,
gözləәrin vaxt verib, bəәxtimi alıb.
Bilirəәm ki, neçəә sevgi bəәxtiyarı,
neçəә sevgi intiharı görmüsəәn səәn –
yaşamlara, ölümləәrəә dəәyəәcəәk bir səәnəәm üstəә.
Biləәsəәn ki, sevgimizin yadığarı
o saralan varaqları
yatırmışam neçəә gecəә sinəәm üstəә...
Biləәsəәn ki, gördüyün o ləәkəәli ay,
səәnin xoşbəәxtliyin üçün
üzünəә pəәrdəә çəәkmişdi,
o ləәkəәni son çıxış yolu seçmişdi.
Arzum budur, bir dəәfəә insafa gəәlib,
yadına sal, ikicəә səәtirləә məәni.
Küsməәyi unudub, həәsrəәti silib,
nəә olar, sağ ikəәn xatırla məәni.
GƏӘLDİM GEDİRƏӘM
Adiləә
196
Məәn yoxdum bu dünyada,
Gəәl! – dedin, gəәldim.
Yedim,
yatdım,
oyandım,
addım atdım...
Səәn oldun sağım, solum,
səәn oldun gerçəәyim, yuxum.
Danışdım, güldüm,
Sus! – dedin.
İçimdəә bir haray,
dodaqlarım möhürlü,
lal kimi yaşadım.
Gecəә ümid bağladım səәhəәrəә,
səәhəәr dəә bir ip uzatdım gecəәyəә.
Sevdim,
sevilməәdim.
Ağladım,
ağlatmadım.
Boylandım dünyanın pəәncəәrəәsindəәn,
ayaqlarımdan çəәkdin,
geri çevirdin yolumu...
Get! – dedin.
Bir yanğı böyüdü ürəәyimdəә,
ölürəәm...
Yuxuma yağış yağır
197
BU GÜNDƏӘN
Neçəә illəәr gözləәmişəәm səәsini,
Yad eləәdim məәnəә doğma kəәsimi.
Gəәl ümidim, səәnsizliyin yasını
Gec dəә olsa atacağam bu gündəәn.
Susammıram, sevəәn qəәlbin səәsiyəәm,
Kökləәnmiş bir tarın sarı simiyəәm.
Səәnsiz cadar olmuş torpaq kimiyəәm,
Seləә-suya çatacağam bu gündəәn.
Sınaqlar yaşadım əәzab donunda,
Ömür səәrf eləәdim vəәfa yolunda.
Çox çəәkdim cəәfanı, indi – sonunda
Gəәldin, səәfa tapacağam bu gündəәn.
Dostları ilə paylaş: |