Adiləә
198
SON DƏӘFƏӘ DEYİRƏӘM, SEVİRƏӘM
Heç kimi sevməәdim səәnin qəәdəәr,
Heç kiməә ağlamadı gözləәrim.
İndi təәkəәm,
səәninləәdir ürəәyim.
Üzünəә baxıb sevdiyimi söyləәməәdim.
Gün keçdi, həәsrəәt çoxaldı,
ömür keçdi, gəәnclik itdi...
Hara getsəәm yanımdaydın.
Bir günəәşdəә yandıq,
bir yağışda islandıq,
bəәzəәn sabahı dirigözlü açdıq...
Səәn dəә məәnəә açmadın qəәlbini,
heç olmasa aç yuxularını.
Yuxularına gəәlim,
üzünəә toxunum,
ruhuna dolum...
Saatlar durub, gecəә keçmir,
öskükürəәm, sinəәm sökülür,
Səәnsiz sabahkı günüm dəә
səәnli bu gecəәmin qəәlbindəәn
beləәcəә sökülür.
Ürəәkdəәn sevdim,
ürəәksiz gedirəәm.
Bu təәrəәfdəә sevgimiz,
o təәrəәfdəә ayrılıq,
məәn ortadayam,
heç bilmirəәm hardayam,
nəә haldayam.
Gedirəәm, sevdiyim!
Yuxuma yağış yağır
199
Göy üzündəәn səәnəә
söyləәməәdiyim sevgimi
göndəәrəәcəәyəәm.
Qəәlbinəә çatanda səәn dəә cavabını
göy üzünəә söyləәrsəәn.
Boğazında cümləәləәrin
düyünləәnməәsin,
göz yaşların axmasın,
məәnəә heç sevgi iləә
baxmayan gözləәrindəәn.
Səәni ilk gördüyümdəә
sevdiyim kimi sevirəәm,
Ürəәyim çırpınır,
gedirəәm,
İlk vəә son dəәfəә deyirəәm.
Sevirəәm, sevirəәm...
Adiləә
200
KÖNLÜMƏӘ ƏӘSƏӘN KÜLƏӘK
Bir küləәk əәsdi könlümün qapısında –
sevgi adına.
Saxlayıb soruşdum
buralara çatanadəәk haralarda əәsdiyini.
Susdu... gözləәri anlatdı həәr şeyi.
Anladım... gəәmisi harda lövbəәr salsa,
bu küləәyin o limanda əәsdiyini.
Bir şeyi dəә oxudum
o küləәyin baxışında...
İsanın nəәfəәsini, Davudun səәsini,
Musanın əәsasını, Məәhəәmməәdin duasını...
Dəәnizləәri, səәhraları dolanmışdı
başında eşqin havası.
Fəәrqi yoxdu onun üçün...
təәki orda sevgi olsun...
Çox çiçəәkləәr iyləәmişdi –
güləә bəәnzəәr.
İçindəә ağlayan boşluğu kiritmişdi...
Bəәdəәnini uyutmuşdu,
ürəәyini soyutmuşdu...
Dönəәndəә dəә həәr limandan
xaşxaşların, laləәləәrin həәsrəәtini gəәtirmişdi...
Dəәnizləәrin duz qoxusu,
limanlarda yaşadığı sevgiləәrin təәr qoxusu
ürəәyini vurmamışdı...
Nadanlığı ürəәyindəә çürütmüşdü,
Yuxuma yağış yağır
201
insanlığa tumar çəәkib böyütmüşdü.
Bir sevgi əәsdi könlümün qapısında –
insanlıq adına...
Bu küləәyəә kimi məәhəәbbəәt deyir, kimi səәadəәt...
Məәnim üçün sevgi əәn ali hissdi,
ey könlüməә əәsəәn küləәk!...
NƏӘYƏӘ GƏӘRƏӘK
Həәr söz dəәyir qəәlbiməә çox dəәrindəәn,
Yaralayır, qan verir yüz yerindəәn.
Məәn yazığın kəәm-kəәsir qəәdəәrindəәn
Bir xəәbəәr verməәyəәn tel nəәyəә gəәrəәk?!
Ömür keçdi, yar düşdü məәndəәn uzaq,
Həәmdəәm dəә yox, gecəәləәr ulduz sayaq.
Payız gəәldi, yaydan soruşmayaraq,
Saçı oxşamayan yel nəәyəә gəәrəәk?!
Gül-çiçəәk hörülsəә başımın tacı,
Tikanı batmasa, verməәsəә acı.
Yüz dəәstəә bağlansa dəәrdim əәlacı,
Sevdiyim verməәyəәn gül nəәyəә gəәrəәk?!
Dünyanın astarı üzündəәn baha,
Xoş niyyəәtin olsun, batma günaha.
Baş alıb gedirəәm uzağa daha,
Bülbülü olmayan gül nəәyəә gəәrəәk?!
Adiləә
202
BUGÜN YAĞAN YAĞIŞ DEYİL
Bugün yağan yağış deyil,
Buludlardan
çəәtiri olmayan qadının
başına süzüləәn göz yaşlarıdır.
O qadın itəәləәyib
ayağı altından torpağı bu gecəә...
Yarımçıq ömrünün
qapısı arxasında gizləәnəәn ölüm,
ölümün arxasında gizləәnəәn
qorxulu gülüş
qucaqladıqca ruhunu
dəәhşəәt bürüyüb üzünü,
yumub gözləәrini...
Masanın üstündəә sızıldayan şamın
sarı işığından bəәdəәni üşüyüb...
Bu gecəә ruhu da bəәdəәninin həәbsindəәykəәn
dözməәyib bu həәyata...
Axırda –
asıb özünü yuxuda...
Gözləәri qaraldıqca
qarşısında açılan səәhnəә cəәhəәnnəәm yox,
arzularının xəәritəәsi olub...
Qaldırıb Allaha sağ əәlini,
sol əәliləә çəәkib boynundakı ilgəәyi...
Allahın məәləәkləәri ağlayır o qadına,
bugün yağan yağış deyil...
KÜSKÜNLÜYÜN ONA DEYİL
Yuxuma yağış yağır
203
Küskünlüyün ona deyil,
bəәxtinəә yağan yağışlara,
alnına quş qanadı kimi qonan qırışlara.
Onsuzluğuna,
çarəәsizliyinəә...
ƏӘlin dəәysəә sevinəәcəәk
ağ şalının əәtəәyinəә
düyünləәnəәn taleyinəә...
Küskünlüyün ona deyil, qəәləәməә.
Yazır ki, “Səәsiməә payız gəәlib,
səәsim yarpaq-yarpaq tökülür,
səәn gəәl, həәsrəәtin getsin”...
Gəәlməәsəә dəә, küskünlüyün ona deyil,
səәni qəәləәməә, kağıza əәsir edəәn evinəә.
Qadınsız evinin divarları soyuq,
döşəәməәsi toz...
Silinmir,
Silinsəә, neçəә qat dəәrd çıxarıla gəәrəәk.
Yataq otağının qapısı ağır...
Açılmır,
əәl atsan dəәstəәyinəә qəәm töküləәcəәk...
Küskünlüyün ona deyil, qəәribliyəә.
Qürbəәtdəә ağlamaq da olmur...
Gözyaşlarını buludlarda gizləәtmisəәn,
o gəәlsəә, yağdıracaqsan.
Həәləә ki, qovrulursan...
Küskünlüyün ona deyil, günəәşəә.
Eyni onun kimi –
Dostları ilə paylaş: |