Adiləә
210
YENƏӘ YUXU TUTMADI
Bu gecəә yenəә yuxu tutmadı.
Ümidləәrimi dəәrman kimi
damcıladıb gözləәriməә
baxdım sabaha.
Xəәyallarım
əәsir torpaqlarla səәsləәşdi,
uzanıb getdi,
haçalandı, əәyildi,
dönüb özündəә birləәşdi.
Hamı gecəәni yaşadı,
məәn sabahı gözləәdim.
Sübhün nəәsimi
son akkordla bitirdi
gecəәnin Şüştəәr təәsnifini,
çəәkdi ruhumda
Xocalının rəәsmini.
Bu gecəә yenəә yuxu tutmadı.
* * *
Gündüzün azadlığından gecəәnin həәbsxanası daha azaddır.
Yuxuma yağış yağır
211
MƏӘHƏӘBBƏӘT ÜÇBUCAĞI
Bu həәyat bir tamaşadır, bilir İlahi,
Sevəәnləәrin ürəәyinəә çəәkdirir ahı.
Səәni sevəәn qovur səәni, səәn sevdiyini,
Qovhaqovun töküləәcəәk kiməә günahı?
Bu məәhəәbbəәt üçbucağı necəә əәzabdı,
Gözləәrimdəәn oxunanlar fəәrqli qəәzəәbdi.
Sevəәn yaxın, seviləәnin sevdiyi uzaq,
Bu dünyanın oyunları vallah əәcəәbdi.
ƏӘtəәkləәrdəә daşınanlar ağırdı – daşdı,
Ürəәkləәrəә yük olanlar gözdəәki yaşdı.
İstəәyirsəәn yaşı töküb, daşı atasan,
Başın tutur aradakı o başıdaşlı.
Gecəәləәr dəә həәyat adlı burulğandayıq,
Yolu tapmır bu dəәnizin qoynunda qayıq.
Təәk gəәlmişik, təәk gedəәrik, Allah da təәkdir,
Biz dünyanın sevgi adlı oyunundayıq.
Adiləә
212
ÜMİDİ HƏӘDİYYƏӘ VER
Unudulmur həәrdəәn itəәn baxışın,
Oda yaxır məәndəәn ötəәn baxışın,
Getməә, bölür həәsrəәti təәn baxışın,
Gedəәndəә ümidi həәdiyyəә ver, get.
Ürəәyin alışsa qar istəә məәndəәn,
Deməә yay fəәslidir, var, istəә məәndəәn.
Bülbülləәr bəәsləәrəәm, xar istəә məәndəәn,
Gedəәndəә ümidi həәdiyyəә ver, get.
İstəәsəәn yüz dəәfəә başına dönüm,
Sapanddan atılan daşına dönüm.
Ağlasan gözünün yaşına dönüm,
Gedəәndəә ümidi həәdiyyəә ver, get.
* * *
Səәn heç varlığını bilməәdiyin birinin yoxluğunda
darıxdınmı?
Yuxuma yağış yağır
213
YAZMAĞI SEVİRƏӘM
Yazmağı sevirəәm.
Həәr sözün arxasınca qapı-qapı yollanıram,
Həәr misranın arxasınca küçəә-küçəә dolanıram.
Bəәzəәn qarşıma çıxan yavan sevgi hekayəәləәrinəә əәl
yelləәyib,
ya da xəәyanəәti görüb qaçaraq uzaqlaşıram “eşq
zirvəәsi”ndəәn.
Bəәzəәn yetim bir arzunun saçlarına sığal çəәkirəәm tindəә,
bəәzəәn yollara düşürəәm dəәrdin həәsrəәtindəә.
Bəәzəәn ayağıma dəәyəәn daşı,
ümidləәrimi dara çəәkəәn ipi tumarlayıram.
Bəәzəәn sevinc kimi qucaqlayıram kəәdəәrimi,
ya da həәr addımbaşı qamçılayıram qəәdəәrimi.
Bəәzəәn sevgi pay kimi çıxır diliməә,
vicdanım geri yollayır təәsadüfəәn qəәləәmimın ucuna düşəәn
sevgi romanını.
Bəәzəәn bir şeirin arxasınca qəәlb-qəәlb gəәzirəәm,
yazdığımı balam kimi sevirəәm,
ürəәyimin xatırəә dəәftəәrinəә sıralayıb düzürəәm.
Yazmağı sevirəәm.
Adiləә
214
TOY MAHNISI
Aylar keçir, il dolanır,
Sevəәn həәsrəәtəә dayanır.
Bu evdəә toy şamı yanır,
Bugün sevəәnləәr qovuşur.
Yaxanda çiçəәyin, gülün,
Gülüş səәpəәləәsin, gülün.
Bülbül iləә doğma gülü –
Bugün sevəәnləәr qovuşur.
Bulaqlar qaynayar, coşar,
Sevgi nəәğməәləәri qoşar.
İki gəәnc vüsalı yaşar,
Bugün sevəәnləәr qovuşur.
* * *
Hissin qızğın at olsa, ağlını yüyəәn eyləә...
Yuxuma yağış yağır
215
QƏӘLBİNİ SIXAN KƏӘDƏӘR
Qəәlbini sıxan kəәdəәr,
edir səәni dəәrbəәdəәr.
Danışdıqca ürəәyin ağlayır acı-acı…
Deyirsəәn, gəәl danışım səәnəә dəәrdimi, bacı.
Yazarsan bəәlkəә bir gün xatlrəәnəә adımı,
məәni heç anlamayan
doğmamı, həәm yadımı,
özümü dəәrk edəәndəәn qəәlb evimi qovuran
atəәşimi, odumu.
Məәni doğan anam da
xəәbəәrsiz oldu məәnim əәsl həәqiqəәtimdəәn.
Günahlandırdı məәni,
həәr gün keçib qarşıma
yamanladı, danladı.
Axı məәni dünyada hansı qadın anladı?...
Duymadı övladımın anası bircəә dəәfəә
qəәlbimin istəәyini,
ocaqda közəә dönüb necəә alışdığımı,
bilməәdi gözləәrindəәn oxumaq istəәdiyim
bir eşqin həәvəәsiləә yanıb tutuşduğumu.
Bugünəәdəәk düşmüşəәm o eşqin arxasınca...
Heç kimsəә gözləәrimdəә bu arzunu görməәdi,
ürəәyiməә məәnim təәk sevəәn kimsəә girməәdi.
Sevgi torpağa düşəәn bir su damlası kimi,
məәn o su damlasını udan qupquru torpaq.
Sevgi yamyaşıl ağac,
məәnsəә saralan yarpaq.
Bir çiçəәk dəә açmadı o ağacda nəәdəәnsəә,
bir yanım boş qaldı hey,
susub qapıldım hissəә.
Hamı yatdı gecəәləәr,
Dostları ilə paylaş: |