Yuxuma yağış yağır
227
ƏӘlvida, ey məәləәyim! ƏӘlvida... bir dəә səәnin
işıqlı dünyanda görüşəәnəәdəәk.
* * *
ƏӘn xeyirli övladını –
yuxumu qoru, Allah!
Tökülürkəәn gözləәrimdəәn
tökür gözləәrimi.
Bir kəәlməәyəә sığdırdığın ömrümün
səәssiz həәrfləәrini qoru, Allah!
Üstünlüyündəә sözüm bitir...
Yerin üstündəәki məәn,
məәndəәki neçəә xəәritəә...
Buludların altında məәn,
məәndəәki neçəә xəәzinəә...
Xəәritəәni qorumadım,
xəәzinəәmi qoru, Allah!
Adiləә
228
DEYƏӘCƏӘKDİM
Ver əәlini əәliməә
“gedəәk üzüküləәyəә” –
yamaclardan bac almağa.
Çıxaq gedəәk məәhəәbbəәtin
zirvəәsinəә ucalmağa –
deyəәcəәkdim...
Duyğum anam,
ağlım atam...
Bilmirəәm ki, hansın atam?
Anam od olub yandırır
ürəәyimi,
atam su töküb söndürür.
Unut məәni...
məәn alışdım
məәhəәbbəәtəә ac qalmağa...
atam deyir
tut əәlindəәn təәnhalığın,
get,
birlikdəә qocalmağa.
Yuxuma yağış yağır
229
* * *
Səәnsiz...
daha neçəә gecəәyəә salam verəәcəәyəәm,
yanan qəәlb evimin atəәşindəә üşüyəәcəәyəәm?
Başım üstəә bir-bir ulduzlar sönəәcəәk,
arzularım gözləәrimdəәn töküləәcəәk...
Səәnsiz...
daha neçəә danım söküləәcəәk?
İtdikcəә ümidləәrim
yoxluğun bir xəәncəәr kimi
saplanır ürəәyiməә...
Səәnsiz...
torpaq, hava, od, su... nəәyiməә?...
Nəәyiməә gəәrəәk? –
nəәfəәs-nəәfəәs ölürəәm...
Bilirəәm, böyük sevgiləәr dildəә yox,
könüldəә yaşanarmış...
yəәni xəәyallarda – səәnsiz...
* * *
Günəәşin işığında qaranlıq batdı gözləәriməә...
Ruhum iləә qoxuladım həәr ağacı, yarpağı,
ovucladım göy üzünün ürəәyini – torpağı.
Adiləә
230
AŞİQİNƏӘM
Danışmırsan, ürəәyindəә söz bişir,
Gözləәrindəәn baxışıma köz düşür.
Dilindəәn az qala bir söz sürüşür:
Aşiqinəәm!
Deyir: bu dəәryada üzəәrmi gəәmim?
Səәnin o qəәlbindəә bitəәrmi qəәmin?
Bitəәrsəә... vüsalın yetəәrmi dəәmi?
Aşiqinəәm!
Deməә, dəәrya, selindəә boğulmaram,
Yaz günüyəәm, məәn boranda doğmaram.
Səәn məәn oldun, məәn artıq məәn olmaram,
Aşiqinəәm!
* * *
Məәnim yüküm fil yuku,
daşıyarmı tısbağa?
Dizləәrim qırılıbdır,
iməәkləәrkəәn
oxşayıram uşağa.
Ey toxunma duyğusu,
itib qapımın açarı.
Günəәş doğmur bu şəәhəәrəә
keçməә hasarı.
Yuxuma yağış yağır
231
TƏӘKLİYİMDƏӘ SIXILIRAM TÜNLÜKDƏӘN
Həәrəә bir dəәsmal götürüb,
yığılır dörd təәrəәfiməә
öz bəәxtini ağlayır.
Dünəәn qırmızı geyinəәn
bügün qara bağlayır.
Məәn kiminləә dəәrdləәşim?
Çıxım gedim sahiləә,
Xəәzəәrləә söhbəәtləәşim.
Bu da sahil... bu da Xəәzəәr,
Birinəә məәzar olar,
o birin bəәxtin bəәzəәr...
Gözləәrimi yumuram,
dalğalara qoşulub
sahiliməә axıram.
Üfüqdəәki iki rəәsməә baxıram.
Biri günəәş, biri ay –
bir-birini tanımırlar...
Bircəә dəәfəә görüşməәdi,
sevdiyinəә yetişməәdi
heç biri.
Fırtınalarda boğulan
ayım kimi,
ilim kimi...
Bir gün məәn dəә unudulsam
ölüm kimi
kim yadıma salar, Allah?!
Səәni – məәni...
AĞLADI
Adiləә
232
Nəә tez keçdi bu keçəәn il...
Yoldaş getdi, yol ağladı.
Bir çiçəәk dəәrməәk istəәdim
canım üçün – kol ağladı.
Qucaq açdım sevdiyiməә,
qol ağladı.
Kövrəәldim... baxdım buluda
gözüm ondan bol ağladı.
Nəә tez keçdi bu keçəәn il...
Gözüm doldu, yaş ağladı,
bircəә şeir yazdım səәnəә,
çatıldı yüz qaş – ağladı...
Səәbir, səәbir, səәbir dedim,
səәbrim çatdı, daş ağladı.
Dedim, girim, torpaq altda,
gedəәn o sirdaş ağladı...
Yuxuma yağış yağır
233
GECƏӘNİ SABAH ELƏӘDİN
Gecəәni sabah eləәdin
arzuları böləә-böləә.
Bilmirəәm, nəәləәr olacaq
bundan beləә.
Açılacaqmı düyünü
bəәxtimizin,
atılacaqmı təәməәli
taxtımızın?...
Şirin sözün uzaqlardan
tumar çəәkir saçlarıma –
sevinir ipəәk telləәrim.
Gözləәrinin həәsrəәtiyləә
çağırırsan,
səәnin gözləәrin çox dəәrin...
Baxışdıqca dəәrinlikləә
nəәn oluram duyğulara əәsir, köləә.
Gecəәni sabah eləәdin
arzuları böləә-böləә.
BU GÜN ÖLDÜM
Dostları ilə paylaş: |