Microsoft Word Yuxuma yagish yagir doc
Yüklə 0,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Adiləә 180
- SƏӘNSİZLİYİM
- Yuxuma yağış yağır 181 BURAX MƏӘNİ ÇIXIM GEDİM
- PƏӘNCƏӘRƏӘDƏӘN GÖRÜNƏӘNLƏӘR Adiləә 182
- Yuxuma yağış yağır 183 YORĞUNAM QƏӘLƏӘM
- Adiləә 184 NEÇƏӘ GÜNÜM QALIB
- Yuxuma yağış yağır 185 İKİMİZ I
Adiləә 180 aradakı məәsafəә siqaret dumanı qəәdəәr. Eləә oxuyum ki, yanağında izi qalsın. Gün boyunca qulağında o izin sözü qalsın... Səәnəә bir şeir oxuyum... SƏӘNSİZLİYİM Səәnsizliyim – yad eyləәyib özümü, Səәnsizliyim – məәndəәn alıb dözümü, Səәnsizliyim – kor edibdi gözümü, Məәnsizliyin - nəә edəәcəәk, nəә bilim? Səәnsizliyim - bu dünyadan bezdirir, Səәnsizliyim - fikirləәrim azdıırır, Səәnsizliyim – ölüm hökmü yazdırır, Məәnsizliyin – nəә edəәcəәk, nəә bilim? * * * Şəәhvəәt – yuxudur, oyanmağa yaxın bitəәr, Sevgi isəә o yuxuya aparan yol... Yuxuma yağış yağır 181 BURAX MƏӘNİ ÇIXIM GEDİM Burax məәni çıxım gedim, ey dünya! Böyümüş gözləәriməә yazığın gəәlsin, əәzilirəәm ürəәkdəәki yük altında. Ürəәkdəәki yük özüməәm, özümdəәki ümidləәrim... Burax məәni çıxım gedim, yaşadığım həәyat deyil. Uç gəәl, - deyir göyləәr məәnəә. Necəә uçum? Qollarım qol, qanad deyil. Yol ver məәnəә, yükümü boşaltmağa, ümidimi yaşatmağa... Güc ver məәnəә bu dünyadan ayrılmağa, məәləәk göndəәr qanadımı sarımağa... Burax məәni çıxım gedim, işim yoxdu yer üzündəә. Küləәk olub əәsəәmməәdim, qaranlığın qarasını kəәsəәmməәdim, Başımın üstündəәn qara buludları qovammadım. İndi həәr gün bulud olub dolub-dolub, boşalıram, Yuyuram xəәzəәl yarpağı, yuyuram boz torpağı. Burax məәni çıxım gedim, Həәyat laylay oxuyur, pozulub ahəәngləәri... Heç yaşıla boyanmır taleyimin rəәngləәri... Burax məәni çıxım gedim, ey dünya! PƏӘNCƏӘRƏӘDƏӘN GÖRÜNƏӘNLƏӘR Adiləә 182 Dünyanın pəәncəәrəәsiləә boyum olmasa da təәn, Bu gün səәnin pəәncəәrəәndəәn baxdım,Vəәtəәn! Vəәtəәn, səәnin yaraların – əәlindəәki barmaqların, hansını kəәssəәn qanayır... Meşəәləәrin qoynunda bir oduncağa dönüb, odlanan insanların. Odlayan uzun barmaq, odlanan baş barmağın. Şəәhadəәt barmağın da tuşlanıb çəәçəәləәnəә. Dünya gör-götür dünyası.., çaldığı oyun havası... Barmaqları möhkəәm yum, möhkəәm olsun yumruğun! Qoy əәlləәrin açılsın təәk Allaha! Çağır, çağır Yaradanı, Anan namaz üstəәdi... Vəәtəәn, torpağın cadarladı, yağış yox, dua istəәdi... Yuxuma yağış yağır 183 YORĞUNAM QƏӘLƏӘM Kağız parçasına bir neçəә söz düz, Ancaq qara rəәngdəә yazma, nəә olar?! Şəәffaf bir badəәyəә al şəәrab təәk süz bu bəәyaz gecəәni... Vurğunam, qəәləәm, Qürbəәtəә gəәlmişəәm, yorğunam, qəәləәm. Bu qəәrib yerləәrdəә yanan ocağam, Dost üçün açılan geniş qucağam. Səәnəә həәr sirrimi anladacağam, Özüm nöqtəәn, nidan, sorğunam, qəәləәm, Qürbəәtəә gəәlmişəәm, yorğunam, qəәləәm. Bölüş sevincimi, qəәmimi aşım, Həәmdəәm ol məәnimləә nəә çəәksəә başım. Hissim dəә qəәribdir, donub göz yaşım, Bir dilim ay altda durğunam, qəәləәm, Qürbəәtəә gəәlmişəәm, yorğunam, qəәləәm. Səәmada ulduzlar yanar məәnimçün, İstəәsəәn əәl atıb dəәrim səәninçün. Bu qəәlbi yüz yerəә bölləәm yarımçün, Küsdürüb könlümü, darğınam, qəәləәm, Qürbəәtəә gəәlmişəәm, yorğunam, qəәləәm. Adiləә 184 NEÇƏӘ GÜNÜM QALIB Neçəә günüm qalıb görəәn ayrılmağa bu dünyadan?... Neçəә günüm qalıb görəәn əәzabların silinəәcəәk nöqtəәsinəә, qoyulacaq nidasına?... Yaşananların, yaşanmayanların əәlvidasına... Neçəә günüm qalıb görəәn Ümidləәrəә, xəәyallara əәl yelləәyəәcəәyim günəә?... Qayğısız uşaqlığıma, qayğılı gəәncliyiməә, ondan sonra heç olmayan dincliyiməә?... Hamısını yükləәyib bir torbaya keçirməәliyəәm qoluma. Həәr an hazır olmalıyam düşəәcəәyim yoluma. Neçəә günüm qalıb görəәn? Varmı məәni bu yoldan saxlaya biləәn? Taleləәri alınlara yazan Allah! Tövbəәləәri qəәbul edəәn, günahları pozan Allah! Səәn öldürəәn, Səәn Yaradan, neçəә günüm qalıb görəәn ayrılmağa bu dünyadan?... Yuxuma yağış yağır 185 İKİMİZ I İkimiz – Səәn vəә məәn... Sahildəәki görüş yerimiz... ƏӘl-əәləә, ayaqyalın gəәzdiyimiz isti qumlar... Qum üstündəә ayaq izləәrimiz, bizdəәn əәvvəәl addımlayan kölgəәmiz, o kölgəәdəә əәriyəәn buz – ikimiz. İkimiz – Səәn vəә məәn... Baş qaldırıb ümidləәrin arxasından boylanardıq bir yuxunun yaxasından. Bir duanın çuxasından sıyrılardıq, ucalardıq duman kimi. Amin deyəәn olmadı ki duamıza... bizim üçün dumanlar da güman kimi... İkimiz – Səәn vəә məәn... Açmamış solub gedirik ağac tumurcuğunda. Heyif, bitir ömrümüz, bir həәsrəәt ocağında... Yüklə 0,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|