Adiləә
162
Onun da ziyası düşür söz üstəә.
“Yağış yağar bağlar üstəә,
Şamamalar tağlar üstəә.
Duman gəәləәr dağlar üstəә
Örpəәyini salar gedəәr.”
Sabahı gəәtirəәn nazlı günəәşdəәn
Ruhuma yamyaşıl xəәyallar dolar.
Ümidim üzülsəә sönəәn atəәşdəәn,
Hüseyn Arif sözü könlümü alar.
“Məәndəәn təәzəә şer xəәbəәr alan dost,
Bəәs yazın gəәlməәsi şer deyilmi?!
Gəәzməәyəә çıxanda – çölün, çəәməәnin
Üzünəә gülməәsi şer deyilmi?!”
Könlüm istəәr duysun şirin kəәlamlar,
Söz iləә sinəәmdəәn vurmayın, dostlar!
Sanmayın ki, unutqanlıq yaram var,
İnciyib uzaqda durmayın, dostlar!
Mirvarid Dilbazi düşür yadıma,
Özümü onun təәk sanıram həәrdəәn.
“Oz icindəәn yanan bir ocağam məәn,
Yandıqca daha gur yanacağam məәn !”
Vəәtəәndəә bir damla qan istəәmirəәm,
Adını duymağa “yan” – istəәmirəәm.
Qarabağ torpağım qayıtsın məәnəә,
Duymayım bir daha aman səәsləәri.
Şair Qabil deyəәr:
“Bəәdgüman istəәmirəәm!
Sevindirsin milləәti, qoy sülhün şad xəәbəәri,
Ümid səәnəәdir ancaq, Azəәrbaycan əәsgəәri!!!”
Həәr gün gəәl könlüməә, ey ilham pəәrim,
Gəәl ki, könülləәrdəәn çiçəәkləәr dəәrim.
Gəәl, səәn gəәtirdiyin tufana qurban,
Göyçəәyəә, Təәbrizəә, Turana qurban.
Yuxuma yağış yağır
163
Könlüm ilhamınla həәr yanı gəәzəәr,
Süleyman Rüstəәməә salar bir nəәzəәr.
“Səәnin çiçəәyinəә, gülünəә qurban!
Məәnəә qardaş deyəәn dilinəә qurban!
Vəәtəәninəә qurban, elinəә qurban!
Baxdıqca hüsnünəә doymayır gözüm,
Təәbrizim, Təәbrizim, gözəәl Təәbrizim!”
Getməә, ilham pəәrim, hara gedirsəәn,
Qayıt gəәl, sondürməә qəәlbdəә atəәşi...
Yollarına məәhkum oldu baxışım,
Qar ayazında isti alın yazım!
Mövsümləәri unutmuşdu göz yaşım,
Yayda da yumuşdu yanaqlarımı,
Məәn çoxdan vermişəәm imtahanımı...
Ey ilham pəәrisi, təәrk etməә məәni,
Həәləә şair olub, ad almamışam.
Nəәriman şeirinin oduna oxşar,
Həәləә ürəәkləәrəә od salmamışam.
“Eləә davranırsan, eləә baxırsan,
Eləә bil qarşıda quru bir daşam.
İpəәk saçlarını bir vaxt oxşayan,
Eləә bil hardasa məәn olmamışam.”
Həәr gün gəәl könlüməә, ey ilham pəәrim,
Həәləә gör sırada neçəә könül var,
Dəәrməәk istəәyəәrəәm onlardan da bar.
Gəәl, dönəәk xatirəә dolu illəәrəә,
Açılsın könlümün yolu gülləәrəә.
Tofiq Bayram kimi sevəәk bir kəәrəә,
Axsın sevgi üçün gözümüzdəәn yaş.
“Gəәl ki, səәnsiz ürəәk bir daş,
Poz qanunu, səәdləәri aş.
Sevəә-sevəә öləәydim kaş.
Adiləә
164
Səәn olaydın vəәsiyyəәtim.
Ay gecikəәn məәhəәbbəәtim!”
Arzular dua kimidir,
Niyyəәtəә bəәləәnməәk deyil.
Hasil edəәn İlahidir,
Diləәməәk diləәnməәk deyil.
Çağıracam ilham pəәrim
Gəәləәcəәkdir köməәyiməә.
Çalınacaq ilhamımın musiqisi
təәbiəәtin rəәsmi təәk –
həәmahəәng...
Rüstəәm Behrudinin yuxusu kimi
Yuxuma həәr gecəә məәləәkləәr yenəәr.
“Şair yuxusuna gül-çiçəәk girəәr,
Yenəәr yuxusuna göydəәn məәləәkləәr.
Yuxumda nəә gördüm?!
Onun əәlindəәn.
Nəә çəәkdim…
İlahi! Bilməәyəәcəәkləәr.”
Gəәl, ey ilham pəәrim, yetiş dadıma,
Bir kəәlam yaraşdır məәnim adıma.
Allahın adıyla yazım niyyəәti,
Onun zəәrrəәsindəә düşüm yadıma.
Gedəәk bu dünyanın sonuna qəәdəәr.
Verim gözəәlliyin sözləә qiyməәtin,
Qadın təәk keçirdim ömrümü həәdəәr,
Şair təәk veriləә bəәlkəә qiyməәtim.
Sonra apar məәni çox uzaqlara,
Qoy, ruhuma doğsun axşamdan səәhəәr.
Ramiz Rövşəәn kimi dəәrdi unudub,
Gəәzim küçəә-küçəә, şəәhəәrbəәşəәhəәr.
“Gəәl, əәl-əәləә tutub gedəәk,
Gedəәk biz olmayan yerəә
Yuxuma yağış yağır
165
Həәr dəәrdi unudub gedəәk,
Dəәrdimiz olmayan yerəә.”
Uzaqlarda gəәzməә ey ilham pəәrim,
Səәnsəәn bu dünyada təәkcəә həәmdəәmim.
Ya səәn gəәl, ya çağır, məәn özüm gəәlim
apar birdəәfəәlik özünləә məәni.
Gəәlməәsəәn, düşəәrəәm çöləә, səәhraya,
Ruh kimi uçaram günəәşəә, aya.
Şəәhriyar şeirinin düşüb sehrinəә,
laylalar oxuyum, bayatı deyim.
“Allahından səәn əәgəәr qorxmayıb, olsan təәrsa,
Qorxaram məәndəә dönüb dini məәsihayəә
gəәlim.”
Gəәl ki, ey ilham pəәrim!
Gəәl ki, ey ilham pəәrim!
Adiləә
166
LƏӘ İLAHƏӘ İLLƏӘLLAH
Günahkar əәl sığal çəәkib ehtiyatla
saçlarını tumarlayır bu dünyanın.
Günahlar hörümçəәk toru təәk
bir-birinəә qarışanda
göy qaçır yerin üstündəәn.
Yer təәrsinəә dönür...
Yeddi tül pəәrdəәnin arxasından
Allah böylanır...
ƏӘl silkinir günahlardan,
sürüşür,
dünyanın saçları arasından düşür.
yenir təәslim vəәziyyəәtinəә,
acı bir qəәhqəәhəә iləә
ağlayır əәziyyəәtinəә,
ağlayır sükuta...
Dünya utanır günahlarından,
əәyilir təәrsinəә dönmüş yeri öpməәk üçün.
Utanır Allahın gözləәrindəәn yer,
yerinəә qayıdır...
ƏӘl yeni günah toxuyarkəәn,
o əәl boyda yer kürəәsinin aralı qapısından
cəәnnəәt görünür.
Dünya dil açıb oxuyur:
Ləә İlahəә İlləәllah!
İSTƏӘMİRƏӘM
Dostları ilə paylaş: |