132
kamusal/toplumsal veya siyasal dolayısıyla bireyi aşan bir konumdayken postmodern
zamanların küresel dünyasında bireyin tek başına kalmasıyla da her insanın kendi
yaşamında karşılaştığı ve çözmeye çalıştığı bir sorunsala dönüşmüştür. Çünkü üst
anlatıların, merkez odaklı düşüncelerin dağıldığı bir döneme girilmiştir. Günümüzde
bireyin toplumsal bağları, postmodern süreçle birlikte giderek azalmış bir hale gelmenin
yanında, bireyi aynı zamanda küresel ve toplumsal kaynaklı sıkıntılarla da bireysel
olarak mücadele etmek zorunda bırakmıştır.
Bu aşamada Bauman’a göre, akışkan modernlikte özel alana kaymış bir
müphemlikten söz etmek mümkündür. Ne var ki o, her bireyin küresel ve toplumsal
sorunlar karşısında çözüm üretmede veya sıkıntılarla baş etmede yeterli olanaklara,
donanıma sahip olmadığını belirtir: “Bugün artık müphemlik genel anlamda özel bir
meseledir. Tıpkı diğer birçok küresel toplumsal sorun gibi, artık bununla da bireysel
olarak savaşmak, mümkünse, özel araçlarla çözmek gerekiyor. Amaç ve anlamın
kesinliğine ulaşmak, bireysel bir iş ve kişisel bir sorumluluktur artık. Gösterilen çaba
kişisel bir çabadır. Müphemliğin özelleştirilmesinin bireyin omuzlarına yüklediği yük,
çok az bireyde bulunabilen bir kemik yapısı gerektiriyor. Zayıf bir bel kemiği bu yükün
altında kırılabilir. Bunu önlemek için yapay desteklerden yardım almak gerekiyor.
Kesinliğe giden özel yol, birçok toplumsal hizmet gerektiriyor: Ayrıntılı haritalar,
güvenilir yol işaretleri, mesafe sayaçları gibi.”
329
Neticede modernliğin müphemlikle
mücadelesinde ortaya çıkan problematike bakıldığında, toplumsal, siyasal tanımlar ve
düzenlemeler ilk başta karşımıza çıkar. Bu aşamada, yabancılar, dostlar, düşmanlar, biz
ve onlar gibi yapılan ayrımların öne çıktığını görürüz. Şimdi Bauman’ın düşüncesinde
modernliğin ürettiği bu kavramlar eşliğinde düzenleme faaliyetine bakabiliriz.
Dostları ilə paylaş: