Моррининг сешанба дарслари
Yüklə 1 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Ikkinchi seshanba: Oʻz - oʻziga achinish haqida suhbatlashamiz Keyingi seshan ba yana Morrini koʻrgani bordim. Undan keyingi seshanba kunlari ham. Ushbu tashriflarni siz oʻylaganingizdan-da koʻproq intiqib kutardim, oʻlayotgan odamning boshida oʻtirish uchun har hafta yetti yuz mil masofadan uchib borganimdan ham bilib olavering. Mo rrining yonidaligimda oʻzimni boshqa davrga tushib qolgandik his qilardim va oʻsha davrdagi men oʻzimga koʻproq yoqardi. Aeroportdan manzilgacha boʻlgan masofani bosib oʻtishda foydalanish uchun ijaraga mobil telefon olishni toʻxtatdim. “Kerak boʻlsa, kutishadi”, - taʼkidlardim oʻzimga, Morriga taqlid qilib. Detroytda nashriyot bilan bogʻliq mojaro tinchimadi. Aksincha, yanada avj oldi. Ish tashlovchilar va ularning oʻrniga ishga olinganlar oʻrtasida keskin toʻqnashuvlar sodir boʻla boshladi; yuk mashinalari qatnovini toʻsib, yoʻlga yotib olganlar kaltaklanar va hibsga olinardi. Shu voqealar taʼsiri ostida, Morri bilan oʻtkazilgan uchrashuvlarim menga inson mehri yordamida poklanishdek tuyulardi. Biz hayot haqida, muhabbat haqida suhbatlashardik. Morrining sevimli mavzularidan biri – rahmdillik va jamiyatimizda uning taqchilligi sabablari haqida ham suhbatlashdik. Uchinchi tashrifimdan oldin “Non va tomosha” deb nomlangan doʻkonda toʻxtab oʻtdim – Morrining uyida ularning yorligʻi tushirilgan paketlarga koʻzim tushgandi, Morri ularning mahsulotlarini yoqtirsa kerak deb oʻyladim, – plastik idishga qadoqlangan sabzavotli vermishel, sabzi shoʻrva va Mich Elbom. Morrining seshanba darslari www.ziyouz.com kutubxonasi 44 pahlava kabi bir qancha mahsulotlardan koʻpgina xarid qildim. Morrining kabinetiga kira solib, xuddi hozirgina bankni tunab qaytgandek, qoʻlimdagi paketlarni tepaga koʻtardim. – Oziq-ovqat yetkazib berish xizmati! – qichqirdim men. Morri koʻz qorachiqlarini aylantirib, jilmaydi. Men esa kasallik rivojlanishining yangi belgilari paydo boʻlmadimikan deb uni zimdan koʻzdan kechiraman. Barmoqlari qalam ushlash yoki koʻzoynagini tutib turish kabi vazifalarni yaxshi bajarayotgandi, lekin u qoʻllarini koʻkragidan yuqoriga koʻtara olmasdi. U kundan kunga oshxona va mehmonxonada kamroq vaqt oʻtkazib, koʻproq kabinetidagi yostiqlar, yopinchiqlar va qurib qolgan oyoqlari uchun maxsus yasalgan penoplast tirgaklar bilan yasatilgan yumshoq kresloda yotardi. Uning yonida qoʻngʻiroqcha turardi va yostiqni toʻgʻrilab qoʻyish yoki, uning tili bilan aytganda, “tashqariga chiqib kelish” zarur boʻlganda, qoʻngʻiroqni chalib, shaxsiy qarovchilari armiyasidagilardan biri – Konni, Toni, Berta yoki Eymini yordamga chaqirardi. Morri uchun qoʻngʻiroqni koʻtarish har doim ham oson kechmasdi va buni uddalay olmagan paytlari oʻzidan hafsalasi pir boʻlardi. Morridan “oʻzingizga achinasizmi?” deb soʻradim. – Baʼzan, ertalablari, – javob berdi u, – odatda aynan shu vaqtda motam tutaman. Uygʻonib, butun tanamni paypaslayman: qoʻllarim, barmoqlarim va boshqa nimaiki aʼzolarim ishlayotgan boʻlsa, hammasini q imirlatib koʻraman va ishdan chiqqan tana aʼzolarimga aza tutaman. Oʻlim meni sekin-asta, makkorona yoʻl bilan mahv etayotganidan chuqur qaygʻuga botaman. Keyin esa birdaniga zorlanishni toʻxtataman. – Shunday osongina-ya? – Yigʻlagim kelsa, yaxshigina yigʻlab olaman. Lekin keyin diqqatimni meni hali tark etmagan ijobiy narsalarga qarataman. Mendan xabar olgani kelayotgan odamlarga. Ulardan eshitadigan hikoyalarga. |