Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
726 çağlarında yediyi şillələrin altında qalıb əzilənlər. «Onlar həmiĢə əzik qalırlar», – rəhmətlik anam deyirdi. Çünki tələb olunduğu kimi, Ģillə içlərindəki Ģeytanı öldürür. Bir də həmin Ģillələrdən içlərindəki şeytanı öldürmədən, ancaq qorxudub, tərbiyə eləyib çıxan bəxtəvərlər var. Onlar da uĢaqlarının bu pis xatirəsini heç unuda bilməzlər, amma – «bunu heç kəsə söyləmə», anam demişdi, – Ģeytanla keçinməyi öyrəndiklərinə görə hiyləgər olmağı, naməlumu bilməyi, dost qazanmağı, düĢməni tanımağı, arxalarında iĢlənən hiylələri vaxtında sezməyi, birini də mən deyim, nəqĢ eləməyi hamıdan yaxĢı bacarırlar. Ustad Osman bir ağacın budaqlarını ahənglə çəkmədiyimə görə mənə elə Ģillə vurardı ki, gözümdən əzab yaĢları axanda gözlərimin qabağında meĢə canlanırdı. «Səhifənin ən axırındakı nöqsanı görmürsən», – deyib baĢımı hiddətlə yumruqlamasından dərhal sonra güzgünü eĢqlə əlinə götürür, göz vərdiĢindən xilas olmağımıza görə səhifənin üzərinə qoyur, yanağını yanağıma dayayıb, güzgünün içindəki tərs səhifədə birdən gözə görünən nöqsanları mənə bir-bir elə eĢqlə göstərirdi ki, mən nə o eĢqi, nə də o əndamı heç unuda bilmədim. Hamının qabağında danlayıb, əlimə xətkeĢlə vurduğuna görə yatağımda ağladığım gecənin səhəri əllərimi elə sevgiylə
727 öpərdi ki, bir gün əfsanəvi nəqqaĢ olacağıma həvəslə inanardım. O atı mən çəkməmiĢəm». «ƏniĢtəmi öldürən məlunun oğurladığı son rəsmi biz – Leyləyi nəzərdə tuturdu – təkkədə axtaracağıq. Sən o son rəsmi görmüĢdünmü?» «Nə padĢahımızın qədim ustadlarla bağlı biz nəqqaĢların, nə də dininə bağlı müsəlmanın qəbul eləyəcəyi Ģeydi», – deyib susdum. Bu sözüm onu daha da iĢtahalandırdı. Leyləklə birgə təkkənin altını üstünə çevirib axtarmağa baĢladılar. Bir-iki dəfə məhz iĢlərini asanlaĢdırmaq üçün yanlarına getdim. ĠĢarə elədim ki, tavanı axan dərviĢ otaqlarının birində yerdəki çuxura həm yaxınlaĢmasınlar, həm də istəyirlərsə, axtarsınlar. Otuz il ərzində təkkənin dilənçiləri bəktaĢilərə qarıĢıb dağılandan bəri Babanın qaldığı kiçik otağın yoğun açarını verdim. Həvəslə girdikləri otaqda bir divarın olmadığını, yağıĢın, doğrudan da, içəri yağdığını görəndə otağı belə axtarmadılar. Kəpənəyin onlarla birgə olmaması xoĢuma gəlmiĢdi, amma məni günahlandıracaq dəlil tapılanda onun da o biri ikisinə qoĢulacağını sezirdim. Ustad Osmanın bizi iĢgəncələrin öhdəsinə verməsindən qorxub, onun qarĢısında bir-birimizə kömək eləməyimizi, xəzinədarbaĢının qabağına bu güclə çıxmalı olduğumuzu söyləyən Qara və Leylək əməlli-baĢlı yaxınlaĢmıĢdılar. Qaranı
728 yönləndirən Ģeyin yalnız əniĢtəsinin qatilini tapıb, gözəl ġəkurəyə həqiqi toy hədiyyəsi vermək yox, Osmanlı nəqqaĢlarını firəng ustadlarının yoluna salmaq, beləcə də ƏniĢtənin kitabını PadĢahımızdan gələcək yeni pullarla, firəng ustalarını təqlid eləyə- eləyə (bu küfrdən çox gülünclükdü) baĢa çatdırmaq olduğunu baĢa düĢmüĢdüm. Bu hiylənin axırında, əlbəttə, baĢ nəqqaĢ olmağı arzulayan (çünki Ustad
hazır olan Leyləyin bizdən, hətta Ustad Osmandan qurtulmaq istəməsini də baĢa düĢürdüm. Bir anlığa fikrim dolaĢdı. YağıĢın səsini dinləyə-dinləyə uzun-uzadı fikirləĢdim. Sonra at belində keçən hökmdara və baĢ vəzirə kütlənin arasından çıxıb diləkçəsini verməyə çalıĢan adam kimi, amma böyük həvəslə Leylək və Qaraya yaxınlaĢdım. Onları qaranlıq dəhlizdən, geniĢ qapıdan keçirib, bir vaxtlar mətbəx olan qorxulu yerə apardım. Dağıntı içində bir Ģey tapıb- tapmadıqlarını soruĢdum, təbii ki, tapmamıĢdılar. Bir vaxtlar qəribə və yoxsula yemək biĢiriləndə istifadə olunan qazanlardan, qab-qacaqdan, körüklərdən iz belə yox idi. Hörümçək torları, toz, palçıq, it-piĢik pisliyi və dağıntıyla örtülü bu diksindirici yeri heç
təmizləməyə belə
giriĢməmiĢəm. Ġçəridə həmiĢəki kimi mənbəyi
729 məlum olmayan güclü külək fırlanıb lampanın iĢığını zəiflədir, kölgələrimizi gah soldurub, gah qaraldırdı. «Axtardınız, amma gizli xəzinəmi tapa bilmədiniz», – dedim. VərdiĢlə əlimin yanını süpürgə kimi istifadə eləyib açdım. Otuz il əvvəl ocaq olan xarabalığın içindəki külləri ortaya çıxan fırının dəmir qapağının qulpundan tutub cırıldada-cırıldada çəkdim. Lampanı fırının kiçik ağzına tutdum. Qaradan əvvəl Leyləyin hücum eləyib içəridəki meĢin torbaları qapmasını heç unutmayacağam. Onları dərhal elə oradaca, fırının ağzında açacaqdı, amma mən böyük otağa geri qayıtdığıma, Qara da burada tək qalmaqdan qorxub arxamca gəldiyinə görə Leylək nazik, uzun ayaqlarıyla bizi izlədi. Təmiz yun corablarımın, Ģalvarımın, qırmızı donumun, ən kübar uzunqol köynəyimin, ipək köynəyimin, ülgücümün, darağımın, digər əĢyalarımın torbadan çıxdığını görəndə bir anlığa tərəddüd keçirdilər. Qaranın açdığı o biri torbadan əlli üç Venesiya qızılı, son illərdə nəqqaĢxanadan oğurladığım qızıl təbəqələr, hamıdan gizlətdiyim nümunə dəftərim, səhifələrin arasında oğurluq qızıl təbəqələr, bir hissəsini özüm çəkib, bir hissəsini sağdan-soldan yığıb-yığıĢdırdığım ədəbsiz rəsmlər, sevimli anamdan yadigar qalan əqiq qaĢlı üzük, bir
Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|