tadqiqot qiladi va ushbu baholanayotgan mahsulot birligi ko’payganda ehtiyojlarning
qondirilishi qanchalik o’zgarishini ko’rsatib beradi (xarajatlar
kontseptsiyasidan farq
qilgan holda). Marjinalizmning asosiy kategoriyalari: me’yorli foydalilik, me’yorli
unumdorlik, me’yorli xarajatlar va boshqalar. Bu nazariya ishlab chiqarish
xarajatlarini, talab, taklif, narx va boshqalarni sub’ektiv
baho berish asosida
tushuntiradi.
U yoki bu muammolarni muqobil tarzda echish amal qiladigan iqtisodiy
hayotni marjinalistlar turli bozorlar yig’indisi ko’rinishida tasavvur qilganlar. Ishlab
chiqaruvchi tovar ishlab chiqarganda turli resurslardan har birining me’yorli
foydaliligiga baho bergan holda eng keraklisini tanlaydi. Iste’molchi o’zining
cheklangan daromadlarini ehtiyojlarni ko’proq qondiradigan
qilib tovarlarni sotib
olishga taqsimlaydi. Demak, marjinalizm nazariyasi markazida o’z foydasini
maksimallashtirishga intiluvchi firma (ishlab chiqaruvchi) va xarid qilingan
ne’matlardan maksimal foydalilik olishga intiluvchi alohida iste’molchi turadi.
Dostları ilə paylaş: