95
. Markaziy Osiyo xalqlarida bo`lgani singari o`zbeklarda ham marhumga maxsus libos-
kafan kiydirilib dorulbaqodan dorulfanoga kuzatiladi. Kafan asosan oq bo`z matodan
tayyorlanadi. Kafan o`ralayotganda avval chap, so`ng o`ng tomonidan boshlab o`raladi, o`ng
tomon ustida bo`lishiga alohida e`tibor qilinadi. Demak biz ushbu fikr-mulohazalardan shunday
xulosoga kelish mumkinki, o`zbeklarda inson hayotining muhim
uch bosqichida ham maxsus
libos kiydirilgan. Ikkinchidan, ushbu xar uch libos doimo oq rangda bo`lgan va uning ham pastki
qismi umuman qaytarilmagan. Uchinchidan, chaqaloqqa va kelinga hamda mayitga
kiydiriladigan birinchi kiyim doimo marosimiy tarzda kiydirilgan. Demak, chaqaloqqa va
kelinga hamda mayitga kiydiriladigan ushbu kiyimlarni insonni bir bosqichdan ikkichi bosqichga
o`tayotganini ramziy ifodalovchi kiyim deb aytish mumkin. Darvoqe,
bu borada ayollarning
ro`mollari ham ranggi, holatiga ko`ra ularning yoshi, oiladagi o`rniga ko`ra ham o`ziga xos
tarzda o`zgarib borgan. Qizlar turmush qurganda, juvonlar birinchi farzand ko`rganda, o`g’lini
xatna qildirganda va nevaralik bo`lishganda bosh kiyim holati va rangini o`zgartirishgan. O`z
navbatida bu jarayon, ya`ni yangi ijtimoiy guruhiga o`tishi bilan bog’liq qator holatlar urf-odatlar
tarzida aks etgan. Qadimgi odatga ko`ra, qizlar turmushga chiqqanlarida
nikoh kunlari yoki
to`ydan so`ng uchinchi kuni qizlik ko`ylaklarini xotinlik ko`ylaklariga almashtirgan.
Vodiy o`zbeklarining an`anaviy kiyimlarini ilmiy asosda tahlil qilish jarayonida biz milliy
kiyimlar va ularning ayrim qismlari, jumladan, ko`ylaklarga tikiladigan turli kashtalar, chirozlar
ham kiyim egasini yomon ko`zlardan asraydi degan magik tasavvurlar asosida shaklanganligiga
amin bo`ldik. Darhaqiqat, qadimgi odamlar tasavvurida kiyimning va zeb-ziynatning magik
qudrati, uni yovuz ruhlardan himoya fazilatlariga ega bo`lib, bu borada ilmiy etnografik
adabiyotlarda ham ayrim mulohazalar bildirilgan. Shuningdek marosimiy kiyimlarda raqamlarlar
magiyasiga bo`lgan e`tiqod ham yaqqol aks etgan. Jumladan, nikoh to`yi
marosimlari uchun
tikib kiyiladigan kiyimlar doimo juft qilingan. O`z navbatida motam uchun qilinadigan kiyimlar
toq bo`lgan bo`lib, ushbu amallar raqam magiyasi bilan bog’liqdir.
Vodiy qipchoqlarida yosh bolalarni turli balo
qazolardan yomon niyatli kishilar
nigohidan saqlash maqsadida atrofdagi qo`shnilardan yoki uyning o`zidan turli mato bo`laklari
yiqqan va matolar qiyqimidan quroqi ko`ylaklar tikib kiydirish rasm bo`lgan. SHuningdek
bunday «quroqi»dan yangi kelin-kuyovlar uchun yostiqlar ham tikilgan. Xalqona qarashga ko`ra
«quroq» yomon ko`zlardan saqlovchi himoya vositasi hisoblangan. Qadimgi davrlardan saqlanib
kelayotgan tasavvurga ko`ra o`zgalarning muvofaqqiyatini, yaxshi
narsalarga xasad bilan
qaraydigan shaxslarni ko`zi, ko`rish iqtidori bor deyiladi. Shuning uchun ham xalq tomonidan
ularga nisbatan xalq tomonidan ularga nisbatan «ko`zlik» iborasi ishlatiladi.
Endi esa bevosita kiyimlarning ayrim qismlari bilan bog’liq e`tiqodiy qarashlar borasida
birmuncha batafsilroq to`xtalib o`tsak. Avalo bu o`rinda Farg’ona vodiysidagi o`zbeklarida ham
boshqa mintaqalarda yashovchi o`zbeklar singari an`anaviy milliy kiyim tarzda yozda
do`ppi
yaktak, belbog’, ishton, chorig’, qishda esa
telpak, chopon, belbog’, shim, maxsi-kovush
kiyganligini ta`kidlab o`tish joiz. erkaklarga xos muhim kiyim-kechak elementlaridan
xisoblanadigan belbog’ va do`ppilar ham milliy kiyimlar tasnifida o`z o`rniga va marosimiy
ma`nosiga ega bo`lgan kiyimlar hisoblangan.
Dostları ilə paylaş: