Hansı idarə formasının - respublika və ya monarxiya -
yaxşı olması haqqqmda sual ritorik xarakter daşıyır. Müasir
Avropanın təcrübəsi göstərir ki, bir çox inkişaf etmiş və sabit
ölkələrdə monarxiya üsul idarəsidir. Amerika tədqiqatçısı
S.Lipset monarxiyanın müasir cəmiyyətin bütün təbəqələrinə
münasibətdə mediativ, yəni barışdırıcı roluna diqqqət
yetirmişdir. O, qeyd edir ki, inqilab nəticəsində monarxiyanın
devrildiyi və hakimiyyətin varislik yolu ilə keçməsi qaydası
pozulduğu ölkələrdə hakimiyyətə gələn respublika rejimi
əhalinin mühüm təbəqələri arasında qanunçuluğu bərpa etməyə
qadir olmamışdır. Başqa sözlə desək, monarx əxlaqi atribut
rolunu yerinə yetirir, xalqın gözündə milli mənafelərin
təminatçısı kimi çıxış edir. Bununla belə, bir çox ölkələrdə
dövlət idarəçiliyinin respublika forması kifayət qədər uğurla
fəaliyyət göstərir.
§3. Siyasi rejim
Siyasi rejim deyərkən adətən dövlət hakimiyyətinin
həyata keçirilməsi vasitələri və metodlarının məcmusu nəzərdə
tutulur. Totalitarizm, avtoritar'ızm, liberalizm və demokratiya
kimi siyasi rejimləri ayırmaq olar. Bu gün totalitarizm və
demokratiya xüsusi maraq doğurduğundan bunları ətraflı təhlil
etmək məqsədəuyğundur.
Totalitarizm (latınca totalis) - cəmiyyət həyatının bütün
sahələri - siyasi, iqtisadi və mənəvi - üzərində nəzarəti həyata
keçirən dövlət quruluşudur. Belə bir cəhəti də tələbələrin
nəzərinə çatdırmaq lazımdır ki, bu quruluşda vətəndaşların
fikirləri də diqqətdən kənarda qalmır - «başqa cür düşünənlər»
termininin
yaranması dediklərimizə əyani sübutdur.
Totalitarizm - sanki müasir
280
istibdaddır. Əvvəllər də qəddar, amansız rejimlər olmuşdur,
lakin totalitarizm - nisbətən yeni hadisədir. Bu onunla izah
olunur ki, mətbuat, radio və televiziya kimi kütləvi
kommunikasiya vasitələrinin yaranması ilə vətəndaşlar
üzərində tam nəzarət etmək mümkün olmuşdur. Totalitar
siyasi rejim ayrıca bir fərdi Şərq istibdadı şəraitində
olduğundan da daha çox hüquqsuz vəziyyətdə saxlayır; fərd
dövlət maşını ilə təkbətək qalır və ona tabe olur.
Totalitar
rejimin
əlamətləri
aşağıdakılardır:
hakimiyyətin sərt piramida şəkilli strukturu (belə demək olar
ki, cəmiyyəti geriyə əlaqəsi olmayan bir təşkilat kimi idarə
edirlər), kütləvi terror, daxili və xarici düşmənlərin daima
axtarışı, cəmiyyətdəki üfqi strukturun ləğv edilməsi və
nəhayət, idarə rejimi adlanan rəsmi ideologiyanın
hökmranlığıdır.
Totalitarizmin psixoloji köklərini Z.Freyd «Kütləvi
psixologiya və insan Mən-inin təhlili» əsərində tədqiq
etmişdir. Totalitarizm yalnız kütlələrin itaətə razılaşmasına
əsaslanmır. O, xüsusi psixologiya, təfəkkür üslubu
fomalaşdırır; bu hal üçün hakimiyyətə pərəstiş, insan
hüquqlarına hörmət etməmək, sadə qərarların axtarılması,
dixotomik təfəkkür xarakterikdir.
Totalitarizm rejimində hakimiyyət bir partiyah sistemə
əsaslanır. Bu termini rəhbərlik etdiyi hərəkat və rejimin
xarakteristikası üçün B. Mussolini işlətmişdir. O, İtaliya
filosofu Cantileninin ideyalarından istifadə etmişdir. Cantileni
belə hesab edirdi ki, insan həyatına dövlətin qarışmasının heç
bir həddi yoxdur. Bu rejim vətəndaşların azadlığını qəbul etmir
və bu azadlığın qorxulu olduğunu qeyd edir. Bu dövlət üçün
əsas prinsip - ona və onun maraqlarına xidmət etməyənlərə
qarşı
281
dözülməzlik prinsipidir. Mərkəzi hakimiyyət hər şeyi bilməli,
görməli, planlaşdırmalı, bununla da xalqın azad fəaliyyətini
məhdudlaşdırmalıdır.
Totalitarizmin ifrat forması olan faşizm haqqında da
məlumat vermək yerinə düşər. Faşizm - açıq temorist diktatura
olub bütün demokratik azadlıqları və mütərəqqi ictimai
hərəkatları boğmağa yönəldilmişdir; dövlət maşını ilə kütləni
boğur, kütləvi terrorlar həyata keçirir, hamını öz
ideologiyasının
quluna
çevirməyə
çalışır.
Faşizmin
ideologiyası - mübariz irqçilik, şovinizm, zorakılıq, rəhbərə
pərəstiş, dövlətin totalitar hakimiyyəti, şəxsiyyət üzərində
hərtərəfli
nəzarət,
həyatın
bütün
sahələrinin
hərbiləşdirilməsidir.
Diktatura üsul idarəsinin ən dəhşətli forması kimi XX
əsrdə yaranan totalitarizmdə dövlət hakimiyyəti cəmiyyətdə
gedən bütün hadisələrə və proseslərə nəzarət edir. Bu nəzarət
əsasən üç ünsür: 1) güclü reprcsiya aparatı; 2) bütün cəmiyyətə
sirayət edən kütləvi təşkilatlar, əsasən, partiyalar; 3) kütləvi
təbliğat - vasitəsi ilə həyata keçirilir. Totalitar rejim yalnız
qorxu deyil, həm də məcburiyyət üzərində qurulur.
Diktaturanın
totalitarizmlə
yanaşı
avtokratiya
(hakimiyyət bir nəfərə və onun ətrafına məxsusdur) və
oliqarxiya (hakimiyyət bir qrup əməkdaşlara, məsələn,
hərbiçilər qrupuna aiddir) haqqında da qısa məlumat vermək
məqsədəuyğundur.
Totalitarizmə əks olan - demokratiyadır (yunanca
demos - xalq və kratos - hakimiyyət). Öz mənşəyinə görə
demokratiya son dərəcə Avropa fenomenidir. O, qədim
Yunanıstanda yaranmış və kifayət qədər çoxsaylı azad
sahibkarlar quruluşunun marağını ifadə edirdi. İctimai fəlsəfi
fikir tarixində ona olan münasibət lap əvvəllərdən
282
Dostları ilə paylaş: |