Pedagogika

Yoshlarga huquqiy madaniyat va ongni shakllantirishda fuqarolik tarbiyasini berishning ahamiyati

Tarbiya - shaxsni maqsadga muvofiq takomillashtirish uchun uyushtirilgan pedagogik jarayon bo’lib, tarbiyalanuvchining shaxsiga muntazam va tizimli ta’sir etish imkonini beradi. Tarbiya jarayoni o’qituvchi va o’quvchi (tarbiyachi va tarbiyalanuvchi)lar o’rtasida tashkil etiluvchi hamda aniq maqsadga yo’naltirilgan hamkorlik jarayonidir. Tarbiya jarayonida tarbiyalanuvchining ongi shakllana boradi, histuyg’ulari rivojlanadi, ijtimoiy hayot uchun zarur bo’lgan ijtimoiy aloqalarni tashkil etishga xizmat qiladigan xulqiy odatlar hosil bo’ladi. Mustaqil O’zbekiston Respublikasida shakllanayotgan milliy istiqlol g’oyalari fuqarolarni Respublika Konstitutsiyasida e’tirof etilgan insonparvar, demokratik, huquqiy davlat va huquqiy jamiyatni barpo etishdek ezgu maqsad atrofida birlashtirishga xizmat qiladi. Har bir fuqaroning ijtimoiy-siyosiy, huquqiy faolligini yuzaga keltirish, huquqiy madaniyatini qaror toptirish – fuqarolik (huquqiy) jamiyatning asosiy talabi sanaladi. Jamiyat tomonidan qonunchilik yo’li bilan belgilangan talablar fuqaro xulqini baholash, xatti-harakatlari mohiyatini tahlil qilish uchun mezon bo’lib xizmat qiladi. Ana shu talablarga muvofiq fuqaroning xulq-atvoridagi ayrim ko’rinishlar, harakatlar yoki odatlar ma’qullanadi yoki qoralanadi. O’zbekiston Respublikasi fuqarolarining maqsadi erkin, demokratik, insonparvar huquqiy davlat va jamiyatni qurishdir. Bu jamiyatni bunyod etish jarayonida yangi ijtimoiy fuqarolik tarbiyasini tashkil etish vazifalarini yanada murakkablashtiradi. Zero, demokratik, huquqiy jamiyat barpo etilishining muvaffaqiyati fuqarolarning ijtimoiy-siyosiy onglilik darajasi, fuqarolik fazilatlarining qaror topganligi va ijtimoiy faollik ko’rsatkichlariga bog’liq. Fuqarolikning ijtimoiy asosi yangi ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlar bo’lib, unda fuqarolarning shaxsiy manfaati jamiyat manfaati bilan qo’shilib, uyg’unlashib ketadi. Milliy va umuminsoniy qadriyatlar mazmunida aks etgan g’oyalar, demokratik talablar hamda axloqiy-huquqiy me’yorlarga muvofiq faoliyat yuritish ijtimoiy fuqarolik munosabatlarining muhim qoidasiga aylanadi. Fuqarolik tarbiyasi fuqarolik tushunchasining mohiyatini anglatish orqali o’quvchilarda yuksak darajadagi fuqarolik madaniyatini shakllantirish, ularni xalq, Vatan, jamiyat manfaatlari yo’lida kurashuvchi fuqarolar etib tarbiyalashga yo’naltirilgan pedagogik jarayon. Fuqarolik tarbiyasining markaziy ob’ekti fuqaro sanaladi. Fuqaro fuqaroligi huquqiy jihatdan e’tirof etilgan hamda muayyan jamiyat (davlat) a’zosi bo’lgan shaxsdir. Fuqarolik esa huquqiy va axloqiy me’yorlarga ongli rioya etish, ma’lum huquqlardan foydalanish hamda burchlarni bajarishga mas’ullik bilan yondoshuv, mehnat jarayoni va jamoadagi faollik, ma’naviy yetuklik asosida muayyan davlatga mansublik. Fuqarolik tarbiyasining vazifalari tizimini quyidagilar tashkil etadi:
1. Yosh avlodni doimiy ravishda jamiyatda ustuvor mavqega ega bo’lgan axloqiy va huquqiy me’yorlarga rioya etishga o’rgatib borish.
2. O’quvchilarga fuqarolik huquq va burchlari to’g’risida ma’lumotlar berib borish, ularda fuqarolik faoliyatini tashkil etish borasida ko’nikma va malakalar hosil qilish. 3. O’quvchilarda davlat ramzlariga nisbatan hurmat va muhabbatni qaror toptirish, Respublika Prezidenti sha’ni, or-nomusini himoya qilishga tayyorlik hissini shakllantirish.
4. O’quvchilarda xalq o’tmishi, milliy qadriyatlarga nisbatan muhabbat tuyg’usini uyg’otish, ulardan g’ururlanish, faxrlanish va iftixor hislarini oshirish.
5. Vatan, xalq va millat ishiga sodiqlik, o’z manfaatlarini yurt manfaatlari bilan uyg’unlashtira olishga erishish, fidoiy fuqaroni tarbiyalab voyaga yetkazish.
6. Vatan, yurt ozodligi va mustaqilligini e’zozlovchi, ardoqlovchi, uni himoya qilishga tayyor fuqaroni tarbiyalash ishiga keng jamoatchilik e’tiborini jalb etish. O’quvchilarning fuqarolik tarbiyasini tashkil etishda shaxsga davlat Konstitutsiyasida ko’rsatilgan huquqlardan foydalanish hamda burchlarni bajarish xususida ma’lumotlar berish, ularda ijtimoiy faoliyatni tashkil etishda huquqlardan foydalanish va burchlarni bajarish bo’yicha ko’nikma va malakalarni hosil qilish maqsadga muvofiqdir. Respublika Bosh qonunida shaxsning quyidagi huquqlari kafolatlanadi: yashash huquqi, erkinlik va shaxsiy daxlsizlik, ayblanayotgan shaxs ishining sudda qonuniy tartibda, oshkora ko’rib chiqilishi, har kim o’z sha’ni va obro’siga tahdid qiladigan tajovuzlardan, shaxsiy hayotga aralashishdan himoyalanish va turar-joy dahlsizligi, Respublika hududida bir joydan ikki joyga ko’chish, O’zbekiston Respublikasiga kelish va undan chiqib ketish, fikrlash, so’z va e’tiqod erkinligi, vijdon erkinligi, davlat ishlarini boshqarishda bevosita yoki o’z vakillri orqali ishtirok etish, qonuniy mitinglar, yig’ilishlar va namoyishlarda ishtirok etish, kasaba uyushmalarida, siyosiy partiyalarga va boshqa jamoat birlashmalariga uyushish, ommaviy harakatlarda ishtirok etish, saylash va saylanish, mulkdor bo’lish, mehnat qilish, erkin kasb tanlash, dam olish, qariganda yoki mehnat qilish layoqatini yo’qotganda, shuningdek, boquvchisidan mahrum bo’lganda ijtimoiy ta’minotdan foydalanish, tibbiy xizmatdan foydalanish, bilim olish, ilmiy va texnikaviy ijod erkinligi. O’quvchilarga huquqlari borasidagi bilimlarni berish bilan birga fuqarolarning burchlari nimalardan iborat ekanligi haqida ma’lumot berish, bu xususida o’quvchilarda amaliy ko’nikmalarni hosil qilish ko’zlangan maqsadga erishishda muvaffaqiyat omili bo’ladi. Fuqarolarning burchlari quyidagilardan iboratdir: fuqarolar Konstitutsiya va qonunlarda ko’zda tutilgan talablarga rioya etishga, boshqa kishilarning huquqlari, erkinliklari, sha’ni, qadr-qimmatini hurmat qilish; O’zbekiston xalqining tarixiy, ma’naviy-madaniy merosini avaylab asrash; fuqarolar tabiiy atrof-muhitga ehtiyotkorona munosabatda bo’lish; qonunlar bilan belgilangan soliqlar va mahalliy yig’imlarni to’lash; O’zbekiston Respublikasini himoya qilish. Yuqorida qayd etilgan burchlarni bajarish O’zbekiston Respublikasining fuqarosi sanaluvchi har bir kishining muqaddas burchidir. Ijtimoiy hayotda fuqarolik madaniyatning shakllanishi uchun zarur shartsharoitlarni vujudga keltirish: jamiyat va shaxs (fuqaro) manfaatlariga to’la mos keladi. Shu sababli Respublika mustaqilligi sharoitida fuqarolik tarbiyasini tashkil etish mazmunini tubdan yangilash zaruriyati yuzaga keldi. Fuqarolik tarbiyasini keng ko’lamli (kompleks) tarzda tashkil etish – bugungi kun da’vati va talabi bo’lib qolmoqda. Ushbu talabni ijobiy ravishda hal etish oila - ta’lim muassasalari - jamoatchilik - davlat - jamiyat o’rtasidagi mustahkam hamkorlik muhim ahamiyatga ega. Fuqaro – fuqaroligi huquqiy jihatdan e’tirof etilgan hamda muayyan jamiyat (davlat) a’zosi bo’lgan shaxs. O’z fuqarolariga ega bo’lish har bir davlatning zarur va muhim belgisi sanaladi. Fuqarolarning mavjudligi sababli davlat mavhum tushuncha bo’lmay, muayyan mexanizmga ega sub’ekt sifatida maydonga chiqadi. Huquqiy o’rni qonun yo’li bilan kafolatlangan shaxsning davlat ichkarisida yoki tashqarisida bo’lishidan qat’iy nazar, ma’lum bir davlatga qarashliligi holati fuqarolik deyiladi. O’zbekiston fuqarosi O’zbekiston Respublikasining Konstitutsiyasi hamda Respublika Oliy Majlisi tomonidan qabul qilingan tegishli qoidalar, belgilangan huquqlardan foydalana oladi, qonunlarda ko’rsatilib o’tilgan burchlarni bajaradi. Fuqarolik huquqiy va axloqiy me’yorlarga ongli rioya etish, ma’lum huquqlardan foydalanish hamda burchlarni bajarishga mas’ullik bilan yondoshuv, mehnat jarayoni va jamoadagi faollik, ma’naviy yetuklik asosida muayyan davlatga mansublikdir. Demak, «fuqarolik o’z davlatiga nisbatan huquq va burchlar bilan bog’langan, huquqiy va axloqiy me’yorlarga ongli rioya etishni, mehnat va jamoada faollikni, ma’naviy yetuklikni nazarda tutadi»[1,145 b] . Fuqarolikning asosiy tarkibiy qismlari quyidagilardir: - muayyan davlat jamiyat a’zosi ekanligini his etish, shaxs taqdiri davlat va jamiyat hayoti bilan uzviy, chambarchas bog’liq ekanligini tushunib yetish; - xalq, davlat oldidagi fuqarolik huquq va burchlarini qonunchilik asosida bilish, ularga so’zsiz, qat’iy amal qilish; - o’z xalqi, davlati o’tmishiga hurmat tuyg’usini qaror toptirish, shaxsiy manfattlaridan Respublika (Vatan) manfaatlarini ustun qo’ya bilish, xalq va Vatan ravnaqi, istiqboli uchun kurashishga tayyorlik, yurt tinchligini himoya qilish, asrab-avaylash; - davlat ramzlariga nisbatan cheksiz muhabbatni qaror toptirish, ularning muhofazasi uchun tayyorlik, davlat ramzlarining millat, xalq or-nomusi, sha’ni, qadr-qimmati ekanligini anglash; - ijtimoiy-siyosiy onglilik, ijtimoiy faollik, davlatning ichki va xalqaro siyosati qoidalarini tushunish va idrok qilish; - milliy va umuminsoniy axloq hamda huquq me’yorlarini buzilishiga nisbatan murosasiz kurashish. Fuqarolik tarbiyasini tashkil etish jarayonida shaxsda vatanparvarlik
[¹ Sinfdan va maktabdan tashqari tarbiyaviy ishlar konsepsiyasi. – Ma’rifat gazetasi, 1993 yil, 3 mart. 145 bet]
(lotincha «patriotes» – vatandosh, «patris» – vatan, yurt) tuyg’usini shakllantirishga alohida e’tibor qaratiladi. Binobarin, fuqaro muayyan davlatning a’zosi sifatida uning sha’ni, obro’-e’tiborini ta’minlashi, uning manfaatlari uchun kurasha olishi zarur. «Vatan atamasi aslida arabcha so’z bo’lib, ona yurt ma’nosini bildiradi, Vatan tushunchasi ken va tor ma’noda qo’llaniladi. Bir xalq vakillari jumuljam yashab turgan, ularning ajdodlari azal-azaldan istiqomat qilgan hudud nazarda tutilsa, bu keng ma’nodagi tushunchadir. Kishi tug’ilib o’sgan uy, mahalla, qishloq nazarda tutilsa, bu tor ma’nodagi tushunchadir»[2;139 b] . Vatanparvarlik shaxsning o’zi mansub bo’lgan millat, tug’ilib o’sgan vatani tarixidan g’ururlanishi, buguni to’g’risida qayg’urishi hamda uning porloq istiqboliga bo’lgan ishonchini ifoda etuvchi yuksak insoniy fazilat sanaladi. «Vatanparvarlik – o’z taqdirini vatan, millat taqdiri bilan boqlagan barcha kishilrga xos fazilat. Millat taraqqiyotining imkoniyatlari, shon-shuhrati, obro’- e’tibori ham shu millat kishilar vatanparvarlik tuysusining darajasi bilan bog’liqdir»[3,148 b] . Vatanparvar shaxs qiyofasida quyidagi sifatlar namoyon bo’ladi:
1. Vatanga bo’lgan mehr-muhabbat, unga sadoqat.
2. O’zi mansub bo’lgan millat o’tmishi, urf-odatlari, an’analari va qadriyatlariga sodiqlik.
3. Vatan va millat tarixidan g’ururlanish.
4. Yurtning moddiy, shuningdek, millat tomonidan yaratilgan ma’naviy boyliklarini asrash, ularni ko’paytirish borasida g’amxurlik qilish.
5. Vatan ravnaqi va millat taraqqiyoti yo’lida mehnat qilish.
6. Vatan ozodligi va millat erkiga qilinayotgan har qanday tahdidga qarshi kurashish. 7. Vatan va millat obro’i, sha’ni, or-nomusini himoya qilish.

[² Ibrahimova.A., Sultonov.H., Jo’rayev.N. Vatan tuyg’usi. – Toshkent, O’zbekiston, 1996. – 139-bet. ]

[³ Yususpov.E Inson kamolotining ma’naviy asoslari -Toshkent , Universitet, 1998. 148-bet ]
8. Vatan ravnaqi va millat taraqqiyotiga nisbatan ishonchga ega bo’lishi.
Vatanparvar shaxs o’z vatanini uning boyliklari yoki vatanining qulay geografik hududda joylashganligi uchun emas, balki, o’zi uning bir bo’lagi, o’zi mansub bo’lgan millatning esa unda istiqomat qilishi uchun qadrlay olishi zarur. Baynalminallik («inter» – orasida, o’rtasida, aro, «natio» – xalq) o’zga millat va elatlarning haq-huquqlari, erki, urf-odatlari, an’analari, turmush tarzi, tili hamda vijdon erkinligini hurmat qilish, ularning manfaatlariga ziyon yetkazmaslikni ifoda etuvchi shaxsga xos ma’naviy-axloqiy fazilatlardan biridir. O’quvchilar o’rtasida vatanparvarlik va baynalminallik tarbiyasi ularga oid mavzularda suhbat, davra suhbati, matbuot konferansiyasi, viktorina, uchrashuv, ko’rik-tanlov, bahs-munozaralar tashkil etish kabi shakllarda amalga oshirilishi mumkin. SHuningdek, muzeylarga ekskursiyalar uyushtirish, vatanparvarlik va baynalminallik mavzularida yaratilgan asarlar mazmunini birgalikda o’rganish, kinofilmlar tomosha qilish ham o’zining ijobiy natijasini beradi. O’quvchilarda baynamlinallik tuyg’usini shakllantirishda ta’lim muassasalari qoshida faoliyat yurituvchi «Do’stlik klubi»ning ta’siri kattadir. Binobarin, turli millatlarga mansub bolalar o’rtasida do’stlik aloqalarining bog’lanishi ularda bir-birlariga nisbatan hurmatni qaror toptiribgina qolmay, o’zga millat yoki elatlarning urf-odatlari, an’analari, tili, madaniyati va qadriyatlarini puxta o’rganishga ko’maklashadi. Bu boradagi bilimlar esa ularda shovinistik (millatchilik) kayfiyatining shakllanishiga to’sqinlik qiladi.