Posttraumatic Kyphosis Özet
Yüklə 237,15 Kb. Pdf görüntüsü
|
| Journal of Clinical and Analytical Medicine 30’unda ağrının tamamen kaybolduğunu 11’inde ise kısmen kaybolduğunu saptamışlardır [2]. Bridwell ve ark ları postravmatik deformiteli hastaların cerrahi düzeltmeyle ağrılarının azaldığını bulmuştur [81, 82]. Ahn ve ark ları spinal osteotomi sonrası iyi fonksiyonel sonuç ve radyolojik düzelme olduğunu göstermiştir [87]. Kostuik ve Matsusaki enstrümentasyon, anterior stabilizasyon ve dekompresyonla geç post-travmatik kifozda hastaların çoğunda ağrıda azalma bildirmiştir [16]. Anterior enstrümentasyon ağrı şikayetinde belirgin azalmaya yol açmaktadır [4,31, 88]. PTK’da geç dönemde ortaya çıkan lokalize ağrı veya nörolojik defisitin en sık nedeni anteriordan kronik kord kompresyonudur. Bradford ve
McBride posterior dekompresyon ile
karşılaştırdıklarında anterior dekompresyon yapılan vakalarında nörolojik bulguların daha iyi iyileştiğini bildirmişlerdir (Anterior:%88 & Posterior: %64). Normal bağırsak ve mesane kontrolü anterior dekompresyon yapılan grupta daha sık olarak geri dönmüştür (Anterior:%69 & Posterior: %33) [69]. Transfeldt ve ark.ları yaralanmadan sonra 2 yıldan daha az süre içinde ameliyat yaptıklarında, hastaların % 68’inde nörolojik belirtilerin iyileştiğini ve Frankel derecesinin %32 hastada düzeldiğini, %43’ünde mesane fonksiyonların iyileştiğini bildirmişlerdir [38]. Bohlman ve arkları anterior cerrahi sonrasında 25 hastadan 21’inde (%84) iyileşme elde etmiş, 14 vakasında ise Eismont sınıflandırmasına göre bir ya da daha fazla derecesinin ilerlediğini bildirmişlerdir [2]. PTK cerrahisinde en korkulan komplikasyon nörolojik yaralanmadır ve oran %0 ile %20 arasında değişmektedir [45, 66]. PTK cerrahisi sonrası görülen diğer komplikasyonlar postoperatif cerrahi saha enfeksiyonu(%0-7), korreksiyon kaybı, psödoartroz, revizyon cerrahisi gereksinimi ve medikal komplikasyonlardır [5, 9,13,16,24, 42, 45, 48, 66, 73]. Anterior cerrahinin komplikasyonları cerrahi yaklaşıma, nöral yapıların dekompresyonlarına ve omurganın stabilizasyonuna bağlı gelişebilmektedir [19-21,23]. Pnömotoraks veya hemopnömotoraks cerrahi alana sıvı doldurarak ve bu sırada akciğerlerin soluması sırasında varsa hava kaçağını saptayarak (2d) (2e) (2f) Resim
2. 32 yaşındaki bayan hasta çocukluğunda ağaçtan düşmüş ve herhangi bir tedavi görmemiştir ve PTK gelişmiştir. Preoperatif AP (2a) ve lateral (2b) radyogram- larda apeksi L3 olan 45º’lik kifotik deformite görülmektedir. Midsagittal T1 (2c) ve T2 (2d) MRI kesitlerinde lomber spinal kanalın L3 seviyesinde ileri derecede daraldığı, L3 ve L4 intervertebral diskinin tamamen kaybolduğu görülmektedir. Hastaya posterior yaklaşımla, laminektomi, posterior osteotomi, dekompresyon, redüksiyon, pos- terior enstramentasyon ve füzyon (2e,f) uygulandı. (2a) (2b) (2c) (2c) | Journal of Clinical and Analytical Medicine 30’unda ağrının tamamen kaybolduğunu 11’inde ise kısmen kaybolduğunu saptamışlardır [2]. Bridwell ve ark ları postravmatik deformiteli hastaların cerrahi düzeltmeyle ağrılarının azaldığını bulmuştur [81, 82]. Ahn ve ark ları spinal osteotomi sonrası iyi fonksiyonel sonuç ve radyolojik düzelme olduğunu göstermiştir [87]. Kostuik ve Matsusaki enstrümentasyon, anterior stabilizasyon ve dekompresyonla geç post-travmatik kifozda hastaların çoğunda ağrıda azalma bildirmiştir [16]. Anterior enstrümentasyon ağrı şikayetinde belirgin azalmaya yol açmaktadır [4,31, 88]. PTK’da geç dönemde ortaya çıkan lokalize ağrı veya nörolojik defisitin en sık nedeni anteriordan kronik kord kompresyonudur. Bradford ve McBride
posterior dekompresyon ile karşılaştırdıklarında anterior dekompresyon yapılan vakalarında nörolojik bulguların daha iyi iyileştiğini bildirmişlerdir (Anterior:%88 & Posterior: %64). Normal bağırsak ve mesane kontrolü anterior dekompresyon yapılan grupta daha sık olarak geri dönmüştür (Anterior:%69 & Posterior: %33) [69]. Transfeldt ve ark.ları yaralanmadan sonra 2 yıldan daha az süre içinde ameliyat yaptıklarında, hastaların % 68’inde nörolojik belirtilerin iyileştiğini ve Frankel derecesinin %32 hastada düzeldiğini, %43’ünde mesane fonksiyonların iyileştiğini bildirmişlerdir [38]. Bohlman ve arkları anterior cerrahi sonrasında 25 hastadan 21’inde (%84) iyileşme elde etmiş, 14 vakasında ise Eismont sınıflandırmasına göre bir ya da daha fazla derecesinin ilerlediğini bildirmişlerdir [2]. PTK cerrahisinde en korkulan komplikasyon nörolojik yaralanmadır ve oran %0 ile %20 arasında değişmektedir [45, 66]. PTK cerrahisi sonrası görülen diğer komplikasyonlar postoperatif cerrahi saha enfeksiyonu(%0-7), korreksiyon kaybı, psödoartroz, revizyon cerrahisi gereksinimi ve medikal komplikasyonlardır [5, 9,13,16,24, 42, 45, 48, 66, 73]. Anterior cerrahinin komplikasyonları cerrahi yaklaşıma, nöral yapıların dekompresyonlarına ve omurganın stabilizasyonuna bağlı gelişebilmektedir [19-21,23]. Pnömotoraks veya hemopnömotoraks cerrahi alana sıvı doldurarak ve bu sırada akciğerlerin soluması sırasında varsa hava kaçağını saptayarak
Resim
2. 32 yaşındaki bayan hasta çocukluğunda ağaçtan düşmüş ve herhangi bir tedavi görmemiştir ve PTK gelişmiştir. Preoperatif AP (2a) ve lateral (2b) radyogram- larda apeksi L3 olan 45º’lik kifotik deformite görülmektedir. Midsagittal T1 (2c) ve T2 (2d) MRI kesitlerinde lomber spinal kanalın L3 seviyesinde ileri derecede daraldığı, L3 ve L4 intervertebral diskinin tamamen kaybolduğu görülmektedir. Hastaya posterior yaklaşımla, laminektomi, posterior osteotomi, dekompresyon, redüksiyon, pos- terior enstramentasyon ve füzyon (2e,f) uygulandı. (2a) (2b) (2c) (2c) Posttravmatik Kifoz / Posttraumatic Kyphosis 140 | Journal of Clinical and Analytical Medicine
Yüklə 237,15 Kb. Dostları ilə paylaş:
|