Posttraumatic Kyphosis Özet

Journal of Clinical and Analytical Medicine  |

Posttravmatik Kifoz / Posttraumatic Kyphosis 

157

progresif posttravmatik kifoza yol açabilir [45, 48-51]. Yine kısa 

füzyon  segmentleriyle  tedavi  edilen  hastalarda  10  derece  ve 

üzerinde progresif kifoz oluştuğu gösterilmiştir [49-51].

Kümmel’s hastalığı olarak bilinen nadir bir hastalık olan vertebra 

cisminin osteonekrozisi de ayrıca posttravmatik deformiteye yol 

açabilir. Minör travma sonrası geç dönemde vertebra cisminin 

osteonekrozisi  gelişir  ve  sonra  kollaps  gelişerek  progresif 

deformiteye yol açabilir [52, 53].

Charcot  omurga  (nöropatik  spinal  artropati)  yaralanma 

seviyesinin aşağısında his kaybı ve paralizi gelişen, konservatif 

ya da cerrahi tedavi edilen spinal kord yaralanmalı hastalarda 

görülen progresif posttravmatik deformiteye neden olan nadir 

bir hastalıktır. Charcot omurgası olan hastalar progresif kifoz, 

fleksiyon instabilitesi ve yükseklik kaybıyla gelebilirler [45, 48, 

54- 59]. 

Semptom ve Bulgular

PTK sonrası gelişebilecek semptom ve bulgular mekanik ve/veya 

nörolojik patolojiler sonucunda gelişecektir. Mekanik instabilite, 

ağrının asıl nedeni olabilir. Ağrının tipik karakteristiği sabit ol-

masıdır.  Hasta  eğildiğinde,  bir  yük  kaldırdığında,  döndüğünde, 

uzun  süre  oturduğunda  veya  ayakta  kaldığında  artış  gösterir. 

Yatak istirahatı ağrının şiddetini azaltır. Bundan başka hastalar 

psödoartroz, kırığın bir üst veya altındaki diskin dejenerasyonu 

veya faset eklem artrozunun neden olduğu apikal bir ağrıdan da 

rahatsız olabilir.Yaygın şekilde bir ağrı görülmesi ise bu hasta-

lardaki artmış fleksiyon momentine karşı koymak için ekstansör 

vertebral kasların sürekli olarak aşırı kasılmasına bağlıdır. Bel 

ağrısı lomber vertebralarda meydana gelen kompansatuar hi-

perlordoz sonucu oluşan faset artrozu nedeniyle oluşabilir. To-

rakolomber bölgedeki kifoz, kompansatuar olarak normal dorsal 

kifoz  ve  lomber  lordoz  açılarını  bozarak  bel  ve  sırt  ağrılarına 

neden olabilir. Belirli bir seviyede oluşan instabilite, kifozun art-

masına, fleksiyon ve ekstansiyonda vertebranın anormal hare-

ketine, omurganın fleksiyon ve/veya ekstansiyonu ile rahatsızlık 

veren  vertebral  harekete  ve  bazen  de  kifozun  apeksinde  bası 

yaralarına  yol  açabilir.  İleri  derecedeki  kifozlarda  interkostal 

aralıkların daralmasına bağlı yan ağrıları ve dispne görülür.

Nörolojik hasarın artması ve inkomplet defisit oluşmasının baş-

lıca nedeni kifozun apeksinde spinal kordun anterior kompres-

yonudur. Özellikle osteoporotik kompresyon kırıklarından sonra 

geç  dönemde  nörolojik  bulgular  ortaya  çıkabilmektedir  (Tablo 

1).

PTK sonucu bağırsak, mesane ve seksüel disfonksiyon ile ilgili 

semptomlar da görülebilir. Ciltteki tutulum alanına bağlı olarak 

dermal disestezi veya hiperestezi, alt ekstremitelerde güç kaybı 

görülebilir. 

Tedavi: Prensipler ve Cerrahi Teknikler

PTK’nın tedavisi zordur o nedenle PTK için en iyi tedavi yaklaşımı 

mümkün olduğunca deformite gelişmeden bunun önlenmesidir. 

Bu  yüzden,  bütün  kolonların  hasara  uğradığı  spinal  instabilite 

durumlarında dekompansasyon oluşmadan önce cerrahi tedavi 

uygulanmalı ve komplikasyonları önleyecek bir mekanik stabilite 

ortamı oluşturulmalıdır. Özellikle T12 ve L1 seviyesinde oluşan 

osteoporotik  kompresyon  kırıkları  en  az  1  yıl  çok  dikkatli  bir 

şekilde takip edilmelidir. Eğer PTK oluşur ve semptomatik hale 

gelirse,  o  zaman 

cerrahi  müdahale 

endikasyonu  doğar 

[42,43].

Kostuik 

ve 

Matsusakiye  göre 

posttravmatik  kifoz 

için en önemli cerrahi 

e n d i k a s y o n l a r 

progresif  nörolojik 

defisit ve konservatif 

tedaviyle geçmeyen 

ağrıdır  [16].  Post 

travmatik 

kifotik 

d e f o r m i t e l e r i n 

cerrahi 

girişim 

uygulamasında  30° 

ve üzeri sınır olarak 

kabul  edilmektedir 

[16, 19, 24, 60]. 

Vaccaro 

ve 

Silber 

sagittal 

plandaki  progresif 

deformitenin 

de 

kesin  endikasyonlar 

a r a s ı n d a 

b u l u n d u ğ u n u 

savunmuştur  [45]. 

D e f o r m i t e y l e 

ilgili 

kozmetik 

Tablo 1. Erken veya geç dönemde nörolojik semptom çıkma riski olan patolojiler.

1.

Torakolomber bölge kırığı (T11-L1)

2.

Anterior veya orta kolon kırığı (Burst kırığı)

3.

Ciddi kama (wedge) tarzında kompresyonun görülmesi (Medullar basıya neden olur.)

4.

Kırık vertebra cismi içinde vakum gölgesinin görülmesi (Bu kemiğim iskemik nekrozunu gösterir)(MRI bulgusu)

5.

Segmental instabilite veya hipermobilite + MRI’da kanal içinde vertebral fragman görülmesi

Tablo 2. Omurga kırıklarının tedavi prensipleri ve Posttravmatik kifoz (PTK) tedavisinde ek olarak değerlendirilmesi gere-

ken farklılıklar.

Kırık Tedavi Prensipleri

PTK’daki Farklılıklar

Deformitenin düzeltilmesi

•

Yük-dağıtma  ve  gergi-bant  (tension-

•

band) sisteminin tekrar oluşturulması

Yalnızca  hasarlanmış  segmentlerin  füz-

•

yonu

Postoperatif ilk günden itibaren stabili-

•

tenin sağlanması

Kifoz genellikle rijittir.

•

Korreksiyonun sağlanması kırığa göre daha zordur, çünkü kemiksel 

•

deformiteye ek olarak yumuşak doku kısalması ve uzaması meydana 

gelmiştir.

Dural adezyonlar nedeniyle nörolojik komplikasyon riski çok yüksek-

•

tir.

Tek segmentin hasarı çok nadiren görülür; çoğu vakalarda iki seg-

•

ment hasarlıdır.

Tablo 3. Posttravmatik kifoz tedavisinde kullanılan cerrahi teknikler. 

1.

Anterior dekompresyon +Anterior füzyon (kosta / fibular allogreft)

2.

Anterior dekompresyon + Anterior füzyon (otogreft/allogreft) + Anterior enstrumentasyon (+/- vertebral spacer/cage)

3.

Aynı  seansta  önce  Anterior  dekompresyon  ve  Anterior  füzyon  (otogreft/allogreft)  +  Anterior  enstrumentasyon  (+/-  vertebral 

spacer/cage) + Posterior enstrumentasyon + Posterior füzyon (otogreft/allogreft)

4.

İki ayrı seansta (Two-stage) anterior+posterior yaklaşım 

5.

Anterior dekompresyon +Posterior dekompresyon + Anterior enstrumentasyon + Anterior füzyon 

6.

Tek  seansta  Dorso-ventro-dorsal  yaklaşım  (Posterior  dekompresyon+  Posterior  geçici  stabilizasyon+  Anterior  dekompresyon 

+Anterior füzyon (kosta / fibular allogreft) +  Posterior füzyon (otogreft/allogreft)+ Posterior enstrumentasyon )

7.

Posterior egg-shell yöntemi

8.

Posterior kapalı kama (closing wedge) osteotomisi

Journal of Clinical and Analytical Medicine |  137

---