Posttraumatic Kyphosis Özet

Journal of Clinical and Analytical Medicine  |

Posttravmatik Kifoz / Posttraumatic Kyphosis 

161

önlenebilir.  Ayrıca  postoperatif  akciğer  grafisi  çekildiğinde 

erken  tanı  ve  tedavisi  yapılabilir.  Diyafram  tamirinin  yetersiz 

bir şekilde yapılması herniasyonla birlikte postoperatif solunum 

problemleri ve atalektaziye yol açabilir. Karşı taraftaki akciğerin 

atalektazisi  peroperatif  ve  ekstubasyondan  hemen  sonra 

endotrakeal  aspirasyon  yapılarak  önlenebilir.  Bunlar  dışında 

görülen  komplikasyonlar  ise;üreter  yaralanması,  torasik  lenf 

kanalı yaralanması ve dalak yırtılmasıdır. Lomber omurgaların 

diseksiyonu  sırasında  psoas  kasının  aşırı  ekartasyonu  ve 

gerilmesi,  ekartör  ve  transfers  çıkıntı  arasında  lomber 

pleksusun kompresyonuna ve nöropraksiye yol açar. İpsilateral 

sempatektomi alt ekstremitede geçici rahatsızlığa sebep olur. 

Çoğu post-travmatik kifozda genel sağlık durumu, yaş, travma 

tipi,  travmayla  operasyon  arasında  geçen  zaman,  cerrahi 

tecrübe  cerrahi  tedavinin  başarısını  etkilemektedir  [47,48]. 

Travma sonrası cerrahi uygulanmasına kadar geçen zaman ve 

kifotik deformitenin derecesi postoperatif ve final korreksiyon 

oranını, hastaların ağrı ve fonksiyonel kapasitelerini ve SRS 22 

anketinin sonuçlarını olumsuz etkilemektedir [88].

Sonuç

PTK’nın tedavisinde birinci öncelik hastanın nörolojik durumunun 

düzeltilmesidir. İlerleyen nörolojik defisiti veya geçmeyen kısmi 

nörolojik  defisiti  olan  hastalar  için,  anterior  cerrahi  girişim 

dekompresyonun  tam  olarak  yapılmasını  garantiye  aldığından 

dolayı endikedir. Nörolojik olarak sağlam hastalarda veya tam 

nörolojik defisiti olan hastalarda, sürekli lokal ağrı kaynağı olan 

mekanik instabilite için PTK tedavi edilmelidir. 

Tedavi  yalnız  anterior  ve  posterior  elemanların  stabilitesi  için 

değil aynı zamanda kifozun fleksibilitesine bağlıdır. Eğer posterior 

elemanlar  sağlam  ve  fleksibl  ise  enstrumantasyon  ile  birlikte 

yapılan  anterior  dekompresyon  ve  füzyon  akılcı  bir  yaklaşım 

olarak  görülmektedir.  Kombine  yaklaşım  (anterior+posterior) 

genellikle  posterior  stabilite  ile  ilgili  aklımızda  soru  olduğu 

zaman  gereklidir.  Bazı  vakalarda  instabil  posterior  elemanlar 

bulunsa bile Kaneda sistemi kullanıldığında anterior cerrahi tek 

başına yeterli olabilmektedir.

Kifoz  rijit  olduğunda  dorso-ventro-dorsal  cerrahi  seçilebilecek 

tedavi  seçeneklerinden  birisidir.  Son  zamanlarda  kapalı  kama 

(closing wedge) osteotomisi en az morbidite ile en başarılı so-

nuç alınan yöntemlerden birisidir ancak teknik zorluklar ve risk-

ler  akılda  bulundurulmalıdır.  Bu  yöntemle  tek  seansta  tam  bir 

dekompresyon ve korreksiyon elde edilebilir. Anterior cerrahiye 

ve  enstrumantasyona  gerek  kalmaz;  posterior  enstrumantas-

yonla rijit bir fiksasyon ve füzyon sağlanır (Resim 2).

Günümüzde posterior kapalı kama osteotomisi diğer yöntemle-

re göre daha iyi sonuçların bildirilmesiyle popüler hale gelmiştir 

[34]. 

Heinig sagital deformiteleri tek seansta düzeltmek için poste-

riordan  egg-shell  yöntemini  ilk  defa  kullanandır  [8].  Gerbzein 

ve  arkları  semptomatik  PTK  olan  ve  açılanması  30  derecenin 

üzerinde olan 3 vakada kapalı kama osteotomisi (closing dorsal 

wedge osteotomisi) ile başarılı bir şekilde tedavi etmişlerdir [5]. 

Benzer bir yaklaşımı da Suk ve arklarının osteoporotik kırıklara 

bağlı  PTK  ve  nörolojik  bulgular gelişen  yaşlı  hastalarda  uygu-

ladıkları posterior kapalı kama (closing wedge) osteotomisidir 

[37]. Yaptıkları karşılaştırmalı çalışmalarında bu yöntemin kom-

bine  anterior-posterior  yaklaşıma  göre  daha  iyi  bir  alternatif 

olduğunu bildirmektedirler [37] (Tablo VI). Osteoporotik hasta-

larda  vertebra  cisminin  posterior  duvarı  yumuşak  olduğu  için 

dekompresyon daha kolay ve güvenli yapılabilmektedir. Ayrıca 

pediküller vertebra cismine göre osteoporotik hastalarda daha 

sağlamdır. Bu yüzden anterior girişimde vidalar cisimlere konul-

duğundan ve cisimlerde zaten osteoporotik olduğundan trans-

pediküler vida fiksasyonu çok daha güçlü olmakta ve postopera-

tif daha iyi mekanik stabilite elde edilmektedir (Resim 3). 

Kawahara ve arkları 7 vakalık serilerinde closing-opening wed-

ge osteotomisi ile anguler kifotik deformiteleri başarı ile düzelt-

tiklerini bildirmişlerdir [13].

Kliniğimizde posteriordan egg-shell ve kapalı kama osteotomi 

yöntemi  6  yıldan  beri  uygulanmakta  ve  başarılı  sonuçlar 

alınmaktadır.  PTK’un  cerrahi  tedavisinde  tercih  ettiğimiz  bir 

yöntemdir.

Cerrahi teknik: Hasta prone pozisyonda yatırılıp SSEP elektrod-

ları yerleştirildikten sonra standart olarak kifotik vertebranın 2 

alt ve 2 üstüne (bu sayı olguya göre değişebilmektedir) transpe-

diküler vidalar yerleştirilir. Kifotik vertebrada total laminektomi 

yapılır ve transpediküler yoldan vertebranın içi küretle boşaltılır. 

Pediküller  eksize  edilir.  Transvers  çıkıntılar  tabanından  ayrıla-

rak serbestleştirilir( Eksize edilmeyip yerinde bırakılırsa füzyo-

na  yardımcı  olur).  Pediküler  bölge  gittikçe  genişletilerek  kifo-

tik vertebranın yan korteksleri kısmen alınır, posterior korteksi 

medullanın altından öne doğru itilerek kırılır ve kifoz düzeltilir, 

stabilizasyon ve greftleme yapılır. Sonra medullanın üzeri biyo-

absorbable materyaller ile kapatılır. Sinir kökleri kontrol edilir. 

Torakolomber  bileşkede  veya  lomber  omurgada  görülen  kifoz 

anormal kabul edilmelidir. Winter ve Hall kifozu değişik gruplar 

halinde sınıflandırmışlardır [41]. Kifotik deformitenin nedeninin 

bilinmesi tedavi şeklini belirleyeceği için önemlidir. 

Sagittal indeks vertebra kırıklarında oluşan lokal kifoz deformi-

 

              

(3a)   

 

                                        (3b)

Resim 

3. Posterior kama osteotomisi (3a) ve eggshell posedürü uygulaması (3b) intraoperatif görüntüleri.

Journal of Clinical and Analytical Medicine |  141

---