109
məhəbbətinə sığındığı torpaqdan elə yapıĢmıĢdı ki, ondan ayrılmağı ağlına belə
sığıĢdırmırdı. Elə axırda torpaq yolunda da canından keçdi...
Cəbrayıl Ģəhərindəki yarlı-yaraĢıqlı evləri bayquĢ ulartılı düĢmən
"qrad"ları yandırıb külə döndərəndə iĢini-gücünü buraxaraq avtomat silahdan
yapıĢdı. Milli Ordumuzun cavan əsgərlərinə təzə-təzə üzü-gözü öyrəĢən Teymura
Tanrı iki aylıq möhlət-aman verdi. Bu iki ayda o bütöv bir ömrün iĢığını-duyu-
munu yaĢaya bildi. Bu iki ayda o Vətənə oğulluq borcunu qaytardı, əbədiyyət adlı
yolun iĢıq ucunu soraqlayıb tapdı, yağı düĢmənin gözünü yaĢlı qoydu. YaĢasaydı,
hələ neçə-neçə döyüĢ səngərindən səsi-sorağı gələsiydi onun. Demə, doğulandan
alnına DaĢbaĢıda ölmək yazılıbmıĢ onun. Tale axırıncı sınaqdan üzüağ çıxardı
Teymuru. DaĢbaĢıdakı o qanlı gecədə son nəfəsinə kimi çarpıĢıb qəhrəmanlıqla
həlak olsa da adını ölülərin cərkəsinə yazmadılar onun. Elə indinin özündə də
Teymura heç kəs "ölüb", demir. Biz də igid eloğlumuzun nurlu xatirəsi önündə baĢ
əyib:
- QardaĢ, ölüm sənə yaraĢmayır, - deyirik..
Eyvazov Məzahir Sərməst oğlu
doğulub - 17.05.1971-ci il,
Cəbrayıl rayonu Məzrə kəndi;
Ģəhid olub - 07.05.1994-cü il,
Füzuli rayonu Kərimbəyli kəndi
ONUN QƏLBĠ BÖLÜNMƏZDĠR...
Sərməst kiĢi Bakı Dəmiryol Nəqliyyatı Texnikumunun həyətinə çatıb, bir-
iki dəqiqəliyə nəfəsini dərdi. Qatardan düĢüb istəkli oğlunu görmək üçün birbaĢa
buraya gəldiyindən evdən göndərilən sovqatı da özü ilə gətirməli olmuĢdu.
Pilləkənlə yuxarı qalxanda qoluna qırmızı lent bağlayan cavan bir oğlan qarĢısına
çıxdı:
-Sizə kim lazımdı, ay əmi?
-Oğlum burada oxuyur, təzə qəbul olunub, onu görməyə gəlmiĢəm.
-Adı, soyadı nədir oğlunuzun?
-Eyvazov Məzahir Sərməst oğlu, Cəbrayıl rayonundandır...
110
-Əmi, yaxĢı tanıyırdım oğlunuzu, çox diribaĢ tələbə idi, mənimlə qonĢu
qrupda oxuyurdu. Ġki aya yaxındır ki... - tələbə oğlan sözünə ara verib həyəcandan
haldan-hala düĢən kiĢiyə fikir verib tələsik əlavə etdi: - Oğlunuz daha oxumur, iki
ay əvvəl öz xoĢu ilə cəbhəyə yollanıb...
-Nə danıĢırsan, a bala, bəs bizə niyə bu barədə xəbər verməyib?
Oğlan çiyinlərini çəkib:
-Əmi, istəyirsən qalx yuxarı, direktorun özü ilə söhbət elə, mənim
bildiklərim bunlardır...
Sərməst kiĢi Bakıdan evə qayıtmayıb, oğlunun sorağı ilə birbaĢa Ağdərəyə
yollandı. Gəzmədiyi yer, üz tutmadığı məkan qalmasa da, - oğlunu gördüm deyən
olmadı. Vaysına-vaysına, kor-peĢman qayıdıb gəldi Məzrə kəndinə. SuruĢ bacı,
qızları Püstə, Qətibə, Məhbubə, Məlahət "Məzahir necədir?" deyəndə elə bil üstünə
bir qazan qaynar su ələndi. O, evdəkiləri dilə tutub:
-Özünüzü üzməyin görək, bir yandan bağlayan fələk, bir yandan da açar, -
dedi.
SuruĢ ana göynəyə-göynəyə:
-Nə danıĢırsan, ay kiĢi, bəs o məktəbin böyüklərinə demədinmi, biz sənə
uĢaq vermiĢik ki, oxudasan. Daha deməmiĢdik ki, onu əlimizdən alıb odun içinə
atasan...
-Vallah, bu sözləri mən özüm də onlara dedim. Mənə cavabları bu oldu ki,
ağsaqqal, oğlunun öhdəsindən gələ bilmədik. Dərslər baĢlanar-baĢlanmaz bir bölük
tələbə ilə yanımıza gəlib - cəbhəyə getmək istəyirik, - dedi. Onları dilə tutsam da,
xeyiri olmadı...
SuruĢ ana sağ əlini dizinə çırpıb:
-Anası ölmüĢ elə əzəldən el qəhri çəkən idi, neyləsin, fəğan qoparan qız-
gəlinlərimizin, ana-bacılarımızın göz yaĢlarına dözə bilməyib yəqin...
Bir aydan sonra Məzahir öz ayağı ilə gəlib çıxdı evlərinə. Qohum-qardaĢ
illər ayrısı kimi boynuna sarıldılar onun. Bacısı Qətibə qardaĢının enli kürəklərinə
iftixarla baxıb:
-Bacın ölsün, ay Məzahir, - dedi, - gör sifətin nə gündədir, elə bil yanar
kürədən çıxmısan...
BeĢcə gündən sonra doğmaları ona uğur diləyib yenidən cəbhəyə yola
saldılar. Bu dəfə Məzahirin sorağı Zəngilandan, Qubadlının Çay Tumas səmtindən
gəldi. Evdəkilər sonradan öyrənib bildilər ki, Qubadlının iĢğalından bir az qabaq
Məzahir bir qrup əsgərlə Çay Tumasda mühasirəyə düĢərək dörd günlük ağır
döyüĢdən sonra düĢmən qüvvələrini pərən-pərən salıb geriyə çəkiliblər...
Məzahiri yaxından tanıyan həmyerlisi Məhəmməd müəllim ondan həmiĢə
məhəbbətlə söz açır:
-Məzahirə Məzrə kənd orta məktəbində dərs demiĢəm, çox ağıllı,
düĢüncəli bir uĢaq idi. Böyüyüb el təəssübü çəkən bu igid oğlan təkcə ailələrinə
deyil, ona dərs deyən müəllimlərə də, doğulduğu torpağa da baĢucalığı gətirdi...
111
Doxsan üçüncü ilin axırlarında Horadiz qəsəbəsinin azad edilməsi
uğrunda gedən döyüĢlərdə misilsiz hünər göstərdiyinə görə komandanlıq Məzahiri
"hərbi xidmətlərinə görə" medalına təqdim etmiĢdi. Bu yüksək mükafatı sinəsində
gəzdirmək ona qismət olmadı. Doxsan dördün yeddi may günü Füzuli rayonunun
Kərimbəyli kəndində postda dayanarkən düĢmənin atdığı güllə Məzahirin Vətən
eĢqi ilə döyünən ürəyini dayandırsa da, onun Vətən sevgisini yaralaya bilmədi.
Bütöv bir ürəklə anamız torpağa qovuĢdu Məzahir...
Əbilov Əhəd Məti oğlu
doğulub - 26.01.1973-cü il,
Cəbrayıl rayonu Çullu kəndi;
Ģəhid olub - 28.12.1994-cü il,
Ağcabədi rayonu Ergi düzənliyi
ERKĠDƏ SÖNƏN HƏYAT
Hardasa təsadüflər də insanın taleyində mühüm rol oynaya bilir - bəzən
onu ya fasiə ilə, ya da xoĢ aqibətlə üzləĢdirir. Əhəd o gün təsadüfün qurbanı
olmasaydı, ertəsi gün ailə üzvləri ilə görüĢəcək, yeni ili onlarla birlikdə
keçirəcəkdi. Evlərinə getməyə hazırlaĢdığı yerdə ölüm onu caynağına çəkdi. Əhəd
Erki düzündəki ön postda yurda keĢik çəkən dostları ilə sağollaĢıb geri qayıdanda
erməni qiyafəsinə girən minanın kirinə keçib həlak oldu...
Əsgər dostları Əhədin parça-parça olmuĢ cəsədini tabuta qoyanda
qarayanız komandir özünü saxlaya bilmədi:
- Ay qardaĢ, belə qəfil gediĢmi olar. Axı, mən səni evinizə xoĢ məramla
göndərmək istəyirdim ki, doğmaların hünərindən xəbər tutub sevincinlər. Yeni ili
birlikdə keçirib, yanımıza Ģadlıqla qayıdasan. Bu necə ölüm idi, bu necə gediĢ idi,
ay Əhəd?..
YoldaĢlarının ah-naləsindən xəbərsiz olan Əhəd yeni ilin ilk günü
ailələrinin qapısını qara tabutuyla döydü. Didərgin bir atanın fəryadı ürək parçaladı
o gün:
Oğul, çərxi-fələyin
Sözünə niyə uydun?
Dostları ilə paylaş: |